Τα κακά του πολέμου
Γράφει η Έλενα Μ., Ε1
Ένας πόλεμος σε μια χώρα μπορεί να προκαλέσει μόνο κακό. Δημιουργεί μίσος και κακία ανάμεσα σε δύο ή και παραπάνω κράτη και συχνές συγκρούσεις μεταξύ τους, όπως και μεταξύ των ανθρώπων.
Η λύπη και η δυσαρέσκεια δεν σταματάει να τους ακολουθεί. Τα συναισθήματά τους σαν να έκαναν αγώνα δρόμου. Πρώτο είναι το πεινάω, δεύτερο το κρυώνω, τρίτο το φοβάμαι και πίσω πίσω το πονάω, το μισώ, το αγαπώ. Και το γελώ ούτε που ξεκίνησε καν.*
Οι καταστροφές που δημιουργεί ένας πόλεμος είναι πολλές. Δημιουργούνται οικονομικά προβλήματα στις οικογένειες, μεγάλες καταστροφές και στις πόλεις. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει ούτε παραγωγή ούτε εμπόριο.
Ελπίζω να μην ξαναγίνει πόλεμος και να υπάρχει πάντα ειρήνη!
*Παράφραση αποσπάσματος από το βιβλίο της Ζωρζ Σαρή «Όταν ο ήλιος…» (Γλώσσα Ε΄Δημοτικού, α’ τεύχ. βιβλίου μαθητή, σελ. 46)
Ποιες είναι οι συμφορές που προκαλούνται από τον πόλεμο
Γράφει η Μαριλένα Α., Ε1
Ο πόλεμος έχει πολλές συμφορές. Συγκεκριμένα πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται να πολεμήσουν και μπορεί να πεθάνουν ή να τραυματιστούν. Τα σπίτια, τα σχολεία, τα νοσοκομεία καταστρέφονται και οι άνθρωποι αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους. Τα τρόφιμα μειώνονται και οι άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα.
Επίσης καταστρέφεται η οικονομία της χώρας, υπάρχουν εμφύλιες συγκρούσεις και η επαναφορά της ειρήνης γίνεται με μεγάλη δυσκολία. Τέλος καταστρέφεται το περιβάλλον από τα όπλα και τις εκρήξεις.
Τα παιδιά του πολέμου
Γράφει ο Κωνσταντίνος Β., Ε1
Πεινασμένο παιδί στους δρόμους της Αθήνας. Προσωπική συλλογή Γεώργιου Χανδρινού
Κατά τη διάρκεια ενός πολέμου τα παιδιά νιώθουν και βιώνουν αρνητικά συναισθήματα. Κυριαρχεί ο φόβος, η ανασφάλεια, η βία, η αβεβαιότητα για το μέλλον τους μη γνωρίζοντας σε τι περιβάλλον θα βρεθούν.
Μόνο τους μέλημα είναι η επιβίωσή τους. Πολλές φορές χάνουν το σπίτι τους, απομακρύνονται από τους φίλους τους, δεν παίζουν παιχνίδια, αισθάνονται μόνα, αβοήθητα και δεν υπάρχει ιατρική περίθαλψη. Πασχίζουν να επιβιώσουν. Προσπαθούν να βρουν τρόφιμα, νερό και ένα καταφύγιο να κρυφτούν ώστε να μην σκοτωθούν. Όμως ακόμη και να βρουν τι θα φάνε, μπορεί να είναι κάτι μικρό που μόλις θα ξεγελάσει την πείνα τους ή, ακόμη χειρότερα, να είναι μολυσμένο και να έχει επιπτώσεις στην υγεία τους.
Πολλές φορές έχουν χάσει τον έναν από τους δύο γονείς τους, ή ακόμη χειρότερα και τους δύο, λόγω του πολέμου, των εκτελέσεων, των συλλήψεων. Έτσι κάποια παιδιά αναγκάζονται να φροντίζουν μόνα τους τον εαυτό τους ή τ’ αδέρφια τους, με αποτέλεσμα να ωριμάζουν νωρίτερα και να χάνουν την παιδικότητά τους.
Τα σχολεία είναι κλειστά, δεν μορφώνονται, κι έτσι δεν μπορούν να σπουδάσουν.
Τα παιδιά με όλα αυτά τα σκληρά γεγονότα και τις τραυματικές εμπειρίες που έχουν βιώσει θα υποφέρουν και ίσως μεγαλώνοντας να έχουν πολλά ψυχολογικά προβλήματα.
