
Ο Ρήγας υπήρξε μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Ήταν έλληνας συγγραφέας, πολιτικός, στοχαστής και επαναστάτης. Θεωρείται εθνομάρτυρας
Ο ανδριάντας του Ρήγα Βελεστινλή, αριστερά της εισόδου του Πανεπιστημίου Αθηνών. Ανεγέρθηκε το 1871 με δαπάνη του Γεωργίου Αβέρωφ. Έργο του γλύπτη Ι. Κόσσου
Το κορυφαίο έργο του έχει τίτλο:
«Νέα Πολιτική Διοίκησις των κατοίκων της Ρούμελης, της Μικράς Ασίας, των Μεσογείων Νήσων και της Βλαχομπογδανίας»
Χάρτα της Ελλάδος εν η περιέχονται αι νήσοι αυτής και μέρος των εις την Ευρώπην και Μικράν Ασίαν πολυαρίθμων αποικιών αυτής …: Νυν το πρώτον εκδοθείσα παρά του Ρήγα Βελεστινλή Θετταλού, 1797
Η επαναστατική του δράση:
Σε ηλικία 20 ετών σκοτώνει έναν τούρκο πρόκριτο στο Βελεστίνο, λόγω της δεσποτικής συμπεριφοράς του και καταφεύγει στο Λιτόχωρο, όπου κατατάσσεται στο σώμα των αρματολών
-Στην Κωνσταντινούπολη, όπου πήγε για σπουδές, γνώρισε τον Αλέξανδρο Υψηλάντη, μετέπειτα αρχηγό της Φιλικής Εταιρείας
Όταν ο Υψηλάντης έφυγε στο Ιάσιο για να γίνει ηγεμόνας της Μολδαβίας ο Ρήγας τον ακολούθησε.
- Όταν διαφώνησε με τον Υψηλάντη έγινε γραμματέας του ηγεμόνα της Βλαχίας Νικόλαου Μαυρογένη.
-Με το συγγραφικό του έργο ενισχύει τις ιδέες του για απελευθέρωση του ελληνικού στοιχείου και όλων των Βαλκανικών λαών.
Ο Ρήγας ακόμη και στο τέλος του φέρθηκε ηρωικά, με τέτοιο τρόπο ώστε να μη προδώσει τους πατριώτες του και τους συνεργάτες του, παρά το αδιέξοδο τέλος των επαναστατικών του σχεδιασμών και παρά τις σαράντα μέρες των βασανιστηρίων που υπέστη
https://el.wikipedia.org/wiki
https://www.sansimera.gr/biographies/
http://www.library-zagora.gr/feraios/
Κοκκινάκης Σπύρος
Η σύλληψη και εκτέλεση του


Κατόπιν οδηγήθηκε στη Βιέννη, όπου ανακρίθηκε μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους του. Κατάληξη των ανακρίσεων, σε συνδυασμό με τις συνεννοήσεις με τον Σουλτάνο, ήταν να εκτοπισθούν από τους συλληφθέντες οι Αυστριακοί και άλλων εθνοτήτων υπήκοοι, εκτός από τους Οθωμανούς, που απελάθηκαν.
Ο Ρήγας και οι επτά σύντροφοί του που ανήκαν στην ίδια κατηγορία, ο Ευστράτιος Αργέντης, ο Δημήτριος Νικολίδης, ο Αντώνιος Κορωνιός, ο Ιωάννης Καρατζάς, ο Θεοχάρης Γεωργίου Τουρούντζιας, ο Ιωάννης Εμμανουήλ και ο Παναγιώτης Εμμανουήλ, με συνοδεία των αυστριακών αρχών παραδόθηκαν στις 10 Μαΐου 1798 στους Τούρκους του Βελιγραδίου και φυλακίστηκαν στον πύργο Neboisa, παραποτάμιο φρούριο του Βελιγραδίου.
Εκεί, ύστερα από συνεχή βασανιστήρια, στις 24 Ιουνίου του 1798, στραγγαλίστηκαν και τα σώματά τους ρίχτηκαν στον Δούναβη.