Οι Μικροί Συντάκτες της Βυρώνειας

Το μπάντμιντον (αντιπτέριση στα Ελληνικά), έχει μια μακρά ιστορία που για πολλούς φτάνει μέχρι την Αρχαία Ελλάδα και την Αίγυπτο. Οι Ιάπωνες έπαιζαν μια εκδοχή του ήδη από τον 16ο αιώνα, η οποία ονομαζόταν Χανετσούκι.

Οι σύγχρονες ρίζες του μπορούν να αναζητηθούν στην Ινδία την εποχή της βρετανικής αποικιοκρατίας. Στην περιοχή της Ινδίας Tamil Nadu παιζόταν μια παραλλαγή του αθλήματος με μια μπάλα κατασκευασμένη από μαλλί, το ball badminton. Το παιχνίδι αυτό ονομαζόταν επίσης και Poona, από την ομώνυμη πόλη όπου ήταν πολύ δημοφιλές. Στην πόλη αυτή βρισκόταν ένα μεγάλος αριθμός Βρετανών στρατιωτών οι οποίοι έφεραν το παιχνίδι στην Αγγλία όταν επέστρεψαν από τη θητεία τους.

Εκεί καθιερώθηκαν νέοι κανόνες, οι οποίοι ταίριαζαν καλύτερα στην Αγγλική νοοτροπία. Αρχικά παιζόταν με το μάλλινο μπαλάκι αλλά στην πορεία υιοθετήθηκε το φτερωτό μπαλάκι (φτερό), το οποίο ήταν ήδη γνωστό από το παιχνίδι battledore and shuttlecock που παιζόταν στη Βρετανία.

Η σύγχρονη ονομασία του οφείλεται στον Δούκα του Μποφόρ και ειδικότερα στο κάστρο του όπου παιζόταν το άθλημα, με την ονομασία Πύργος του Μπάντμιντον το 1873. Ορισμένοι αμφισβητούν την πατρότητα του τίτλου όμως, μιας και το 1860, ο Isaac Spratt, ένας έμπορος παιχνιδιών εξέδωσε ένα βιβλίο με τον τίτλο Badminton Battledore – a new game. Το βιβλίο όμως δεν σώζεται σήμερα.

Οι πρώτοι επίσημοι κανόνες θεσπίστηκαν το 1893 από την Ένωση Μπάντμιντον της Αγγλίας ενώ το πρώτο τουρνουά έλαβε χώρα το 1899. Η IBF (Διεθνής ομοσπονδία μπάντμιντον) ιδρύθηκε το 1934 και αριθμούσε εννέα χώρες μέλη. Το άθλημα εμφανίστηκε για πρώτη φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες το 1972 στο Μόναχο, ως άθλημα επίδειξης ενώ καθιερώθηκε επίσημα ως Ολυμπιακό Άθλημα το 1985. Στην Ελλάδα ήρθε το 1988.

ΚΑΝΟΝΕΣ ΑΝΤΙΠΤΕΡΙΣΗΣ (Ισχύουν από 1 Αυγούστου 2006) ΟΡΙΣΜΟΙ Παίκτης Όποιος παίζει το άθληµα της Αντιπτέρισης Αγώνας Ο βασικός ανταγωνισµός µεταξύ δύο πλευρών (από ένα ή δύο αθλητές) Αγώνισµα Απλού Αγώνας µε ένα παίκτη στη κάθε πλευρά Αγώνισµα ∆ιπλού Αγώνας µε δύο παίκτες στη κάθε πλευρά Πλευρά σερβίς Η πλευρά που έχει το δικαίωµα να σερβίρει Πλευρά υποδοχής Η πλευρά που βρίσκεται απέναντι από αυτή που σερβίρει Ράλι Μια σειρά από κτυπήµατα που αρχίζουν µε σερβίς µέχρι τη στιγµή που διακόπτεται το παιγνίδι Κτύπηµα Μια κίνηση της ρακέτας του παίκτη προς τα εµπρός 1. Το γήπεδο και ο εξοπλισµός του 1.1. Το γήπεδο πρέπει να είναι ορθογώνιο µε γραµµές πάχους 40χλστ. όπως στο διάγραµµα Α. 1.2. Οι γραµµές που προσδιορίζουν το γήπεδο πρέπει να είναι ευδιάκριτες και αν είναι δυνατόν να έχουν λευκό ή κίτρινο χρώµα. 1.3. Όλες οι γραµµές που προσδιορίζουν το γήπεδο αποτελούν µέρος του χώρου που ορίζουν. 1.4. Τα στηρίγµατα πρέπει να έχουν ύψος 1,55µ. από την επιφάνεια του εδάφους και να παραµένουν κάθετα όταν τεντώνει το δίχτυ όπως στο Κανόνα 1.10. Τα στηρίγµατα δεν πρέπει να προεκτείνονται µέσα στο γήπεδο. 1.5. Τα στηρίγµατα πρέπει να τοποθετούνται επάνω στις πλάγιες γραµµές του ∆ιπλού γηπέδου, όπως στο διάγραµµα Α, ανεξάρτητα αν παίζεται αγώνας Απλού ή ∆ιπλού. 1.6. Το δίχτυ πρέπει να είναι κατασκευασµένο από λεπτό νήµα σκούρου χρώµατος και οµοιόµορφου πάχους, µε θηλιές πάχους όχι λιγότερο από 15 χλστ. και όχι περισσότερο από 20 χλστ. 1.7. Το δίχτυ πρέπει να έχει πλάτος 760 χλστ. και µήκος τουλάχιστον 6,1 µ. 1.8. Tο πάνω µέρος του διχτυού πρέπει να περιβάλλεται από µια άσπρη ταινία πάχους 75 χλστ. που καλύπτει απ” τις δύο πλευρές ένα σχοινί ή σύρµα που κινείται κατά µήκος της ταινίας. H ταινία αυτή πρέπει να καλύπτει το σχοινί ή το σύρµα και να γλιστράει πάνω σ” αυτό. 1.9. Tο σχοινί ή το σύρµα πρέπει να είναι ικανοποιητικού µήκους και βάρους για να είναι τεντωµένο σταθερά, σύρριζα µε τις κορυφές των στηριγµάτων. 1.10. Tο πάνω µέρος του διχτυού πρέπει να απέχει από την επιφάνεια του γηπέδου 1,524 µέτρα στη µέση του γηπέδου και 1,55 µέτρα πάνω απ” τις πλάγιες γραµµές για αγώνες διπλού. 1.11. ∆εν πρέπει να υπάρχουν κενά µεταξύ των άκρων του διχτυού και των στηριγµάτων. Aν είναι απαραίτητο, τα δίχτυα πρέπει να δεθούν στα στηρίγµατα σε όλο τους το πλάτος

πηγή ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ

ΑΓΓΕΛΙΚΗ+ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ+ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