“…Δεν άργησα να καταλάβω ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Την ξέρω καλά την Aurora. Mαζί μεγαλώσαμε. Mπορώ να καταλάβω πότε μου λέει ψέματα. Όταν την ρώτησα τι είχε συμβεί, μου είπε ότι δεν είχε κάτι και ότι ήταν απλώς λίγο κουρασμένη, επειδή δεν είχε κοιμηθεί καλά το προηγούμενο βράδυ. Εννοείται πως δεν την πίστεψα! Ήξερα ότι κάτι πήγαινε λάθος και έπρεπε να της μιλήσω, για να μάθω την αλήθεια ,ώστε να μπορέσω να την βοηθήσω.  Την επόμενη ακριβώς ημέρα αποφάσισα να της μιλήσω. Τελικά, μετά από πολλή προσπάθεια, κατάφερα να την πείσω να μου μιλήσει και να μου ανοιχτεί. Απ” ότι φαίνεται υπήρχαν κάτι παιδιά στο σχολείο που την ενοχλούσαν και αν δεν την έπειθα να πάει στο γραφείο των καθηγητών να μιλήσει για αυτό, πολύ πιθανόν να συνέχιζαν να την ενοχλούν αυτά τα παιδιά. Εφόσον πλέον η φίλη μου είναι καλά, τότε και εγώ δεν έχω λόγο να μην είμαι…’

 Απόσπασμα βιβλίου της Λάουρα Σούλα μαθήτρια της Γ τάξης