Η ζωή των παιδιών στην Κατοχή του 1941
Γράφει ο Αντώνης Κ., Ε1
Μέρα με τη μέρα το φαγητό στέρευε, όπως και τα παιδικά χαμόγελα. Τα παιδιά ένιωθαν φόβο και τρέμουλο για τη ζωή τους. Οι βόμβες έσκαγαν και σου σπάγαν τα τύμπανα. Αίμα και θάνατος, τίποτε άλλο.
Ο θάνατος, αχ πια αυτός ο θάνατος! Στέρησε τη ζωή σε χιλιάδες Έλληνες και μικρά παιδάκια! Τα παιδιά μαζί με τις μανάδες τους ένιωθαν πως το τέλος έρχεται… δεν είχαν φαγητό, νερό, λεφτά… μόνο ο ένας τον άλλο, για τώρα. Χιλιάδες κραυγές φόβου, χιλιάδες παιδικά κλάματα και ούτε ένα ελληνικό χαμόγελο…
Οι συμφορές του πολέμου
Γράφει η Μαρία Κ., Ε1
Ο πόλεμος φέρνει πολλές συμφορές στους ανθρώπους. Όπου υπάρχει πόλεμος κυριαρχούν η πείνα, το κρύο, ο φόβος και η φτώχεια. Οι άνθρωποι δεν έχουν φαγητό, ρούχα, κρυώνουν. Περνούν δύσκολες στιγμές και προσπαθούν να τα καταφέρουν κάθε μέρα. Η λέξη «πεινάω» δείχνει όλη τη δυστυχία του πολέμου.
Στο μυθιστόρημα της Ζωρζ Σαρή «Όταν ο ήλιος…» ο αφηγητής φαντάζεται πως τα ρήματα κάνουν αγώνα δρόμου. Πρώτο τερματίζει το πεινάω, δεύτερο το κρυώνω, τρίτο το φοβάμαι. Πολύ πιο πίσω μένουν το πονάω, το μισώ και το αγαπώ. Το ΓΕΛΩ δεν ξεκινά καν από την αφετηρία γιατί μέσα στον πόλεμο δεν υπάρχει χαρά. Αυτή η εικόνα δείχνει πως ο πόλεμος σβήνει το χαμόγελο και γεμίζει τις ψυχές των ανθρώπων πόνο, φόβο, λύπη.
Γι’ αυτό οι συμφορές που προκαλεί ο πόλεμος είναι πολλές: η πείνα, το κρύο, η φτώχεια, ο φόβος και η απελπισία. Όταν δεν υπάρχει πόλεμος και οι άνθρωποι ζουν ήσυχα, ασφαλείς και χαρούμενοι, τότε υπάρχει ειρήνη και αυτή φέρνει ξανά χαμόγελα, αγάπη και ελπίδα στη ζωή τους.
Πώς να ζουν τα παιδιά κατά τη διάρκεια ενός πολέμου;
Γράφει ο Ιωσήφ Κ., Ε1
Σε μια χώρα που έχει πόλεμο τα παιδιά ζουν πολύ διαφορετικά από τα παιδιά που μένουν σε χώρες που έχουν ειρήνη. Σε μια χώρα που υπάρχει πόλεμος τα παιδιά νιώθουν φόβο και ανασφάλεια γιατί δεν ξέρουν τι θα γίνει την επόμενη στιγμή.
Επίσης μπορεί να πεινάνε ή να μην έχουν σπίτι. Κάποια παιδιά έχουν χάσει την οικογένειά τους κι έτσι νιώθουν μοναξιά και θλίψη.
Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε πόλεμο δεν κοιμούνται ανέμελα, δεν πηγαίνουν σχολείο, δεν παίζουν με τους φίλους τους, δεν γελάνε. Νομίζω ότι δεν ζούνε όπως πρέπει να ζει ένα παιδί, γιατί δεν είναι ανέμελα και γιατί ζουν καταστάσεις που δεν πρέπει να ζουν τα παιδιά!
Ποιες είναι οι συμφορές που προκαλούνται από τον πόλεμο;
Γράφει η Ιωάννα Γ., Ε1
Ο συμφορές που προκαλούνται από τον πόλεμο είναι σίγουρα πολλές. Τρέχουν όλες σε έναν αγώνα δρόμου. Μόλις ξεκίνησαν. Πρώτη πρώτη τρέχει η πείνα, μετά ο φόβος, ύστερα το κλάμα, σχεδόν στο τέλος η αγάπη, το γέλιο, η χαρά… Τελευταία και καταϊδρωμένη η ειρήνη. Είναι σαν μην έχει αρχίσει καν, γιατί σε έναν πόλεμο φυσικά και δεν μπορεί να υπάρχει ειρήνη!
