Ένας παππούς από το Πέραμα Ιωαννίνων μας διηγήθηκε. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν μια πολύ δύσκολη εποχή για όλους. Όταν ο πόλεμος άρχισε ήμουν μόνο 6 χρονών, τότε θα πήγαινα στην πρώτη δημοτικού. Υπήρχε πολλή φτώχεια, με τα αδέλφια μου μοιραζόμασταν ένα μολύβι, το κόβαμε σε ίσια κομμάτια.
Πρόλαβα να πάω την πρώτη και τη δεύτερη τάξη του δημοτικού. Έμαθα τα βασικά όπως να διαβάζω, να γράφω και να κάνω κάποιες πράξεις.
Το σχολείο μου έκλεισε λόγω των θανάτων. Πέντε συμμαθητές μου είχαν σκοτωθεί. Αυτό ήταν ένα γεγονός που ανησύχησε όλους τους γονείς και έτσι κανένας δεν έστελνε τα παιδιά του στο σχολείο.
Μετά από πέντε χρόνια ο πόλεμος τελείωσε. Ήμουν πια 11 χρονών. Πολλά παιδιά συνέχισαν το σχολείο, εγώ όχι. Δεν ήταν ότι δεν ήθελα, τότε παρακαλούσαμε να πάμε στο σχολείο, όμως η οικογένειά μου δεν είχε την οικονομική δυνατότητα.
Επιμέλεια κειμένου της Ντόβα Ευαγγελίας, μαθήτριας του Α2 του Γυμνασίου Περάματος Ιωαννίνων.
