ΑΛΜΠΕΡΤ ΑΙΝΣΤΑIN
ΑΛΜΠΕΡΤ ΑΙΝΣΤΑIN
Άλμπερτ Αϊνστάιν
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν,Ουλμ, 14 Μαρτίου 1879 – Πρίνστον, 18 Απριλίου 1955) ήταν Γερμανός φυσικός εβραϊκής καταγωγής, ο οποίος βραβεύτηκε με το Νόμπελ Φυσικής το 1921 για τις υπηρεσίες του στην θεωρητική φυσική. Είναι ο θεμελιωτής της Θεωρίας της Σχετικότητας και από πολλούς θεωρείται ο σημαντικότερος επιστήμονας του 20ού αιώνα και όλων των εποχών. Εξέδωσε πάνω από 300 επιστημονικές δημοσιεύσεις, καθώς και 151 συγγράμματα για το ευρύ κοινό.
Το έργο του
Στα πρώτα 15 χρόνια του 20ού αιώνα, ο Άλμπερτ Αϊνστάιν ανέπτυξε μια σειρά από θεωρίες που διακήρυξαν, για πρώτη φορά, την ισοδυναμία της μάζας προς την ενέργεια ενώ ταυτόχρονα έδωσαν εντελώς νέο περιεχόμενο στις έννοιες του χώρου, του χρόνου και της βαρύτητας. Οι θεωρίες αυτές ήταν κατ” ουσίαν μια βαθιά αναθεώρηση της παλαιάς Νευτώνειας Φυσικής και αποτέλεσαν επανάσταση για την επιστημονική αλλά και φιλοσοφική έρευνα.
Το 1905 δημοσίευσε τέσσερα άρθρα στο γερμανικό επιστημονικό περιοδικό Χρονικά της Φυσικής καθώς και τη διατριβή με την οποία απέκτησε το διδακτορικό του δίπλωμα από το Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης. Στο πρώτο από τα τέσσερα άρθρα έδωσε την εξήγηση του φωτοηλεκτρικού φαινομένου, για την οποία του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ το 1921.
Στηρίχθηκε στην υπόθεση της κβάντωσης η οποία είχε εισαχθεί μερικά χρόνια νωρίτερα από τον Πλανκ για τη ερμηνεία της ακτινοβολίας του μέλανος σώματος.
Οι δύο αυτές εργασίες των Πλανκ και Αϊνστάιν αποτέλεσαν την αρχή της κβαντικής μηχανικής.
Η προσωπική του ζωή
Ο Άλμπερτ ήταν ο μεγαλύτερος από τα δύο παιδιά της οικογένειας – η μικρότερη αδελφή του, Μαρία Αϊνστάιν, γεννήθηκε περίπου δύο χρόνια αργότερα, το Νοέμβρη του 1881.
Ο Αϊνστάιν φέρεται να ήταν αργός στο να μάθει πώς να μιλήσει. Αυτό, σε συνδυασμό με την τάση του να ψιθυρίζει λόγια στον εαυτό του, οδήγησε την καμαριέρα της οικογενείας να του δώσει το παρατσούκλι «der Depperte». Ο Αϊνστάιν ανέπτυξε ένα δυνατό πάθος για τη μουσική όταν ήταν έφηβος. Ο Αϊνστάιν ξεκίνησε μαθήματα βιολιού σε ηλικία 5 ετών, αλλά άρχισε να απολαμβάνει πραγματικά τη μουσική στα 13, όταν και ανακάλυψε τις σονάτες για βιολί του Μότσαρτ. Μετά από αυτήν την γνωριμία, ο Αϊνστάιν θα παίζει το βιολί στα κουαρτέτα εγχόρδων για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
«Η μουσική του Μότσαρτ είναι τόσο καθαρή και όμορφη που την θεωρώ ως μια αντανάκλαση της εσωτερικής ομορφιάς του ίδιου του σύμπαντος» είχε πει ο Αϊνστάιν σε ένα φίλο.
Σε ηλικία 21 ετών, ο Αϊνστάιν απέκτησε το δίπλωμα του στην Φυσική
Ο Αϊνστάιν αποφοίτησε από το Πολυτεχνείο της Ζυρίχης, Ελβετία, το 1900. Αν και ο Αϊνστάιν έδειξε εξαιρετική επιδεξιότητα στο θεωρητικά μαθήματα φυσικής, σκόραρε πολύ χαμηλότερα στα μαθηματικά.
«Δεν ήταν σαφές σε μένα ως φοιτητή πως οι βασικές αρχές της Φυσικής είναι άμεσα συνδεδεμένες με τις πιο περίπλοκες μαθηματικές μεθόδους», παραδέχτηκε αργότερα.
