Πώς θα ήταν άραγε η ζωή μας χωρίς αυτή τη μικρή συσκευή που έγινε προέκταση του χεριού μας;
- Θα είχαμε χρόνο να μιλήσουμε με τους δικούς μας…με τους γονείς και τα αδέρφια μας την ώρα που μαζευόμαστε το βράδυ στο σπίτι και ενώ βρίσκονται δίπλα μας, δεν τους «βλέπουμε» πραγματικά…
- Θα σηκώναμε το κεφάλι να δούμε τους ανθρώπους γύρω μας…τα πρόσωπά τους, τη θλίψη και τη χαρά τους…
- Δε θα είχαμε τύψεις που παραμελούμε το διάβασμα…
- Θα νιώθαμε απελευθερωμένοι και ανεξάρτητοι από την ¨εικόνα¨που πρέπει να προβάλουμε για τον εαυτό μας…
- Θα μπορούσαμε να πάμε για τρέξιμο ή μία βόλτα στη γειτονιά με την παρέα μας…
- Θα σκεφτόμασταν πόσα πράγματα μπορούμε να κάνουμε στο δεκάλεπτο διάλειμμα του σχολείου…
- Ίσως και να ξεκλέβαμε λίγο χρόνο να ανοίξουμε κι ένα βιβλίο εκτός των σχολικών…
- Θα τραβούσαμε φωτογραφίες με την κλασική φωτογραφική μηχανή απολαμβάνοντας κυρίως τη στιγμή στα ταξίδια και τις εκδρομές…
- Και πολλά πολλά ακόμη που τώρα δεν περνούν καν απο το μυαλό μας…
Ας βάλουμε λοιπόν στόχο της νέας χρονιάς: Λιγότερο κινητό…περισσότερο χρόνο στην αληθινή ζωή!!!
