Εφηβεία

Εφηβεία

του Αλέξανδρου Τσάμα (Γ4)

Στη ρωγμή του χρόνου, ο ήλιος χαμηλώνει,

Έφηβοι πλέον, η πορεία τους ολοκληρώνει.

Σκιές ανάμεσα σε σημεία της μνήμης πλανώνται,

Παιδικά γέλια, σαν αστέρια φωτεινά.

Στο τέλος του δρόμου, η νοσταλγία ανθίζει,

Την παιδική ηλικία, με συγκίνηση θυμούνται.

Περασμένα χρόνια περιπλεκόμενα,

Αναζητώντας τα παιδικά όνειρα που χάθηκαν.

Μελωδίες αθώες, στις καρδιές τους παίζουν,

Στο τέλος της σχολής, τη νιότη τους αποχαιρετούν.

Στα μάτια τους λάμπει μια δέσμευση βαθιά,

Στη μνήμη τους, η παιδική ηλικία λάμπει φωτεινά.