Η Εξέγερση του Πολυτεχνείου

Από τον Λευτέρη Παρασκευόπουλο

Στην σημερινή εποχή, πολλοί Έλληνες δεν δίνουν σημασία στα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου και αντιθέτως επιλέγουν να εστιάσουν στην γιορτή της 28ης ή ακόμη και της 25ης. Είναι αλήθεια δηλαδή πως στις μέρες μας δεν τιμούμε με την ίδια θέρμη τον αγώνα των φοιτητών του Πολυτεχνείου.

Για ποιο λόγο όμως είναι τόσο σημαντικά τα γεγονότα εκείνης της μαύρης ημέρας;

Καταρχάς, ξεκινώντας την ιστορία από την αρχή, ξέρουμε πως η μάζωξη των φοιτητών ξεκίνησε στις 14 Νοεμβρίου του 1973, με σκοπό την κατάργηση του νόμου 1347 ο οποίος προέβλεπε την στράτευση όσων φοιτητών δημιουργούσαν εσωτερικά κόμματα κατά την διάρκεια των σπουδών τους και απέρριπταν την χούντα σαν ιδέα. Από εκείνη λοιπόν την ημέρα, άρχισαν να μαζεύονται ολοένα και περισσότεροι μαθητές γύρω από το πολυτεχνείο και να ζητούν την απονομή του δικαιώματος της πραγματοποίησης φοιτητικών εκλογών. Ύστερα, αφού έγιναν πολλές συλλήψεις παιδιών και όσων προσπαθούσαν να βοηθήσουν, δημιουργήθηκε ένας ραδιοφωνικός σταθμός για την ενημέρωση όλων των μελών και του υπόλοιπου κόσμου για τα νέα και τις αποφάσεις της Συντονιστικής Επιτροπής και τις διάφορες συνελεύσεις. Στις 16 Νοεμβρίου λοιπόν, για να σταματήσει την πιθανή επανάσταση που θα ξεκινούσε, η Χούντα έστειλε αστυνομία έξω από τα όρια του Πολυτεχνείου για να ρίξουν δακρυγόνα και να ‘’καθαρίσουν’’ όποιον έβλεπαν ότι ανήκε στο όλο κίνημα. Παρόλα αυτά όμως, ακόμα και με την χρήση όπλων δεν κατάφεραν να διαλύσουν την εξέγερση, αλλά σίγουρα πέτυχαν να ενδυναμώσουν τόσο το ηθικό όσο  και τη μαζικότητα του επαναστατικού αυτού κινήματος.

Έπειτα από όλον αυτόν τον χαμό που δημιουργήθηκε γύρω από το κτήριο του Πολυτεχνείου, η Χούντα αποφάσισε ότι η δουλειά αυτή χρειαζόταν την δύναμη του στρατού. Έτσι, λοιπόν έστειλε 3 τανκς και πολλούς άντρες οι οποίοι περίμεναν διαταγές έξω από την κεντρική πύλη του κτηρίου. Οι φοιτητές προσπάθησαν να διαπραγματευτούν πολιτισμένα αλλά αποδείχτηκε μάταιος ο κόπος τους, αφού στις 17 Νοεμβρίου στις 3:00 τα ξημερώματα το άρμα που βρισκόταν ακριβώς απέξω από την είσοδο, έλαβε εντολή να εισβάλει μέσα. Ύστερα, η πύλη καταρρίφτηκε και οι αστυνομικοί μαζί με τον στρατό μπήκαν στο προαύλιο χωρίς να δείξουν έλεος στα νέα παιδιά. Μέχρι σήμερα, ξέρουμε πως έχουν καταγραφεί 34 νεκροί και πάνω από 2400 τραυματίες, οι οποίοι παρότι προσπάθησαν να ξεφύγουν συνελήφθησαν. Όμως, αυτά τα νούμερα προφανώς δεν φτάνουν τις πραγματικές απώλειες διότι πολλά άτομα δεν επέλεξαν να εισέλθουν στο νοσοκομείο για να γλιτώσουν την σύλληψη, άρα δεν μπορούμε να ξέρουμε τον αληθινό αριθμό των χαμένων ζωών. Τέλος, αυτή η προσπάθεια τιμάται από όλους τους σύγχρονους Έλληνες, καθώς οδήγησε στην οριστική κατάρρευση του δικτατορικού καθεστώτος και αυτοί που συνέβαλαν υπήρξαν οι πρόδρομοι της σημερινής δημοκρατίας.

Συμπεραίνουμε λοιπόν, πως ενώ μπορεί να μην φαίνεται σημαντικό αυτό το ιστορικό γεγονός της χώρας, έχει συμβάλει κατά μεγάλο βαθμό στην διαμόρφωση του ανεξάρτητου κράτους που αποτελεί σήμερα η Ελλάδα. Με αυτό το επιχείρημα, θα μπορούσε να πει κανείς πως η αδιαφορία που δείχνουμε εμείς σήμερα, θα πρέπει να θεωρηθεί απαράδεκτη.

 

Πηγές: https://www.sansimera.gr/articles/190

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE%BE%CE%A%CE%B3%CE%B5%CF%81%CF%83%CE%B7_%CF%84%CE%BF%CF%85_%CE%A0%CE%BF%CE%BB%CF%85%CF%84%CE%B5%CF%87%CE%BD%CE%B5%CE%AF%CE%BF%CF%85