Επίσης, άνθρωποι πεθαίνουν από τους πολέμους, καθώς συναντούν πολλές δυσκολίες: κρυώνουν καθημερινά κι έχουν έλλειψη ύπνου επειδή πρωί βράδυ περπατούν. Ακόμα, οι ψείρες καταλαμβάνουν το σώμα τους και πρέπει να ξύνονται ώρες ολόκληρες…αυτό είναι πολύ κουραστικό!
Έτσι είναι ο πόλεμος, όσο κι αν κρατάει, μικρός ή μεγάλος, εμφύλιος ή παγκόσμιος. Οι άνθρωποι βοηθούν ο ένας τον άλλο στις δύσκολες στιγμές, στα χτυπήματα, μοιράζονται το φαγητό καθημερινά και παρηγορούνται μεταξύ τους.
Αυτό σημαίνει και πάντα θα σημαίνει πόλεμος!
Συμφορές που προκαλούνται από τον πόλεμο
Γράφει η Ναταλία Κ., Ε1
Τον καιρό του πολέμου οι χειμώνες ήταν δύσκολοι. Τότε ο χρόνος κυλούσε αργά, σαν να ήταν ο χειμώνας τρεις αιώνες!
Δύσκολοι δηλαδή δεν ήταν από μόνοι τους οι χειμώνες. Δυσκολίες προκαλούν η πείνα, το κρύο και όλες οι υπόλοιπες συμφορές. Μα ξέρετε τι δεν υπάρχει την περίοδο του πολέμου; Γέλιο, αγάπη, ευτυχία, μια βόλτα χωρίς κινδύνους ή ένα γλυκό χαμόγελο.
Συναισθήματα υπήρχαν δεν υπήρχαν! Αυτά που ξεπρόβαλαν ήταν μόνο τα άσχημα: το μίσος, ο φόβος και η λύπη. Αχ την άτιμη τη λύπη που πάντα χώνεται! Με τον λόγο της χώνεται. Τόσες απώλειες, τόσες συμφορές… Το να χάνεις το σπίτι σου, το να σε βομβαρδίζουν και εσύ κρυμμένος κάτω στο υπόγειο κλειδαμπαρωμένος απ’ τον φόβο, το να βλέπεις σε μια εφημερίδα τον τίτλο «η πατρίδα μας υπό κατοχή» και να είσαι έτοιμος να λιποθυμήσεις λίγο απ’ την πείνα, λίγο απ’ τον πανικό και λίγο απ’ τον απίστευτο τον πόνο που σε πέτυχε η σφαίρα!
Ο πόλεμος είναι φοβερός και τρομερός, πάντα γεμάτος απελπισία και ένα «Εμπρός! Πυρ!» που σκοτώνει την ευτυχία…
Πώς να ζουν τα παιδιά κατά τη διάρκεια ενός πολέμου;
Γράφει ο Σπύρος Κ., Ε1
Μπορώ να φανταστώ πώς ζουν τα παιδιά κατά τη διάρκεια ενός πολέμου. Σίγουρα ζουν κάτω από άσχημες συνθήκες που δεν τις χωράει ανθρώπινος νους.
Τίποτε άλλο δεν μπορώ να σκεφτώ πατά μόνο παιδάκια σκελετωμένα που έχουν να τραφούν πολύ καιρό. Το σπίτι, το σχολείο και η γειτονιά μετατρέπονται σε ερείπια. Καθημερινά ακούνε σειρήνες και πυροβολισμούς. Τα παιδιά ζουν με τον φόβο και ανησυχούν συνέχεια για τους γονείς τους και τους φίλους τους. Δεν παίζουν πια με παιχνίδια, μαθαίνουν να κρύβονται. Τα σχολεία κλείνουν ή καταστρέφονται με αποτέλεσμα να μην μπορούν να μάθουν. Συχνά αρρωσταίνουν αλλά πολλές φορές δεν υπάρχουν φάρμακα ώστε να θεραπευτούν. Όλα αυτά σίγουρα οδηγούν τα παιδιά σε λύπη, θλίψη και απόγνωση.
Αν μπορούσα να φανταστώ τη ζωή των παιδιών στον πόλεμο, θα έλεγα ότι είναι πολύ σκληρή!
