Οι χοροί της Καππαδοκίας χαρακτηρίζονται από σεμνότητα και είναι τελετουργικοί, καθώς είναι άμεσα επηρεασμένοι από τον Χριστιανισμό. Εκτός από τους χορούς που προορίζονται για γλέντι, όπως οι καρσιλαμάδες που χορεύονται με κουτάλια, ζίλια ή μικρά ποτηράκια και οι κινήσεις τους είναι όλο χάρη, οι υπόλοιποι χοροί, είναι τελετουργικοί κι έχουν δημιουργηθεί για κάποιο λόγο ή συμβολίζει κάτι από τη καθημερινή ζωή των Ελλήνων της Καππαδοκίας.
Το τραγούδι ΚΑΜΑΪ ΒΟΥΡΝΤΟΥΜ ΓΕΡΕ είναι τελετουργικός χορός και γινόταν για έναν και μόνο σκοπό. Τα παλικάρια έπρεπε να εκπαιδευτούν στο σπαθί, χωρίς να τους καταλάβουν οι Τούρκοι. Έτσι, άντρες και γυναίκες στήνονταν κι έκαναν πως χόρευαν με τον τρόπο αυτό και στη μέση τα παιδιά εκπαιδεύονταν στο σπαθί, κάνοντας πως χορεύουν.
Ένα άλλο παράδειγμα αποτελεί η ΣΟΥΡΟΥΝΤΙΝΑ με το τραγούδι «Σγουρέ Βασιλικέ μου». Εδώ παριστάνονται στον εξωτερικό κύκλο άντρες Τούρκοι και στον εσωτερικό ένας Έλληνας άντρας με πολλές Ελληνίδες, τις οποίες προσπαθεί να προστατέψει να μην τις κλέψουν οι Τούρκοι. Είναι ένας χορός χωρίς βήματα, αλλά άκρως τελετουργικός.
Το ΣΕΗΤΑ-ΤΑ είναι ένας ακόμη τελετουργικός χορός που αφορά τον αποχωρισμό της μάνας από τη κόρη όταν πρόκειται να παντρευτεί. Είναι αρχαίος χορός που συμβολίζει τον αποχωρισμό της Δήμητρας από την Περσεφόνη, όταν εκείνη έπρεπε να επιστρέψει στον άντρα της τον Άδη.
Το ΕΖ ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΙ ΝΤΙΠΑΣΧΑ είναι άκρως τελετουργικός χορός, που οι Καππαδόκες χόρευαν καθώς πήγαιναν την Πρωτοχρονιά στην σπηλιά του Αγίου Βασιλείου στην Καππαδοκία για να λειτουργήσουν.
ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΧΑΤΖΗΕΦΡΑΙΜΙΔΟΥ
