Μια φορά κι έναν καιρό στη χώρα κάτω από τον αστερισμό του καλειδοσκοπίου, ένας νεαρός καλλιτέχνης με μεγάλο ταλέντο, ο Ασπρόμαυρος Φίλμους, ζωγραφίζει μόνο με άσπρο και μαύρο χρώμα. Η όμορφη και φιλόδοξη μητέρα του όμως θέλει σώνει και καλά ο γιος της να γίνει ένας τυπικός ζωγράφος όλων των χρωμάτων. Ο Φίλμους ήταν τόσο μεγάλο ταλέντο και μεγαλοφυΐα που θα μπορούσε να ξεπεράσει του μεγάλους κλασικούς ζωγράφους Ντα Φίντσι (Λεονάρντο Ντα Βίντσι), Ελ Βρέστο (Ελ Γκρέκο), Μικελδιάμπολο (Μιχαήλ Άγγελος), Ρικάσο (Πικάσο), Νονέ (Κλοντ Μονέ), Βαν Ντογκ (Βαν Γκόγκ).
Μέσα από αυτό το βιβλίο εντοπίσαμε λέξεις – φράσεις- σκέψεις , συναισθήματα και προτάσεις που συνήθως χρησιμοποιούνται ως στερεότυπες για τη διαφορετικότητα. Θέλετε να δούμε μερικές;
- » Η μητέρα του, η όμορφη και ολόμαυρη Πανθερίνα Εβενίνα, δεν μπορούσε να κατανοήσει την ασπρόμαυρη τέχνη του κανακάρη της. ήταν σίγουρη ότι ο γιος της έπασχε από αχρωματοψία.»
- ¨Η Πανθερίνα Εβενίνα εξακολουθούσε να πιστεύει πως το πρόβλημα δεν ήταν ούτε καλλιτεχνικό ούτε κληρονομικό. ήταν απλός πρόβλημα ιατρικό.»
- «-Φωτόνιε, πρέπει να μπει ένα τέλος σε αυτή την ασπρόμαυρη ιστορία, είπε τελικά. Το παιδί έχει κάποιο τραύμα από την παιδική του ηλικία. Χρειάζεται επειγόντως ψυχολόγο.»
- Στο τέλος όμως φαίνεται ότι κερδίζει η αγάπη της μητέρας για το παιδί της με όλες τις ιδιαιτερότητες που μπορεί να έχει. Το αποδέχεται όπως είναι χωρίς να προσπαθεί να το αλλάξει. Δηλαδή: » Τέλος καλά όλα καλά».
Συντάκτες: Δούκισσα, Αντωλίνα, Βασίλης, Γιώργος, Θωμαή, Λούις