Παρά την ευφυΐα του, ο Αϊνστάιν δεν μπορούσε να βρει ακαδημαϊκή θέση μετά την αποφοίτηση του
Ακόμη και μετά την απόκτηση του πτυχίου της Φυσικής, ο Αϊνστάιν δεν μπορούσε να βρει εργασία στα πανεπιστήμια και η αρχική προσπάθεια του να αποκτήσει ένα διδακτορικό – που θα τον βοηθούσε στην αναζήτηση εργασίας- απέτυχε.
Αντ “αυτού, κατάφερε να αποκτήσει μια θέση ως υπάλληλος στο Ομοσπονδιακό Γραφείο Πνευματικής Ιδιοκτησίας, στο γραφείο ευρεσιτεχνιών της Βέρνης, το 1903 – δύο χρόνια πριν αναπτύξει την ειδική θεωρία της σχετικότητας
Αλλά ήταν στο τέλος του 1905, που ο Αϊνστάιν ανέπτυξε την πιο διάσημη εξίσωση του
Στη συνέχεια, το 1905 ονομάστηκε το «έτος θαύμα» για τον Αϊνστάιν. Ήταν τότε που δημοσίευσε και την πέμπτη εργασία του, η οποία περιελάμβανε μια προσθήκη στην Ειδική Θεωρία της Σχετικότητας που είχε αναπτύξει νωρίτερα.
Η εργασία εντόπιζε μια νέα σχέση μεταξύ της ενέργειας και της μάζας, η οποία τελικά γέννησε την πιο διάσημη εξίσωση στον κόσμο: E = mc2
Ο Αϊνστάιν προτείνεται για πρώτη φορά για το βραβείο Νόμπελ το 1910, αλλά δεν θα το κερδίσει τελικά εκείνη την χρονιά, αλλά το 1921
Ο Αϊνστάιν κέρδισε τελικά το 1921 το Νόμπελ Φυσικής «για τις υπηρεσίες του στη Θεωρητική Φυσική και ειδικότερα για την ανακάλυψη του νόμου του φωτοηλεκτρικού φαινομένου», που μετέτρεψε τον τρόπο με τον οποίον οι φυσικοί κατανοούν τη συμπεριφορά του φωτός και, εν τέλει, το σύμπαν.
Όλα τα χρήματα του βραβείου πήγαν στην Μαρίτς και τους δύο γιους τους.
Όντας ο ίδιος θύμα του αντισημιτισμού, ο Αϊνστάιν ήταν ένας ένθερμος υποστηρικτής των πολιτικών δικαιωμάτων
Όταν ο Αϊνστάιν μετακόμισε στο Νιου Τζέρσει, έμαθε για την ύπαρξη ξεχωριστών σχολείων και θεάτρων, για μαύρους και λευκούς αντίστοιχα. Αυτό το απροκάλυπτο ρατσιστικό στοιχείο της αμερικανικής κουλτούρας ήταν που ο Αϊνστάιν ονόμασε ως την «χειρότερη ασθένεια» της χώρας.
Για να καταπολεμήσει τον ρατσισμό στην Αμερική, ο Αϊνστάιν έκανε ανοιχτά παρέα με Αφροαμερικανούς, όπως ο ηθοποιός, Paul Robeson και το αστέρι της Όπερας, Mariam Anderson, ενώ υποστήριξε δημοσίως την Εθνική Ένωση για την Πρόοδο της Εγχρώμων.
Όταν ο Αϊνστάιν πέθανε το 1955, οι επιστήμονες θέλησαν να μάθουν τι ήταν αυτό που τον έκανε τόσο έξυπνο. Επομένως αφαίρεσαν τον εγκέφαλο του, για να τον μελετήσουν και ανακάλυψαν πως το τμήμα του εγκεφάλου που ευθύνεται για τα μαθηματικά ήταν ασυνήθιστα μεγάλο στο δικό του μυαλό.Σύμφωνα με τον Brian Burrell, ο Αϊνστάιν δεν ήθελε ο εγκέφαλός του να μελετηθεί, αλλά ούτε να λατρευτεί.
«ο Αϊνστάιν άφησε πίσω τους συγκεκριμένες οδηγίες σχετικά με τα λείψανά του: να αποτεφρωθούν και σκορπιστούν οι στάχτες του σε μυστική τοποθεσία», έγραψε ο Burrell.
Ωστόσο, ο Thomas Harvey, ένας γιατρός που εφημέρευε εκείνη την ημέρα στο νοσοκομείο, πήρε μέρος του εγκέφαλου του Αϊνστάιν, χωρίς άδεια, προκειμένου να μελετήσει περαιτέρω το μοναδικό εγκέφαλο του σπουδαίου επιστήμονα. Ο εγκέφαλος του Αϊνστάιν βρίσκεται σήμερα στο Πανεπιστήμιο του Princeton, στο Medical Center.
