Φίλαθλο πνεύμα … συνέντευξη

Πήγαμε στο γραφείο των εκπαιδευτικών για να ρωτήσουμε την κα Γιώτα Λαμπροπούλου, τη γυμνάστριά μας, για τις δράσεις του σχολείου μας σε σχέση με τον εορτασμό της ΗΜΕΡΑ ΦΙΛΑΘΛΟΥ.

κα. Γιώτα: Το σύνθημα της δράσης αυτής του φίλαθλου πνεύματος (που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο μας), το οποίο έλεγε, ότι η “καρδιά του αθλητισμού είσαι εσύ, καμιά φανέλα πάνω απ τη ζωή”. Το κατάλαβαν όμως τα παιδιά;

Αλέξανδρος (μαθητής) : Ανάλογα με την τάξη, δήλαδη την ηλικία.

κα Γιώτα (γυμνάστρια): Εσύ τι νομίζεις ότι ήταν το νόημα αυτής της φράσης;

Αλ : Εμείς κάνουμε αθλητισμό, αθλούμαστε σε ομάδες, παρακολουθούμε τις ομάδες, αλλά τελικά καμία ομάδα δεν είναι πάνω από τον αθλητισμό.

κα Γιώτα: Εσύ Δάφνη;

Δάφνη(μαθήτρια): Και εγώ  πιστεύω οτι ακόμα και τα μικρότερα παιδιά της Πρώτης και της Δευτέρας τάξης, κάταλαβαν κάποια πράγματα, όπως, ότι δεν πρέπει να φανατιζόμαστε για μία ομάδα.

κα Γιώτα: Ωραία, αυτό το πνεύμα, το φίλαθλο, μας αφορά όχι μόνο ως παίκτες ή ως αθλητές μιας ομάδας, αλλά και ως φίλαθλους. Έχετε να προτείνετε εσείς κάτι άλλο εκτός από αυτά τα συνθήματα, στους φιλάθλους,  στα παιδιά του σχολείου που αργότερα μεγαλώνοντας θα γίνουνε φίλαθλοι; Τι πρέπει να πρεσβεύουμε;

Δ: Να προσέχουν γενικότερα και ναι να μην φανατίζονται.

κ.α Γιώτα: Να μην φανατίζονται και λεκτικά και σωματικά. Δηλαδή όχι μόνο με λέξεις αλλά και με…

Αλ. : Mε πράξεις.

κ.α Γιώτα: Με τα χέρια μας και με τη βία, όλα αυτά τα σχετικά. Νομίζετε ότι αυτό γίνεται μόνο σε αυτές τις δράσεις που κάνουμε στο σχολείο; Δηλαδή, μήπως τελικά τα παιδιά ανταποκρίνονται σε αυτές τις δράσεις όταν γίνονται στο σχολείο και μετά ξεχνιούνται; Εσείς, ας πούμε, στα διαλείμματα σας το εφαρμόζεται αυτό ή μαλώνετε;

Δ :  Κάποιες φορές ναι…

κα Γιώτα: Γιατί νομίζετε ότι γίνεται αυτό; Ξεχνιέστε, ή κάτι άλλο σας συνεπαίρνει εκείνη την ώρα;

Αλ: Πιστεύω ότι τα περισσότερα παιδιά νομίζουν ότι παίζουν αγώνα και φανατίζονται περισσότερο από το κανονικό. Όσα ο παιδιά φανατίζονται χωρίς να υπάρχει κανένας λόγος, θα ήταν καλό, να μην παίζουν ή να  έχουν μια τιμωρία.

κα Γιώτα: Αν παίζαμε ένα παιχνίδι χωρίς σκορ θα ήταν ενδιαφέρον;

Αλ: Όχι.

