Όταν ξέσπασε η Επανάσταση του 1821, δεν υπήρχε ενιαία διοίκηση, ούτε μόνο μία σημαία που να αντιπροσωπεύει όλους τους Έλληνες. Το κάθε σώμα έφερε τη δική του σημαία. Άλλες έφεραν τα σύμβολα της Φιλικής Εταιρείας ή τη θεά Αθηνά, άλλες τον Φοίνικα του Υψηλάντη κι άλλες αυτοσχέδιες ακολουθούσαν την παλιά αρματολίτικη παράδοση με τα μπαϊράκια, τον σταυρό και τους αγίους ή με τον αετό και τον σταυρό, σε όλους τους δυνατούς συνδυασμούς.

Η παλαιότερη από τις επαναστατικές σημαίες εκείνης της εποχής ήταν αυτή της Φιλικής Εταιρείας, φτιαγμένη με οδηγίες που έδωσε ο μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός Γ΄.  Δημιουργήθηκε από λευκό ύφασμα και έφερε τα σύμβολα του εφοδιαστικού των ιερέων της μυστικής οργάνωσης (τον ιερό δεσμό με τις 16 στήλες) και πάνω από αυτό, έναν κόκκινο σταυρό περιβαλλόμενο από στεφάνι κλαδιών ελιάς. Κάτω από τον σταυρό υπήρχαν δύο λογχοφόρες σημαίες µε τα αρχικά ΗΕΑ και ΗΘΣ (Ή Ελευθερία ή Θάνατος).

Οι σημαίες ποίκιλλαν ανάλογα με τον τόπο και τις οικογενειακές παραδόσεις των οπλαρχηγών. Οι Κολοκοτρωναίοι συντάσσονταν πίσω από σημαία λευκή με γαλάζιο σταυρό στο κέντρο. Στην Τρίπολη, σύμφωνα με την παράδοση, ο Παπαφλέσσας σχημάτισε από το έσω ράσο του, που είχε γαλάζιο χρώμα, ένα τετράγωνο. Πάνω σε αυτό ο αγωνιστής Παναγιώτης Κεφαλάς προσάρμοσε δύο λουρίδες της φουστανέλας του, προκειμένου να σχηματίσει έναν σταυρό. Στη Ρούμελη κυριάρχησε ο τύπος της σημαίας που έφερε τον αετό και τον σταυρό, ενώ στο Μοριά οι σημαίες έφεραν τον σταυρό και τον Άγιο Γεώργιο ή άλλον άγιο.

Ομοίωμα της σημαίας του Ιερού Λόχου

Η σημαία που χρησιμοποιούσε ο Αθανάσιος Διάκος

Σημαία που ύψωσε ο Άνθιμος Γαζής και ο Μπασδέκης στη Θετταλομαγνησία

Β.Μ