Σήμερα Τετάρτη 21/12/2022 το σχολείο μας γέμισε με την χαρούμενη παρουσία του 2ου Νηπιαγωγείου Μυτιλήνης.

Οι μικροί μας φίλοι αρχικά παρακολούθησαν μία μικρή ταινία animation για τα παιδιά που η ζωή τους τα φέρνει δύσκολα και η χαρά που χάνουν έρχεται να αναπληρωθεί από την αγάπη που προσφέρουν οι άλλοι άνθρωποι κοντά τους.

Έπειτα ακολούθησε η ΜΕΓΑΛΗ ΜΑΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ. Τα παιδιά του 1ου ΕΠΑΛ παρουσίασαν την θεατρική απόδοση του παραμυθιού «Ασημένια Χριστούγεννα», του οποίου συγγραφέας είναι ο αγαπημένος καθηγητής του σχολείου μας, Γιώργος Κορδογιάννης. Ένα «ζεστό» παραμύθι για μία κρύα μέρα του χειμώνα ζωντάνεψε ως black theatre και πιστεύουμε ότι οι μικροί μας φίλοι το καταχάρηκαν. Φυσικά χορέψαμε, ήρθε και ο Αη Βασίλης με δώρα για όλους, μας είπαν και τα πιο γλυκά κάλαντα.

Τέλος όλοι μαζί φτιάξαμε ζωγραφιές και χίλια δυο χριστουγεννιάτικα μυστικά …

Όσο για το παραμύθι που ζέστανε την καρδιά μας, λίγα λόγια από τον συγγραφέα Γιώργο Κορδογιάννη:

«Γεια χαρά σε όλους σας,

Πολλοί από εμάς που βρισκόμαστε εδώ σήμερα, είμαστε γονείς.

Τα παιδιά μας ξεκίνησαν τη διαδρομή τους στον κόσμο μας από μικρά. Κάποιοι μπορεί να το έχουν ξεχάσει τώρα πια.

Όταν ήταν παιδάκια, τους άρεσε να βλέπουν και να ακούν ιστορίες. Κυρίως το βράδυ πριν κοιμηθούν.

Όλοι μας θα θυμόμαστε πόσες φορές έχουμε διαβάσει την Κοκκινοσκουφίτσα ή τη Χιονάτη αλλά και τόσα άλλα παραμύθια.

Έρχεται όμως κάποια στιγμή που τα βαριόμαστε όλα αυτά και χρειαζόμαστε να πούμε κάτι νέο. Κάτι διαφορετικό, σύγχρονο, ρεαλιστικό. Κάτι που να ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία μας ή την κουλτούρα μας. Θυμάμαι τη γιαγιά μου που μου έλεγε ιστορίες από τη ζωή της στο χωριό όταν ήμουνα και εγώ πιτσιρίκος.

Έτσι ξεκίνησα πριν από 15 περίπου χρόνια (όταν τα παιδιά μου ήταν σε ηλικίες μικρές) να συζητώ μαζί τους για περιπέτειες με ήρωες που τους πλάθαμε εκείνη την ώρα. Που στήναμε μαζί τα κατορθώματά τους, που συζητούσαμε γιατί το έκαναν το κάθε τι και για το πώς γίνεται στ’ αλήθεια.

Έτσι φτιάξαμε σταδιακά τους χαρακτήρες και κάθε φορά στήναμε και ένα κατόρθωμά τους.

Η κάθε ιστορία πλαθότανε εκείνη τη στιγμή. Και κάθε μέρα περιμένανε και μια καινούρια. Οι ιστορίες ερχότανε και φεύγανε. Δεν υπήρχε η σκέψη να γίνουν εικόνες και κείμενα κάποια στιγμή.

Ώσπου κάποια Χριστούγεννα γύρω στο 2004 θα ήτανε που η Μαρία (η γυναίκα μου) μου είπε ‘δεν γράφεις τις ιστορίες σε χαρτί και βλέπουμε;’

Έτσι ξεκίνησα να γράφω αρχίζοντας από αυτήν εδώ την ιστορία. Έγραψα και κάποιες άλλες, που δεν έχουν εκδοθεί ακόμη, οι οποίες φωλιάζουν στον ψηφιακό κόσμο ενός υπολογιστή ίσως όχι για πολύ ακόμη.

Τελικά, το Δεκέμβριο του 2010 ευτυχίσαμε να έχουμε στα χέρια μας το βιβλιαράκι αυτό.

Η ιστορία που παρουσιάζεται μέσα του δεν είναι παραμύθι. Δεν υπάρχουν μαγείες ούτε γοργόνες. Υπάρχουν πραγματικοί χαρακτήρες με ονόματα και επώνυμα. Οικογένειες, επαγγέλματα, χαρακτήρες, αισθήματα, επιθυμίες, στόχοι.

Οι σκίουροι που είναι οι πρωταγωνιστές επιλέχθηκαν από τα παιδιά μου γιατί είναι ζώα από την πανίδα του τόπου μας. Πολύ γνωστές φιγούρες. Συμπαθητικές. Παιχνιδιάρικες.

Σε κάθε ιστορία υπάρχει αρχή και τέλος. Κάθε φορά πρέπει κάτι να μένει στον αναγνώστη. Κάτι που να είναι δυνατόν να εφαρμοσθεί. Κάτι να διδαχθεί.

Το θέμα της ιστορίας μας είναι επίκαιρο.

Σας ευχαριστώ για την παρουσία σας!

Καλά Χριστούγεννα! Και Καλή διασκέδαση!»