«Και ο θεός έπλασε την …Κάλυμνο!», της Άννας Ρεϊση

Η Κάλυμνος από άποψη γεωγραφική βρίσκεται στα Δωδεκάνησα. Είναι ένα νησί με πληθυσμό 10.000 άτομα μόνο, αφού πολλοί την εγκαταλείπουν λόγω της κρίσης για Αυστραλία, τη γη της επαγγελίας, οπότε το ξερονήσι σιγά-σιγά θα μείνει μόνο του.Η Κάλυμνος λοιπόν έχει πολλές και σπουδαίες οδούς με λαμπρά ονόματα, όπως «Οδός Ελευθερίου βενιζέλου» ή «Οδός Ντάργουιν», παρόλ’ αυτά εμείς οι ντόπιοι προτιμάμε να ονοματίζουμε όλους τους δρόμους με τους γενικούς χαρακτηρισμούς «Μπροστά» ή «στον κεντρικό», «στην άνοδο» ή «στην κάθοδο». Ακόμα και οι νέοι δε θέλουν να πρωτοτυπήσουν και να πουν τις οδούς με το όνομά τους αλλά «βαστάνε» γερά τις παραδόσεις των παππούδων τους. Ας δούμε όμως πώς είναι η καθημερινή ζωή για έναν νέο άνθρωπο σε κάθε γεωγραφική περιοχή της Καλύμνου.

Στην Πόθια, την πρωτεύουσα του νησιού,  (Άγιος Στέφανος, Άγιος Μάμμας, Αγία Τριάδα κτλ) όλα είναι πιο σύγχρονα: οι νεαρές κοπέλες ντύνονται στη μόδα, πάνε για ψώνια, μετά για καφέ και στέλνουν όλη τη μέρα SMS, ενώ στις μανάδες τους προσποιούνται τις «καλές μαθήτριες» για να μη τους χαλάσουν χατίρια. Οι πατεράδες είναι καπετάνιοι και λείπουν εφτά μήνες το χρόνο. Ξέχασα να αναφέρω πως πως κάπου στα παρασκήνια υπάρχει και ο μεγάλος αδελφός που βγάζει τον «βούρδουλα» για θέματα ηθικής, ενώ κάποιες είναι απλά τυχερές και δεν έχουν μεγάλο αδελφό. Τώρα θα πάμε στο «Χωριό». Το «Χωριό» είναι μια περιοχή της Καλύμνου όχι πολύ μακριά από την Πόθια στο οποίο, όταν πας, νομίζεις ότι μεταφέρεσαι στη δεκαετία του ’90. Δεν υπάρχει πιο «παραδοσιακή» περιοχή στην Κάλυμνο από το χωριό. Εντάξει, είναι και το Άργος, αλλά θα μιλήσουμε μετά γι αυτό. Στο χωριό διαμένουν και τα λεγόμενα «ζβυνέλια», αν κατά την άποψή μου, υπάρχουν παντού. «Ζβυνέλια» είναι οι νταήδες που έχουν περίεργο κούρεμα, οδηγάνε μαύρο-χρυσό ή πράσινο-πορτοκαλί μηχανάκι, μπλέκουν εύκολα σε τσακωμούς, γουστάρουν συνήθως μια συγκεκριμένη γκόμενα από την Πόθια που δεν τους «κάθεται» με καμία κυβέρνηση! Πάνε κάθε βράδυ στο ‘domus” πίνουν «ζόνι κόλα» και καπνίζουν σα φουγάρα για να δείξουν πόσο «μάγκες» είναι. Τα κορίτσια όμως του χωριού διαφέρουν: έχουν συνήθως κότσο τα μαλλιά τους και ντύνονται πιο συντηρητικά.

Ένα μικρό νησί με χίλια δύο πρόσωπα, σαν τις ζωές των ανθρώπων. Αυτή άλλωστε είναι και η ομορφιά του νησιού μα και των ανθρώπων- η ποικιλία και το διαφορετικό!