Κινητό τηλέφωνο ή απλά κινητό, ονομάζεται κατά κύριο λόγο το τηλέφωνο που δεν εξαρτάται από φυσική καλωδιακή σύνδεση με δίκτυο παροχής τηλεφωνίας και δεν εξαρτάται από κάποια τοπική ασύρματη συσκευή εκπομπής ραδιοφωνικού σήματος χαμηλής συχνότητας. Τα κινητά τηλέφωνα χρησιμοποιούν τεχνολογία κυψελών (cells, εξ ου και ο αγγλικός όρος cell phone για το κινητό τηλέφωνο) και εκπέμπουν σε υψηλές συχνότητες. Για την εκπομπή και λήψη των σημάτων χρησιμοποιείται, πλέον, αποκλειστικά ψηφιακή τεχνολογία με κωδικοποίηση.Το πρώτο φορητό με δομή κυψελών κινητό τηλέφωνο επιδείχθηκε από τους Τζον Φ. Μίτσελ[1][2] και Μάρτιν Κούπερ της Motorola το 1973, το οποίο ζύγιζε περίπου 2 κιλά.[3] Το 1979, η ιαπωνική Nippon Telegraph and Telephone (NTT) κυκλοφόρησε το πρώτο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας.[4] Το 1983 κυκλοφόρησε το DynaTAC 8000x, το πρώτο εμπορικά διαθέσιμο κινητό τηλέφωνο. Ειδικότερα στην Ελλάδα, η κινητή τηλεφωνία ξεκίνησε επίσημα για το ευρύ κοινό τον Ιούλιο του 1993.
Από το 1983 έως το 2014, οι παγκόσμιες συνδρομές κινητής τηλεφωνίας αυξήθηκαν σε πάνω από επτά δισεκατομμύρια – το οποίο αναλογεί σε μία συνδρομή για κάθε κάτοικο της Γης.[5]
ΙΣΤΟΡΙΑ
Μια κοινή ραδιοτηλεφωνική υπηρεσία κινητής τηλεφωνίας σχεδιάστηκε στα αρχικά στάδια της ραδιομηχανικής. Το 1917, ο Φινλανδός εφευρέτης Έρικ Τίγκερστεντ κατέθεσε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για «πτυσσόμενο τηλέφωνο τσέπης με πολύ λεπτό ανθρακικό μικρόφωνο». Οι πρώτοι προκάτοχοι των τηλεφώνων με δομή κυψελών περιλάμβαναν αναλογικές ραδιοεπικοινωνίες από πλοία και τρένα. Ο αγώνας για τη δημιουργία πραγματικά φορητών τηλεφωνικών συσκευών άρχισε μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, με εξελίξεις που έλαβαν χώρα σε πολλές χώρες. Οι πρόοδοι στην κινητή τηλεφωνία έχουν εντοπιστεί σε διαδοχικές γενιές, ξεκινώντας από τις πρώτες υπηρεσίες μηδενικής γενιάς (0G). Αυτά τα συστήματα 0G δεν είχαν δομή κυψελών, υποστήριζαν μερικές ταυτόχρονες κλήσεις και ήταν πανάκριβα.
Υπέροχα Κωνσταντίνε!