Μεσάνυχτα, το σκοτάδι έχει πέσει

Σαν μαύρο πέπλο πάνω από την πόλη.

Ησυχία.

Όλοι κοιμούνται.

Μόνο ένας ήχος ακούγεται.

Μοιάζει με μελωδία.

 

Ίσως είναι μια μάνα που

Νανουρίζει το παιδί της,

 

Ίσως είναι το σφύριγμα του αέρα

Που ξεπροβάλλει μέσα από τα

Χιονισμένα βουνά,

 

Ίσως είναι ένα παιδί που ακούει μουσική

Ώστε να ξεγελαστεί και να

Ξεφύγει έστω για λίγο από

Αυτόν τον κρύο κόσμο,

 

Ίσως όλοι κάποτε να έχουμε ακούσει

Αυτήν την μελωδία και να την

Έχουμε αγνοήσει, ίσως τελικά ακόμη να υπάρχει κάπου

Και να έχουμε πάψει να την

Ακούμε,

 

Ίσως και να φοβόμαστε

να την ξανακούσουμε.

Φόβος.

Ίσως μόνο αυτό να μας έχει απομείνει.