ΕΓΩ ΚΑΙ Ο ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ
Η αλήθεια είναι ότι παρόλο που από πάντα διάβαζα βιβλία, δεν περίμενα ποτέ να έρθει στα χέρια μου ένα βιβλίο τόσο μεγάλου και σημαντικού συγγραφέα. Το πρώτο βιβλίο του που διάβασα είναι οι Λευκές Νύχτες (White Nights, στα αγγλικά). Ένα ρομαντικό βιβλίο που κατάφερε να μείνει στην καρδιά μου. Τα βιβλία του συνήθως κρύβουν αρκετά, δυσνόητα μηνύματα αλλά αυτό πιστεύω είναι από τα πιο απλά του. Ο πρωταγωνιστής του βιβλίου, καθώς δεν μαθαίνουμε το όνομα του, κατάφερε να με βάλει στην θέση του και με την βοήθεια του συγγραφέα, να νιώσω τα αισθήματα που ένιωσε και ο ίδιος. Είναι ένα από τα βιβλία τα οποία με άγγιξαν περισσότερο και με έκαναν να νιώσω πως το βιβλίο γράφτηκε για μένα. Το συνιστώ λοιπόν σε όσους θέλουν να διαβάσουν κάτι λίγο πιο ποιοτικό και για όσους αντέχουν να μην τους πάρουν τα ζουμιά..!
Μαυρίδου Αναστασία
Στο άρθρο το οποίο ακολουθεί, θα ασχοληθούμε με την καριέρα, τα πρώτα και τα τελευταία χρόνια της ζωής του συγγραφέα Fyodor Dostoevsky (Φιόντορ Ντοστογιέφσκι), ο οποίος υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους Ρώσους συγγραφείς που έχει συναντήσει η σύγχρονη παγκόσμια λογοτεχνία, δημιουργώντας έργα τα οποία θεωρείται πως άσκησαν μεγάλη επίδραση σε εκείνη, σύμφωνα με πολλούς ειδικευόμενους κριτές λογοτεχνίας.
Ο Φιόντορ Μιχάηλοβιτς Ντοστογιέφσκι γεννήθηκε στις 11 Νοεμβρίου 1821 στην Μόσχα και πέθανε στις 9 Φεβρουαρίου 1881 στην Αγία Πετρούπολη. Ο πατέρας του ήταν γιος κληρικού, και δεν ήταν αριστοκράτης. Σύμφωνα με την παράδοση της εποχής θα έπρεπε να γίνει και αυτός κληρικός, κατόρθωσε όμως να σπουδάσει ιατρική, έγινε στρατιωτικός γιατρός και με τη σταδιοδρομία του αυτή μπήκε στην κληρονομική αριστοκρατία. Θα δολοφονηθεί το 1839 επειδή ήταν ιδιαίτερα μισητός από τους χωρικούς λόγω του σκληροτράχηλου και αυταρχικού του χαρακτήρα. Ο Ντοστογιέφσκι ύστερα από μία αρχική κατ΄οίκον διδασκαλία πήγε οικότροφος σε δύο σχολεία στη Μόσχα, ένα από τα οποία γαλλικό. Όταν τελείωσε το σχολείο συνέχισε τις σπουδές του στην Πετρούπολη σε κρατική στρατιωτική σχολή μηχανικών και για σύντομο χρονικό διάστημα άσκησε αυτό το επάγγελμα.
