Ήταν μία κανονική μέρα το καλοκαίρι όταν η μαμά μου μου ανακοίνωσε πως θα πάω στο κέντρο δημιουργικής απασχόλησης στο ΝΟΗΣΙΣ. Δεν μου άρεσε και πολύ αυτή η ιδέα διότι δεν ήταν ακριβώς κατασκήνωση αλλά πήγαινες μόνο το πρωί μέχρι που άκουσα πως θα ερχότανε και ο φίλος μου ο Γιώργος. Τέλος πάντων το ΝΟΗΣΙΣ άρχιζε σε 5 μέρες οπότε ετοιμάστηκα για να μην πρέπει να ετοιμαστώ τελευταία στιγμή…
ΗΜΕΡΑ 1
Την πρώτη ημέρα ήμουν ανυπόμονος το πρόγραμμα μας είχε προσομοιωτή κάτι το οποίο με ενθουσίασε. Όταν μπήκα μέσα είδα τον Γιώργο να με περιμένει έβαλα την τσάντα μου στο συρτάρι μου και πήγα με τον Γιώργο να γνωρίσω τα άλλα παιδιά. Αφού γνωρίσαμε τα άλλα παιδιά τα προκαλέσαμε σε κυνηγητό ο χρόνος πέρασε γρήγορα και το πρόγραμμα άρχισε. Πήγαμε πάνω στην βιβλιοθήκη για διάφορες δραστηριότητες που βαριέμαι να πω αλλά όσο κατεβαίναμε τα σκαλιά ακούσαμε κάτι περίεργο, το αγνοήσαμε και πήγαμε να φάμε πρωινό. Όσο τρώγαμε ακούσαμε τον ίδιο ήχο αλλά τον αγνοήσαμε ξανά ήταν δυνατός και λίγο τρομακτικός άλλα δεν του δώσαμε πολύ σημασία. συνεχίσαμε τις δραστηριότητες και επιτέλους ήρθε η ώρα του προσομοιωτή, όμως για κάποιον λόγο δεν δούλευε και οι κύριοι είπαν πως δεν μπορούσαν να εντοπίσουν το πρόβλημα εμένα πάντως κάτι μου βρωμούσε εδώ μπορεί να ήταν το σάντουιτς του κυρίου, ποιoς ξέρει.
ΗΜΕΡΑ 2
Την δεύτερη ημέρα το πρόγραμμα είχε ταινία 3D και πλανητάριο έτρεξα στο ΝΟΗΣΙΣ γιατί είχα αργήσει άφησα την τσάντα μου στο ντουλαπάκι και πήγα να φάω πρωινό. Όσο έτρωγα μαζί με τους άλλους ακούσαμε έναν κύριο να φωνάζει, όταν τον ρωτήσαμε τι έγινε μας εξήγησε πως γλίστρησε και χτύπησε το πόδι του άλλα, δεν είχε καμία μελανιά. Αυτή την φορά υποπτευτήκαμε κάτι δεν γίνετε να χτυπήσεις το πόδι σου λίγο να μην έχεις καμία μελανιά και να τσιρίζεις έτσι. Περάσαμε μέσα στο πλανητάριο όπου είδαμε μία ταινία για την ρύπανση του πλανήτη που δεν ήταν ενδιαφέρουσα. Όταν όμως τελείωσε η ταινία και έφυγαν όλοι εγώ και ο Γιώργος μείναμε πίσω γιατί αφαιρεθήκαμε. Έκλεισαν απότομα όλα τα φώτα και ακούστηκε μια φωνή πολύ σιγανή. Δεν είχαμε χρόνο να ακούσουμε τι έλεγε γιατί τρέχαμε από την τρομάρα μας. Χωρίς να βλέπουμε τίποτα σκόνταψα σε ένα σκαλοπάτι και έπεσα. Σηκώθηκα όσο πιο γρήγορα μπορούσα και άρχισα να τρέχω. βγήκαμε έξω και εκεί μας περίμεναν οι γονείς μας.