κ.α Γιώτα: Όχι,  άρα το θέλουμε το σκόρ!!! ! Τι μας κάνει το σκορ;

Αλ: Ξεχωρίζει ποιος νικάει, άμα είναι ισοπαλία, άμα έχουν χάσει…

κα Γιώτα: Άρα το σκορ μας δημιουργεί μια δράση μέσα μας. Να θέλουμε ένα κερδίσουμε! Δεν θα θέλουμε να χάσουμε ασφαλώς, θα θέλουμε σίγουρα να κερδίσουμε. Άρα λοιπόν, το ζητούμενο είναι η νίκη, αλλά είναι και ο τρόπος που θα την εξασφαλίσουμε αυτή τη νίκη, πρέπει να είναι πάντα σωστός!

Δ: Έχετε δίκιο! Αλλά, χωρίς το σκορ δεν θα έπαιζε κανείς…

κ.α Γιώτα: Ναι, θα τους ήταν αδιάφορο, το ενδιαφέρον είναι λοιπόν να υπάρχει μία νίκη. Αλλά πώς θα την κατακτήσουμε αυτή έτσι με ωραίους τρόπους; Δηλαδή στην ουσία καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα. Συμφωνείτε;

Δ: Ναι.

Αλ: Ναι.

κ.α Γιώτα: Ωραία.

κ.α Σταυρούλα (κυρία των υπολογιστών): Εγώ κατάλαβα ότι άμα φανατίζονται, ως τιμωρία,θα αφαιρέσουμε το σκόρ.

Αλ: Όχι.

κ.α Σταυρούλα: Τι όχι; Αντί για τιμωρία, θα αφαιρούμε το σκορ.

Αλ: Όχι, δεν συμφωνώ.

κ.α Γιώτα: Να αφαιρούμε πόντους από αυτούς που φανατίζονται.

κ.α Σταυρούλα: Καλή ιδέα δεν είναι;

Δ: Ναι αυτό είναι πιο σωστό!

κ.α Γιώτα: Να αφαιρούμε πόντους αυτοί που φανατίζονται… Ναι, αλλά μετά όμως θα αρχίζουν κι άλλες διαφωνίες.

Δ: Παρεξηγήσεις…

κ.α Γιώτα:  Ναι παρεξηγήσεις όπως: <<όχι ήταν φάουλ κυρία!>> ή θα παραπονιούνται στον διαιτητή. Τελοσπάντων, όποιος είναι ο διαιτητής θα αποφασίσει αν είναι φάουλ, γκολ ή όχι!

κ.α Γιώτα:  Γίνονται παρεξηγήσεις γιατί ο καθένας βλέπει το παιχνίδι με τα δικά του μάτια και όσα περισσότερα παιδιά είναι τόσα πιο πολλά μάτια υπάρχουνε! Εννοείται ότι κάθε ομάδα έχει την δική της ματιά, η άλλη ομάδα έχει την άλλη ματιά.

κ.α Γιώτα: Ο διαιτητής σε έναν αγώνα πρέπει να είναι είναι σωστός! Μπορεί και να μην είναι σωστός πάντα, αλλά σίγουρα δεν είναι προκατειλημμένος… αυτό το δεχόμαστε. Μπορεί να μην είναι σωστός πάντα, μα, αυτό είναι ανθρώπινο. Μπορεί μία φάση να μην την είδε σωστά ή να μην έγινε έτσι, πρέπει να δεχτούμε τη γνώμη του;

Δ: Ναι.

κ.α Γιώτα: Άμα δεν βρούμε άκρη, πηγαίνουμε στα βαρ και βλέπουμε και κρίνουμε.Φυσικα όχι εμείς, ο διαιτητής!

κ.α Σταυρούλα : Μάλιστα!

κ.α Γιώτα: Ευχαριστούμε πάρα πολύ για την κουβέντα αυτή που είχαμε, την πολύ σύντομη…, αλλά πολύ ουσιαστική! Εύχομαι έτσι ότι όλα αυτά με πράξεις να έχουν αποτελέσματα…, γιατί στο μέτρο της συζήτησης όλα είναι ωραία! Ωραία, θα μου αρέσει αν γίνει πράξη αυτό, όχι μόνο σε εμένα αλλά σε όλους!!!