Ένας από τους σημαντικότερους λόγους για τους οποίους αξίζει να ασχολούνται, κυρίως τα παιδιά, με την μουσική είναι ότι, κατά ομολογία ειδικών, μέσω της μουσικής ενασχόλησης αναπτύσσεται και η κοινωνικότητα. Και μάλιστα, όπως αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας, αναπτύσσεται περισσότερο και αμεσότερα, μεσ’ από την ομαδική μουσική ενασχόληση και τα μουσικά σύνολα, παρά μέσα απ’ την προσωπική μουσική δραστηριότητα κάθε μεμονωμένου ατόμου. Ας δούμε, όμως, πώς επιτυγχάνεται και γιατί.
Μία πρώτη λειτουργία που συντελείται όταν μια ομάδα παιδιών ασχολείται με τη μουσική είναι η αντίληψη και ο καταμερισμός των ρόλων που πραγματοποιείται, προκειμένου αυτή η συνήχηση ( γιατί αναφερόμαστε στην πραγματικότητα των χορωδιών και των μουσικών συνόλων) να πετύχει, ικανοποιώντας πρώτα τα ίδια τα παιδιά και μετά το κοινό στο οποίο απευθύνονται και αυτόν που τα διευθύνει. Γιατί έχει σχέση αυτό με την κοινωνία;
Γιατί στην πραγματικότητα η κοινωνική συμπεριφορά του ανθρώπου δεν αποτελεί παρά την επιτέλεση συγκεκριμένου ή ιδιαίτερου πλέγματος συγκεκριμένων ρόλων. Επομένως, δύο είναι οι κυριότερες πραγματικότητες που συνειδητοποιεί μέσω αυτών των ομάδων ένα παιδί. Πρώτον, κερδίζει την ιδιαιτερότητά του ως προς τους άλλους συμμετέχοντες στην ομάδα σαν προσωπικότητα. Δεύτερον, κατανοεί τον συμπληρωματικό χαρακτήρα του ρόλου ως προς το «έργο» της ομάδας, εφόσον αυτός ο ρόλος συμπληρώνει και συμπληρώνεται από τους άλλους ρόλους των άλλων μελών της ομάδας.
Ένα άλλο στοιχείο που συναντάται στις μουσικές ομάδες, είναι η αξιολόγηση του έργου, της συμπεριφοράς, της αντίληψης και της εκφρασμένης σκέψης κάθε μέλους της.
Τρίτο και τελευταίο στοιχείο που συναντάται σχεδόν σε όλες τις μουσικές ομάδες και γενικά σε όλες τις κοινωνίες είναι ο ανταγωνισμός και ο συναγωνισμός μεταξύ των μελών τους. Ο πρώτος οφείλεται στο ότι κάθε μέλος θέλει και προσπαθεί να διακριθεί από κάποιο άλλο ή άλλα, ως προς την μουσική του αντίληψη και επίδοση, ενώ ο δεύτερος προκαλείται από την επιθυμία και επιδίωξη κάθε μουσικής ομάδας να υπερβεί τις επιδόσεις κάποιας ή κάθε άλλης ομάδας. Ο συναγωνισμός ενισχύει την έννοια, ιδέα και πράξη της συνεργασίας, ενώ ο ανταγωνισμός λειτουργεί αντίρροπα, εφόσον αποσκοπεί στην υπεροχή κάθε μεμονωμένου μέλους της ομάδας.
Συμπερασματικά, η μοναδική ενασχόληση με τη μουσική σε ομάδες βοηθάει τα παιδιά, τους εφήβους και τους νέους γενικότερα να αναπτύξουν μια κοινωνικά υγιή προσωπικότητα. Απαραίτητη, βέβαια, προϋπόθεση για να γίνουν υγιή κοινωνικά μέλη, είναι η ενασχόληση με την «σωστή» μουσική όπως η κλασική, η jazz και η παραδοσιακή. Και γι’ αυτό πολλοί γονείς, γνωρίζοντας την συμβολή της μουσικής, (στην συγκεκριμένη περίπτωση μουσική σε ομάδες) φροντίζουν να μαθαίνουν τα παιδιά τους μουσική, κάτι που είναι πολύ ευχάριστο λαμβάνοντας υπόψη την φθίνουσα πορεία που διαγράφουν οι νέοι της εποχής μας.
Παρ’ όλα αυτά, δεν γίνεται να μην αναφέρουμε ότι ακόμα και η ατομική ενασχόληση με την μουσική οδηγεί το άτομο στην υγιή κοινωνικοποίηση του. Γιατί, όταν μαθαίνει ένα μουσικό όργανο, μαθαίνει να έχει υπομονή, να συνεργάζεται και να εκτιμά προσόντα. Τέλος, το σημαντικότερο είναι ότι το άτομο αποκτά πειθαρχία και μαθαίνει να σέβεται τον απέναντι του και τον κόπο που έχει καταβάλει.
Συμεωνίδου Χριστίνα
Πηγή: Συνέντευξη καθηγητή κοινωνιολογίας και μουσικής, Γεώργιος Δ. Μπίκος, Της εφημερίδας της Χ.Ο.Ν (Χορωδία και Ορχήστρα Νέων).