ΗΜΕΡΑ 3
Την τρίτη ημέρα το πρόγραμμα είχε ντρόουν και το λεγόμενο δωμάτιο φυσικής. Μπήκα στο ΝΟΗΣΙΣ άφησα την τσάντα μου στο ντουλαπάκι όπως πάντα βρήκα τον Γιώργο και τους άλλους και αρχίσαμε να παίζουμε κυνηγητό. Μετά από λίγο ξεκίνησε το πρόγραμμα και πήγαμε να οδηγήσουμε τα ντρόουν μας. Ένας το κόλλησε σε ένα δέντρο ενώ οι άλλοι έκαναν αγώνες, ήταν πολύ ωραία. Όσο πηγαίναμε ξανά μέσα στο κτίριο όμως ο κύριος που είχαμε λιποθύμησε. ήρθε ασθενοφόρο και οι γιατροί είπαν πως δεν λιποθύμησε από ηλίαση ούτε είχε πάθει κάτι τις τελευταίες μέρες, τότε κατάλαβα πως ο κύριος που λιποθύμησε ήταν αυτός που φώναξε χωρίς λόγο. Κάτι μου βρωμούσε πολύ και αυτή τη φορά δεν ήταν το σάντουιτς του κύριου. Περάσαμε μετά στην αίθουσα φυσικής οπού είχε πολλά ωραία πράγματα αλλά το δικό μου αγαπημένο είναι η ρόδα του χάμστερ όσο οι άλλοι έπαιζαν με τους νόμους της φυσικής εγώ και ο Γιώργος προσπαθούσαμε να βγάλουμε νόημα σε όλη αυτή τη ιστορία. Τότε κόπηκε το ρεύμα κανένα παιδί δεν είχε πειράξει κάτι βγήκαμε έξω από το κτίριο και είχαμε ελεύθερη ώρα μέχρι να φτιάξουν τα φώτα.
ΗΜΕΡΑ 4
Την τέταρτη μέρα είχαμε προσομοιωτή και βιβλιοθήκη που έχει πολλά ωραία βιβλία για ύπνο. έφτασα στο ΝΟΗΣΙΣ νωρίς αυτή την φορά για να εξερευνήσω με τον Γιώργο όταν μπήκα ο Γιώργος έτρεμε σαν ψάρι τον ρώτησα τι έγινε και μου είπε πως είδε τον κύριο που ήταν στο νοσοκομείο να τον κοιτάει με κόκκινα μάτια του είπα πως δεν είναι αστείο αλλά μου είπε πως δεν το είπε για αστείο. πήγαμε πάνω να εξερευνήσουμε ακόμα και αν δεν επιτρεπόταν. βρήκαμε ένα δωμάτιο που μας γυάλισε το μάτι ήταν σκοτεινό δεν προλάβαμε να δούμε κάτι διότι μας βρήκαν οι κύριοι και μας έβαλαν τιμωρία. Άρχισε το πρόγραμμα και πήγαμε στον προσομοιωτή περάσαμε τέλεια αλλά κολλούσε λίγο άκουσα από τους κυρίους πως αυτό δεν θα έπρεπε να γίνει. Πήγαμε πάνω στην βιβλιοθήκη και αρχίσαμε το διάβασμα ΠΟΛΎ ΒΑΡΕΤΌ οπότε θα έλεγα εγώ να πάω τουαλέτα και ο Γιώργος να πιει νερό. πήγαμε πίσω στο σκοτεινό δωμάτιο και μπήκαμε μέσα εξερευνήσαμε λίγο το δωμάτιο, όταν αντικρίσαμε δυο κόκκινα μάτια να μας κοιτάνε στη άλλη άκρη του δωματίου. Τότε άρχισαν να έρχονται όλο και πιο γρήγορα τρέξαμε έξω από το δωμάτιο που μας περίμενε ο κύριος μας ρώτησε τι κάναμε εκεί μέσα και του τα εξηγήσαμε όλα γέλασε στα μούτρα μας και έφυγε πήγαμε πίσω στην βιβλιοθήκη και συνεχίσαμε το διάβασμα τελικά τα βιβλία δεν είναι τόσο βαρετά όσο ακούγονται όταν γύρισα σπίτι έβαλα μια τάξη στις σκέψεις μου και ήμουν έτοιμος για την αυριανή μέρα.
ΗΜΕΡΑ 5
Την πέμπτη μέρα είχαμε ελεύθερες ώρες και αποχαιρετισμούς, επιτέλους χρόνος για εξερεύνηση σκεφτόμουν όσο πήγαινα στο ΝΟΗΣΙΣ είδα τον κύριο που είχε πάθει όλα στο ΝΟΗΣΙΣ. Φερόταν πολύ περίεργα. Μπήκαμε στο σκοτεινό δωμάτιο αλλά αυτή τη φορά τίποτα, τότε έκλεισε η πόρτα πίσω μας άνοιξαν τα φώτα και μπροστά μας ο κύριος [φάντασμα] έτσι μας είπε να τον φωνάζουμε προσπαθήσαμε να ανοίξουμε την πόρτα αλλά ήταν κλειδωμένη τρέμαμε σαν ψάρια αυτά τα κόκκινα μάτια σου πάγωναν το αίμα. Τότε μας ήρθε μία ιδέα βρήκαμε παλιές φωτογραφίες σε μια γωνίτσα. Ετρεξε να τις πάρει ο Γιώργος όσο εγώ απασχολούσα το φάντασμα τότε μπήκε μπροστά στο φάντασμα ο Γιώργος και του έδειξε τις φωτογραφίες ο κύριος άρχισε να θυμάται τον παλιό του εαυτό και να γίνετε κανονικός το φάντασμα έφυγε και κανείς δεν ξέρει που πήγε μπορεί να είναι οπουδήποτε μέχρι και στο σπίτι σου…
