Σήμερα έγινε ένα αστείο γεγονός στην τάξη κατά τη διάρκεια της τρίτης ώρας. Ένας συμμαθητής μου σηκώθηκε από τη θέση του με την άδεια του καθηγητή μας, για να πετάξει ένα χαρτί στο καλαθάκι. Έτσι όπως περπατούσε προς το καλάθι, ξαφνικά σκοντάφτει σε ένα θρανίο και πέφτει και το θρανίο και ο ίδιος. Τότε άρχισαν όλοι να γελούν. Ο καθηγητής, όμως, παρέμεινε σιωπηλός και έτρεξε προς τον συμμαθητή μας, για να δει αν είναι καλά. Ευτυχώς, ήταν μια χαρά και ο καθηγητής μας του είπε να επιστρέψει στη θέση του και άλλη φορά να είναι πιο προσεχτικός.
Από αυτό το περιστατικό κατάλαβα ότι οι καθηγητές μας πράγματι ενδιαφέρονται για μας. Και αν καμιά φορά μας «φωνάζουν», το κάνουν για το καλό μας!
Πιστεύω πως η τάξη μας έχει καλή σχέση με τους καθηγητές και τις καθηγήτριές μας. Τους σεβόμαστε και μας σέβονται. Και το σημαντικότερο, οι καθηγητές μας έρχονται με όρεξη για το μάθημά τους. Είμαστε πολύ ευγνώμονες γι’ αυτό. Επίσης, με τους συμμαθητές μας έχουμε άριστη σχέση. Πολλές φορές αλληλοβοηθιόμαστε και είμαστε όλοι μας ενωμένοι.
Δρούγα Δήμητρα-Μαρία
