Που όταν πρωτομπήκα σε τάξη με παιδιά της τρίτης, μου φάνηκαν τόσο μεγάλα και έτοιμα να αρπάξουν τη ζωή…που καθώς τα χρόνια περνούσαν και παράλληλα μεγάλωναν και τα δικά μου παιδιά, τα έβλεπα όλο και πιο «παιδάκια», τα οποία πια γνώριζα από την Α΄ Λυκείου και καλοκαίρι με καλοκαίρι άλλαζαν…ωρίμαζαν και ετοιμάζονταν να ανοίξουν τα φτερά τους για να πετάξουν στον κόσμο…
Είμαι και γω μια καθηγήτρια της Γ΄ Λυκείου…που προσπαθώ να τους μάθω όλα όσα θα χρειαστούν για τις περίφημες αυτές εξετάσεις, για τις οποίες προετοιμάζονται με τόσο κόπο…που τρέχω να «βγάλω» την ύλη αλλά και πάλι κοντοστέκομαι…γιατί σκέφτομαι πως πρέπει να τους μιλήσω και για τα άλλα….αυτά που δεν τα ακούν στα απογευματινά τους μαθήματα…που θέλω να φύγουν από την Γ΄ Λυκείου χαρούμενα…με αναμνήσεις από χαμογελαστά πρόσωπα και ανθρώπους που τους νοιάζονται…
Είμαι και γω μια καθηγήτρια της Γ΄ Λυκείου…που τους κάνω το χατίρι να τους αφήσω να μείνουν μέσα στα διαλείμματα « Γιατί κυρία είμαι κουρασμένη» ή « Έχω να ετοιμάσω κάτι ασκήσεις για το απόγευμα» κι από την άλλη με θυμώνουν ώρες ώρες που την ώρα των Νέων Ελληνικών λύνουν ασκήσεις Μαθηματικών και την ώρα των Λατινικών διαβάζουν Ιστορία…
Είμαι και γω μια καθηγήτρια της Γ΄ Λυκείου…που σκέφτομαι τί σύστημα είναι αυτό που κατήντησε τα παιδιά ρομπότ…να τρέχουν από μάθημα σε μάθημα…να φτάνει ο Μάρτιος και να τους πιάνει το άγχος και η αγωνία…να έρχεται ο Απρίλης και να μαζεύονται όλες οι απορίες της χρονιάς…που μπαίνω στη θέση τους, από την οποία πέρασα κάποτε και γω κι εύχομαι αυτό το ταξίδι να τους οδηγήσει εκεί που πραγματικά τους ταιριάζει…
Μην ανησυχείτε για τίποτα παιδιά! Είμαστε εδώ, σας νιώθουμε και σας στηρίζουμε…Κρατήστε σφιχτά στα χέρια σας το όπλο της γνώσης και κυνηγήστε το όνειρό σας!!!
