Γιατί βιάστηκα να μεγαλώσω;

Όταν ήμουν παιδί στο δημοτικό πάντα φανταζόμουν την ημέρα που θα μεγάλωνα. Την ημέρα που δεν θα ήμουν πια ένα παιδάκι που όλοι προστατεύουν. Την ημέρα που θα γινόμουν ένα λυκειόπαιδο που προορίζεται για την ενηλικίωση, την φοιτητική ζωή και την ανεξαρτητοποίηση.

Θυμάμαι όλες τις στιγμές που φαινόταν τόσο μακριά αυτή η μέρα, που δεν περνούσε ο χρόνος και κάθε μέρα φάνταζε τεράστια. Θυμάμαι, επίσης, την ημέρα που όλα αυτά άλλαξαν. Θυμάμαι που ο χρόνος άρχισε να τρέχει τόσο γρήγορα, που δεν κατάλαβα ότι μεγάλωσα και ότι η μέρα που πάντα ανέμενα με ανυπομονησία ήταν πια λίγους μήνες μακριά μου.

Άραγε, εδώ που βρίσκομαι τώρα νιώθω ικανοποίηση που μεγάλωσα; Πιστεύω ότι θα προτιμούσα να έμενα μικρή. Δεν είναι εύκολο να μεγαλώνεις. Δεν είναι εύκολο να απογοητεύεσαι και να σου ζητείται απλά να το ξεπεράσεις. Δεν είναι τόσο εύκολη η ζωή όταν παρατηρείς τις κρυμμένες λεπτομέρειές της.

Όταν ήμουν απλώς ένα παιδί, όχι έφηβη, τα πάντα γύρω μου ήταν απλά.  Αυτό σταμάτησε όμως, όταν άρχισα να επεξεργάζομαι τον κόσμο γύρω μου, κάτι που μού δημιούργησε ανησυχίες, άγχος, δυσκολία στο να εκφράζομαι. Όταν ήμουν παιδί δεν γνώριζα την ευθύνη, την πίεση, την κριτική, την υποκρισία, την καχυποψία και ήμουν χαρούμενη, ξέγνοιαστη και σίγουρα πιο ευαίσθητη.

Σκεπτόμενη σήμερα τον εαυτό μου τότε δεν μπορώ πια να καταλάβω τον λόγο για τον οποίο ήθελα τόσο πολύ να μεγαλώσω και ανακαλώ όλες εκείνες τις φορές που ο μπαμπάς μου μού έλεγε: «Μην βιάζεσαι να μεγαλώσεις» κάτι που τώρα καταλαβαίνω. Παρ΄όλ΄αυτά παρατήρησα ότι σε όλα τα στάδια της ζωής τους οι άνθρωποι νοσταλγούν το παρελθόν. Άρα αυτό σημαίνει ότι αυτή η εφηβική περίοδος, αν και τώρα φαίνεται δύσκολη και ψυχοπλακωτική, κάποτε θα μου λείψει, όπως μου έλειψε και η παιδική μου ηλικία.

Έτσι φαίνεται πιο αισιόδοξο το μέλλον, γιατί ξέρω ότι ποτέ δεν θα μου είναι αρκετός ο χρόνος. Αφού, λοιπόν, η δική μου παλιά επιθυμία εκπληρώνεται, πρέπει κι εγώ να συνεχίζω να κάνω το καλύτερο που μπορώ, ακόμα κι αν από κοντά φαίνεται πιεστική και βιαστική.

Εγώ στο παρόν θέλω να αποκτήσω πολύτιμες αναμνήσεις από αυτή την περίοδο που θα νοσταλγώ ως ενήλικας και το πιο σημαντικό: να κατακτήσω τον μεγάλο μου στόχο, και να αποφοιτήσω για το ξεκίνημα ενός νέου κομματιού της ζωής μου. Χωρίς ποτέ, βέβαια, να ξεχάσω ποια ήμουν, ποια είμαι και ποια θέλω να γίνω.