Το φθινόπωρο στις Οινούσσες έχει μια δική του γλύκα∙ οι μέρες μικραίνουν, ο αέρας δροσίζει και η θάλασσα αλλάζει χρώματα, όπως αλλάζουν και οι σκέψεις των ανθρώπων. Είναι μια εποχή που μας κάνει να στεκόμαστε λίγο περισσότερο μέσα μας, να θυμόμαστε, να νιώθουμε, να συλλογιζόμαστε. Γι’ αυτό στο φθινοπωρινό τεύχος της εφημερίδας μας αποφασίσαμε να συμπεριλάβουμε μαντινάδες. Γιατί οι μαντινάδες – είτε μιλούν για αγάπη, είτε για χωρισμό, είτε για τον κύκλο της ζωής – κουβαλούν κάτι από την ψυχή του φθινοπώρου: μια ζεστασιά που παλεύει με την ψύχρα, έναν πόνο που γίνεται τραγούδι, μια σκέψη που γίνεται λόγος. Οι μαντινάδες αυτές δεν είναι απλώς στίχοι∙ είναι μικρές αφηγήσεις γεμάτες αλήθεια. Μιλούν για συναισθήματα που όλοι, μικροί και μεγάλοι, έχουμε νιώσει – κι ας μην τα λέμε πάντα δυνατά. Και μέσα σε ένα σχολείο, όπου οι μαθητές μαθαίνουν όχι μόνο γράμματα αλλά και ζωή, έχουν τη θέση τους. Όπως το φθινόπωρο γεφυρώνει το καλοκαίρι με τον χειμώνα, έτσι και οι μαντινάδες γεφυρώνουν το χθες με το σήμερα, την παράδοση με τη νεολαία, τα συναισθήματα με τον λόγο.
Η αγάπη σου με τυραννά μα δε τη μεταλλάσσω γιατί “ναι η πιο όμορφη φωτιά που δε θέλω να χάσω
Ο χωρισμός και ο θάνατος σαν πει κανείς πως μοιάζει δεν έχει δει ότι αγαπά μια πλάκα να σκεπάζει
Στίβεν Τσεκάϊ
Ο χωρισμός κι ο θάνατος ίδια σπαθιά κρατούνε κι δυο με τρόπο ύπουλο και ξαφνικά χτυπούνε
Γιώργος Κουτσάκης
Σαν είναι η θάλασσα γυαλί όλοι “ναι καπετάνιοι μα στην φουρτούνα την πολλή κανένας δεν το κάνει
Νίκος Νικηταράς
