O κορωνοϊός 2019 επίσης γνωστός ως οξεία αναπνευστική νόσος 2019-nCoV, είναι μία μολυσματική ασθένεια που καταγράφηκε για πρώτη φορά στην πόλη Ουχάν της Κίνας στα τέλη του 2019 και έγινε γνωστή στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας στις 31 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους. Στην Ελλάδα εμφανίστηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2020 και έπειτα. Οι επιπτώσεις για την ανθρωπότητα ήταν τραγικές. Ποιος όμως ήταν ο αντίκτυπος της πανδημίας για τα παιδιά;
Αρχικά η ζωή τους άλλαξε ολοκληρωτικά καθώς η εκπαίδευση γινόταν μέσω μίας οθόνης. Μπορεί στην αρχή να ένιωσαν χαρά και ανακούφιση που δεν θα πήγαιναν στο σχολείο, ωστόσο αυτό το συναίσθημα γρήγορα αντικαταστάθηκε από βαρεμάρα και απομόνωση. Ένας βασικός παράγοντας αυτής της εξέλιξης ήταν ο εγκλεισμός στο σπίτι και η αναγκαστική απομάκρυνση από την τάξη, το μάθημα και την καθημερινή επαφή με τους συμμαθητές-φίλους. Ακόμη η τηλεκπαίδευση δεν γινόταν με σωστό τρόπο επειδή δεν είχαν όλα τα παιδιά τον κατάλληλο εξοπλισμό και οι καθηγητές αντίστοιχα, ειδικά στην αρχή δεν ήταν προετοιμασμένοι να μεταφέρουν διαδικτυακά το μάθημα που δίδασκαν στο φυσικό περιβάλλον του σχολείου. Το κλείσιμο των σχολείων, επομένως ήταν καταστροφικό, γιατί τα σχολεία δεν είναι μόνο ένας χώρος εκμάθησης, αλλά και ένας χώρος κοινωνικοποίησης, συναισθηματικής ανάπτυξης και για κάποια παιδιά ακόμη και μια διέξοδος από ένα νοσηρό οικογενειακό περιβάλλον.
Επιπλέον παρατηρήθηκε άμβλυνση στην επικοινωνία των παιδιών και δυσκολία προσαρμογής στον νέο τρόπο ζωής. Δεν είναι εύκολο λοιπόν για ένα παιδί που έχει συνηθίσει να έχει εξωτερικές δραστηριότητες, να πρέπει να κλειστεί μέσα «σε τέσσερις τοίχους». Ο καθηγητής Ράσελ Βάινερ, πρόεδρος του Βασιλικού Κολλεγίου Παιδιατρικής και Παιδικής Υγείας, κατά την ενημέρωση που έκανε στην Επιτροπή για την Εκπαίδευση του Βρετανικού Κοινοβουλίου ήταν πολύ σαφής : “Όταν κλείνουμε τα σχολεία κλείνουμε τις ζωές τους”, είπε στους βουλευτές τονίζοντας ότι η πανδημία έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα στα παιδιά όπως για παράδειγμα είναι η μοναξιά, οι αϋπνίες και η μειωμένη σωματική δραστηριότητα.
Επιπρόσθετα το στρες που έχει προκαλέσει η πανδημία στην οικογένεια με τα αυξημένα επίπεδα ανεργίας και την οικονομική ανασφάλεια σε συνδυασμό με την υποχρεωτική παραμονή μέσα στο σπίτι είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία προβλημάτων και εντάσεων μέσα στο σπίτι με φανερό αντίκτυπο στην ψυχολογία των παιδιών. Επομένως εύλογο είναι τα παιδιά να νιώθουν αισθήματα ανασφάλειας και φόβου μέχρι και σήμερα.
Συνοψίζοντας οι επιδράσεις της πανδημίας στην παιδική και εφηβική ηλικία έχουν μακροχρόνιες επιπτώσεις στη σωματική και ψυχοκοινωνική υγεία. Για να γίνουν γνωστές οι πλήρεις επιπτώσεις της πανδημίας του COVID-19 στα παιδιά, θα χρειαστεί να περάσουν αρκετά χρόνια. Αυτό που χρειάζονται σίγουρα είναι στήριξη, αγάπη και συμπόνια.
