«Τελικά πώς είναι η ζωή;»

«Τελικά πώς είναι η ζωή;»

Κάποιες προσωπικές σκέψεις…

της Άννας-Μαρίας Σταυρουλάκη (Β4)

Ζωή. Κάποιος κάποτε με ρώτησε πώς βλέπω εγώ την ζωή. Πώς την βλέπω μέσα από τα δικά μου μάτια. Πώς είναι και πώς θα ήθελα να είναι. Και τότε αναρωτήθηκα. Τελικά ο κόσμος είναι όντως έτσι όπως τον βλέπω ή είναι σκληρός, άδικος, «κακός»;

Όσο μεγαλώνει κανείς έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα. Συναντάει συνεχώς εμπόδια που του κλείνουν τον δρόμο, αποτρέποντάς τον από το να βγει στο φως ή να φτάσει στο πολυπόθητο όνειρό του για το οποίο τόσο έχει παλέψει. Φτάνει σε ένα σημείο που λέει στον εαυτό του: «Ναι, το έχεις! Πάμε!» και άλλες φορές πάλι δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια του και να αντέξει την επόμενη μέρα, επειδή την προηγούμενη έκλαιγε με λυγμούς, μειώνοντας τον εαυτό του σε βαθμό που ούτε ο ίδιος καταλαβαίνει γιατί.

«Προφανώς επειδή έτσι είναι η ζωή;» θα πει κανείς.

Εγώ λοιπόν διαφωνώ. Δεν μπορώ να δεχτώ πως η ζωή είναι όντως τόσο σκληρή. Συνήθιζα να βλέπω την ζωή πάντα μέσα από αόρατα γυαλιά. Και ακόμα συνεχίζω. Είναι πολύ ωραία. Είναι μαγική. Θα ήταν ακόμα καλύτερη, αν ο κόσμος δεν αντιμετώπιζε τόσα προβλήματα καθημερινά. Όποια κι αν είναι αυτά. Από τα πιο μικρά έως και τα πιο μεγάλα. Μακάρι  να μην υπέφερε κανένας και για τίποτα. Να ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι και χαρούμενοι.

«Αλλά δυστυχώς έτσι είναι η ζωή, έχει και τα πάνω της, έχει και τα κάτω της», θα πουν ξανά.

Κάπου εδώ θα έρθω στην θέση να συμφωνήσω. Θα πρέπει να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε κάθε είδους πρόβλημα, κάθε δυσκολία. Να παίρνουμε συνεχώς μαθήματα. Συνήθιζα να πιστεύω πως υπάρχει μόνο η καλή πλευρά σε όλα, επειδή δεν ήθελα να δεχτώ και να πιστέψω πως κάπου εκεί έξω κυριαρχεί και το σκληρό, το «κακό». Και τότε αναρωτιόμουν «γιατί;»

«Mάλλον επειδή έτσι είναι η ζωή;». Δεν ξέρω…

Παρόλα αυτά συνεχίζω να ελπίζω πως δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπάρχει μόνο κακό εκεί έξω ή μόνο σε αυτό να εστιάζουμε. Γι’ αυτό αποφασίζω να βλέπω το καλό μέσα σε όλα. Στον άνθρωπο, στις καταστάσεις … σε όλα. Τείνω να πιστεύω ότι κανένας άνθρωπος δεν είναι κακός. Απλά είμαστε καλοί άνθρωποι που κάνουμε κακά πράγματα, εξαιτίας των συνθηκών και των γεγονότων που έχουμε ζήσει.

Μα το «κακό» που υπάρχει εκεί έξω και ο πόνος; Όλοι αυτοί οι «κακοί»; Ξέρετε τι αναζητούσαν πιο πολύ απ” όλα; Την αγάπη. Την αγάπη που κάποιος τους στέρησε. Που η ίδια η ζωή τους στέρησε. Όλοι μας, όταν βρεθούμε κοντά σε αυτό το συναίσθημα, έχουμε την ευκαιρία να σωθούμε ή να θεραπευτούμε…

Γιατί;

Γιατί η ΑΓΑΠΗ τα νικάει όλα…