Το έλκηθρο που πετάει
Μια μέρα που ήμουν στο σπίτι και στόλιζα το χριστουγεννιάτικο δέντρο ξαφνικά είδα κάποιον να χτυπάει το παράθυρο. Ήταν ένα σπουργίτι και ένα παιδί που πετούσε κάρβουνο στο παράθυρο. Ήθελε να πει τα κάλαντα. Μόλις το άνοιξα άρχισε να λέει: «Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά….»
Μετά το σπουργίτι μου έδωσε ένα χιονολούλουδο. Εγώ το πήρα και το στόλισα στο δέντρο. Όταν έβαλα τις γιρλάντες και το αστέρι στην κορφή του δέντρου αυτό έλαμψε από μόνο του. Χωρίς εγώ να ανάψω τα φωτάκια. Άνοιξαν μόνα τους!
Όταν έγινε Πρωτοχρονιά ήρθε ο Αϊ – Βασίλης. Όταν άφησε τα δώρα ήρθε και το σπουργίτι και το παιδί που μου είχε πει τα κάλαντα και άρχισε να τραγουδάει πάλι. Έτσι εγώ ξύπνησα και είδα τον Αϊ – Βασίλη. Αυτός μου είπε: «Όποιος έχει το χιονολούλουδο θα πρέπει να με βοηθήσει με το έλκηθρο μου διότι δεν πετάει.»
- Τι; Δεν πετάει;; Αυτό είναι σοβαρό! Έχω μία ιδέα!
Και άφησα το χιονολούλουδο πάνω στο έλκηθρο. Τότε εκείνο πέταξε. Ο Αϊ- Βασίλης για να με ευχαριστήσει με πήρε μαζί του. Πήρε και το σπουργίτι και το παιδί. Ήταν από τα πιο ωραία πράγματα που έχω ζήσει!!
Υ.Γ. Αυτά ήταν τα καλύτερα Χριστούγεννα!
Βασιλική Σχ.
Σχολιάστε
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.
