Στη γωνιά του δωματίου του, ένα παιδί γράφει,
Με μολύβι και χαρτί, την αγαπημένη του θαυμάζει.
Με κάθε στίχο που γράφει, την ανακαλεί στο μυαλό του,
Και η καρδιά του χτυπάει με έναν άγνωστο ρυθμό.
Η μούσα του ποιητή είναι η αγαπημένη του,
Και κάθε λέξη που δημιουργεί είναι για αυτήν αφιερωμένη.
Δεν μπορεί να σταματήσει να σκέφτεται την παρουσία της,
Και η φαντασία του τη ζωντανεύει σε κάθε γραμμή.
Με αγάπη και πάθος, γράφει τα ποιήματά του,
Και ο κάθε στίχος είναι μια εκδήλωση του έρωτά του.
Η αγάπη του πλάθει λέξεις που ομορφαίνουν την ύπαρξή του,
Και η ποίηση γίνεται το ίδιο του το είναι, αγνή και γεμάτη από όνειρα.
