Το «Billy Elliot» είναι μία βραβευμένη αγγλική ταινία του Στίβεν Ντάλντρι, η οποία αφηγείται την ιστορία ενός εντεκάχρονου αγοριού, του Μπίλι, που έχει ως όνειρο να γίνει χορευτής μπαλέτου. Η ταινία διαδραματίζεται στο Ντάραμ της Αγγλίας και συγκεκριμένα το 1984, την περίοδο, δηλαδή, κατά την οποία πολλοί Άγγλοι ανθρακωρύχοι απεργούν λόγω των απαίσιων συνθηκών στις οποίες εργάζονται και ζουν. Ανάμεσα στους απεργούς βρίσκονται ο πατέρας και ο αδερφός του μικρού Μπίλι οι οποίοι, όταν μαθαίνουν για την κρυφή αγάπη του πρωταγωνιστή μας για το μπαλέτο, γίνονται έξω φρενών πιστεύοντας ότι ο χορός δεν είναι μία δουλειά για άντρες. Στο τέλος όμως, λόγω της επιμονής του εντεκάχρονου, αλλά και της δασκάλας μπαλέτου του, όχι μόνο δέχονται ο μικρός να ασχοληθεί με τον χορό, αλλά τον στέλνουν στην Βασιλική Σχολή Μπαλέτου στο Λονδίνο.
Η ταινία αυτή, κατά την γνώμη μου, ήταν πολύ ενδιαφέρουσα και συγκινητική, μιας και ανήκει στις ταινίες που αφηγούνται την προσπάθεια κάποιου να πετύχει αυτό που θέλει παρά τις δυσκολίες. Ο Μπίλι ζούσε σε μία πολύ φτωχή οικογένεια, χωρίς μητέρα, και έπρεπε ταυτόχρονα να μην αφήσει τον πατέρα του να μάθει για τα κρυφά μαθήματα μπαλέτου που έκανε. Επίσης, όταν πλέον είχε περάσει στην Βασιλική Σχολή, έπρεπε να αποχωριστεί τους δικούς του, για να πάει στο Λονδίνο. Όμως, αν και το όνειρό του δεν μπορούσε να επιτευχθεί εύκολα, εκείνος δεν τα παράτησε και κατάφερε να γίνει επαγγελματίας χορευτής.
Παρ” όλα αυτά πιστεύω ότι η ταινία δεν οφείλει τη επιτυχία της μόνο στην περίπτωση του Μπίλι, αλλά σε αυτήν της οικογένειάς του και κυρίως του πατέρα του. Ο πατέρας του Μπίλι παρουσιάζεται στην αρχή πολύ νευρικός και άγριος λόγω του ότι έπρεπε να αντισταθεί με όποιον τρόπο μπορούσε στις άθλιες συνθήκες ζωής και εργασίας του τόπου, να ζήσει την οικογένειά του και να διατηρήσει την απεργία. Όμως, όταν ο γιος του έδειξε ότι έχει πραγματικό ταλέντο στο μπαλέτο, τότε κατάλαβε ότι ο χορός δεν είναι μόνο για γυναίκες και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του, για να τον γράψει στην σχολή.
Επομένως, η ταινία «Billy Elliot» έχει δύο βασικά διδάγματα. Το ένα από αυτά είναι ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να παύουν να προσπαθούν μπροστά στις δυσκολίες, όπως έκανε και ο νεαρός πρωταγωνιστής. Το δεύτερο είναι η αντίθεση ανάμεσα στο πώς είναι κάτι ή κάποιος πραγματικά και στο πώς δείχνει να είναι. Αυτό το συναντάμε, μάλιστα, δύο φορές στην ταινία. Το να κάποιος δείχνει σκληρός δεν σημαίνει ότι είναι στην πραγματικότητα, ενώ ένας άντρας δεν παύει απαραίτητα να είναι άντρας αν κάνει μπαλέτο.