Ξεκίνησε τη λογοτεχνική του σταδιοδρομία το 1843 με τη μετάφραση του τότε πρόσφατου μυθιστορήματος του Ονορέ Ντε Μπαλζάκ, Ευγενία Γκραντέ. Χρειάστηκαν άλλα δύο χρόνια για να κάνει το δικό του ντεμπούτο αφού παραιτήθηκε από την υπηρεσία του ως μηχανικού με τον βαθμό του υπολοχαγού. Στις 23 Απριλίου του 1849 τον συνέλαβαν μαζί με άλλα μέλη του Ομίλου Πετρασέφσκι με την κατηγορία της απόπειρας δημιουργίας παράνομου τυπογραφείου για την διάδοση επαναστατικής φιλολογίας. Στην πόλη της Πετρούπολης κατάφερε να επιστρέψει ακριβώς δέκα χρόνια μετά από την εξορία του, το 1859.Ευθέως, εξέδωσε μαζί με τον αδελφό του δύο περιοδικά τα οποία, όμως, δεν σημείωσαν επιτυχία με αποτέλεσμα ο Ντοστογιέφσκι να βρεθεί καταχρεωμένος. Ο μόνος τρόπος για να συγκεντρώσει χρήματα και να ξεπληρώσει τα χρέη του ήταν η συγγραφή. Την ίδια περίοδο εκδηλώθηκε το σχεδόν νοσηρό του πάθος για τα τυχερά παιχνίδια, ακριβώς ως αποτέλεσμα αυτής της οικονομικής δυσχέρειας, που τον έφερε στο χείλος της υλικής και της σωματικής καταστροφής. Σε αυτό το διάστημα έγραψε τα καλύτερα του έργα.
Στις 28 Γενάρη (9 Φεβρουαρίου με το νέο ημερολόγιο) του 1881, ώρα 8.36 το βράδυ, ο Φιοντόρ Μιχαήλοβιτς Ντοστογιέφσκι πέθανε. Αυτό συνέβη διότι, πέρα από επιληπτικός, υπέφερε σ” όλη του τη ζωή και από ασθένεια των πνευμόνων. Στις 26 Γενάρη του 1881,ήρθε να προστεθεί επιπλέον, μια σοβαρή πνευμονική αιμορραγία επιδεινώνοντας κατά πολύ την κατάσταση. Τα νέα για το θάνατο του Ντοστογιέφσκι τάραξαν αφάνταστα τους Ρώσους της Αγίας Πετρούπολης. Για δύο συνεχείς ημέρες, 29-30 του Γενάρη, το διαμέρισμα της Οδού Κουζνέτσνυ αριθ. 5,στο οποίο διέμενε με την οικογένεια του από τις αρχές Οκτώβρη του 1878, κατακλυζόταν από κόσμο, που συνέρρεε για το τελευταίο αντίο – μπροστά στο ξεσκέπαστο φέρετρο στη μέση του γραφείου του – στον πολυαγαπημένο του συγγραφέα. Όλα τα δωμάτια του σπιτιού ήταν κατάμεστα με κόσμο. Μεγάλες μορφές της ρωσικής λογοτεχνίας συνωστίζονταν γύρω από το φέρετρό του. Τέλος, όσον αφορά την ιδιότητα του, εκτός από συγγραφέας, ήταν και μυθιστοριογράφος, φιλόσοφος, διηγηματογράφος, δοκιμιογράφος και δημοσιογράφος. Στα λογοτεχνικά έργα του διερευνά την ανθρώπινη ψυχολογία κατά την ταραγμένη πολιτικά, κοινωνικά και πνευματικά ατμόσφαιρα της Ρωσίας του 19ου αιώνα και καταπιάνεται με διάφορα πνευματικά και θρησκευτικά θέματα. Στα πιο αναγνωρισμένα μυθιστορήματα του, τα καλύτερα του έργα όπως προαναφέραμε, περιλαμβάνονται τα Έγκλημα και Τιμωρία(1866), Ο Ηλίθιος (1869), Οι Δαιμονισμένοι (1872) και Αδελφοί Καραμάζοφ (1880). Το συνολικό έργο του περιλαμβάνει 12 μυθιστορήματα 4 νουβέλες, 16 διηγήματα και διάφορα άλλα γραπτά.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΤΟΥ ΆΡΘΡΟΥ ΚΑΙ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΡΙΑ
.Όλες οι πληροφορίες που αναφέρθηκαν στο άρθρο, καθώς και επιπλέον πληροφορίες για τον συγγραφέα, βρέθηκαν εδώ: https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A6%CE%B9%CF%8C%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%81_%CE%9D%CF%84%CE%BF%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%B3%CE%B9%CE%AD%CF%86%CF%83%CE%BA%CE%B9
Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε πολύ, που αφιερώσατε χρόνο για να διαβάσετε το άρθρο μας!!! Ελπίζουμε να σας άρεσε!!!
Μανιώτας Βασίλης
Μαυρίδου Αναστασία
