Το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου μαθητές του σχολείου μας παρακολούθησαν την όπερα «Ο Κουρέας της Σεβίλλης» του Τζοακίνο Ροσσίνι,ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του ελληνικού κοινού ,που επέστρεψε στην Εθνική Λυρική Σκηνή μέσα από τη σκηνοθετική ματιά του Φραντσέσκο Μικέλι .Οι μαθητές μας είχαν την ευκαιρία να «γνωρίσουν» έναν σύγχρονο, ανατρεπτικό Κουρέα,αφού ο σκηνοθέτης επιχείρησε να φέρει την ιστορία του Φίγκαρο στην ψηφιακή εποχή, φωτίζοντας τον -μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας- κόσμο της Ροζίνας. Το έργο δε χρειάζεται συστάσεις. Η πνευματώδης, σβέλτη και ιδιαίτερα μελωδική μουσική ντύνει μια σειρά από κωμικές καταστάσεις, καθώς ο κουρέας Φίγκαρο βοηθά τον κόμη Αλμαβίβα να παντρευτεί την όμορφη Ροζίνα, η οποία κατοικεί με τον ηλικιωμένο προστάτη της Δόκτορα Μπάρτολο, που την προορίζει για τον εαυτό του.Η μελωδία,ο ρυθμός,η αρμονία της εμπνευσμένης μουσικής του Ροσσίνι συνεπήραν τα παιδιά μεταφέροντάς τα στον κόσμο του Κουρέα,έναν κόσμο ηδονιστικό, κυνικό, γεμάτο εγωπαθείς ανθρώπους, όπως ακριβώς το κοινωνικό εκείνο περιβάλλον στο οποίο έζησε ο Ροσσίνι στην καθημερινότητα της νιότης του στην Ιταλία. Το χρήμα κινεί τα πάντα: ο Αλμαβίβα πληρώνει τους κανταδόρους, δωροδοκεί δύο φορές τον Ντον Μπαζίλιο και αμείβει γενναιόδωρα τον Φίγκαρο, ο οποίος εξηγεί πόσο καλύτερα λειτουργεί και μόνον στην ιδέα του χρυσού. Διακόσια χρόνια αργότερα, είναι πασιφανές πως λίγα πράγματα έχουν αλλάξει στον κόσμο…

* Μέσα στο διάστημα των 200 ετών ο Κουρέας της Σεβίλλης, έχει καταφέρει να καταγράφεται ως ίσως η δημοφιλέστερη κωμική όπερα όλων των εποχών και σίγουρα ως μια από τις πλέον απολαυστικές όλων.

Εντυπώσεις:

Πριν από ένα μήνα περίπου, πήγα με το σχολείο μου στην Λυρική Σκηνή για να παρακολουθήσουμε την  όπερα «Ο Κουρέας της Σεβίλλης». Μου έκανε πολύ εντύπωση αυτή η παράσταση γιατί άγγιζε κατά τη γνώμη μου την τελειότητα.