Ο αρχαιότερος δρόμος της Αθήνας, αλλά και ολόκληρης της Ευρώπης
Βρίσκεται στην Πλάκα και θεωρείται ο αρχαιότερος δρόμος της Αθήνας γιατί ένα μεγάλο τμήμα του συμπίπτει ακριβώς με τον αρχαίο, ενώ διατηρεί και το ίδιο όνομα. Αναφέρεται στο βιβλίο με τα ελληνικά ρεκόρ Γκίνες, σαν ο μακροβιότερος δρόμος της πόλης που έχει διατηρήσει την ίδια ονομασία για 25 σχεδόν αιώνες.
Η οδός Τριπόδων στην αραιότητα
Οι Αθηναίοι ξεκινούσαν από το Πρυτανείο κάτω στην Αγορά και ανηφόριζαν των 800 μέτρων μήκους δρόμο και πλάτους 6 μέτρων για να φθάσουν στον τελικό προορισμό τους, που ήταν το θέατρο του Διονύσου. Δεν είναι τυχαίο ότι θεωρούνταν και θεωρείται ο δρόμος του Θεάτρου και των Καλών Τεχνών.
Εδώ περπατούσαν οι Αθηναίοι πηγαίνοντας για να παρακολουθήσουν τις παραστάσεις των έργων των αρχαίων συγγραφέων. Στην οδό Τριπόδων οι χορηγοί, δηλαδή πλούσιοι Αθηναίοι που αναλάμβαναν την οργάνωση των θεατρικών παραστάσεων στην αρχαία Ελλάδα τοποθετούσαν το χάλκινο ή επίχρυσο τρίποδο που έπαιρναν ως έπαθλο εάν το έργο τους νικούσε στον ετήσιο θεατρικό αγώνα.
Η οδός Τριπόδων σήμερα
Από αυτά τα μνημεία έχει διασωθεί ένα, το περίφημο χορηγικό μνημείο του Λυσικράτη (φανάρι του Διογένη), το οποίο χτίστηκε περίπου το 334 π.Χ.
Το σπίτι στην οδό Τριπόδων 11 ένα ερειπωμένο διώροφο σπίτι διαφέρει από τα άλλα γύρω του λόγω του μεγέθους και του επιβλητικού του ύφους. Στον αριθμό 23 βρίσκεται το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης. Στο νούμερο 31 της οδού Τριπόδων βρίσκεται ένα διώροφο, κομψό, κιτρινοπράσινο νεοκλασικό. Είναι το σπίτι που γεννήθηκε ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης, ένας από τους πρωτοπόρους της Νέας Αθηναϊκής Σχολής. Στο νούμερο 32 βρίσκεται ένα από τα διασημότερα σπίτια της Πλάκας. Είναι η «οικία Κοκοβίκου», το τηλεοπτικό σπίτι του Αντωνάκη και της Ελενίτσας στην ταινία «Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα». Υπολογίζεται ότι οικοδομήθηκε γύρω στο 1800. Είναι ένα από τα ελάχιστα δείγματα της λαϊκής αρχιτεκτονικής που κυριαρχούσε στα αθηναϊκά αρχοντικά τα τελευταία χρόνια της τουρκικής κατοχής.
Η οδός Τριπόδων είναι ο δρόμος της Αθήνας που το παρελθόν μπλέκεται τόσο αρμονικά με το παρόν. Η ιστορία της είναι ένας ακόμα λόγος να νιώθεις δέος όταν την περπατάς και ο ίδιος ο δρόμος τη σιγομουρμουρίζει.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.Εντάξει
