Οι μαθητές/τριές μας, «Με μια 3η ματιά» και χιούμορ, βλέπουν την όμορφη πόλη μας…
Η δική μας Κομοτηνή, χρονογράφημα
Προχθές βρέθηκα ξαφνικά αντιμέτωπος με ένα πρωτόγνωρο για μένα φαινόμενο. Από το παράθυρο του δωματίου μου, είδα χιλιάδες μαύρα κοράκια να πετούν χαμηλά πάνω από την πόλη μας. Ταυτόχρονα με το χορευτικό πέταγμά τους, πότε πάνω πότε κάτω, πότε δεξιά και πότε αριστερά, έκραζαν σαν να είδαν και αυτά κάτι παράξενο.
Έπιασα τον εαυτό μου να αναρωτιέται τι θα μπορούσε να προκαλέσει αυτό το φαινόμενο, τι ήταν αυτό που μπορούσε ν’ αναστατώσει τόσο πολύ αυτά τα πουλιά; Μήπως η Κομοτηνή ήταν αυτή που προκαλούσε αυτή την ένταση στα έρμα τα κοράκια; Γιατί, ποτέ ως τώρα, δεν έχω ξαναδεί να συμβαίνει κάτι τέτοιο;
Και τότε σκέφτηκα όλα τα “καλά” που συνάντησα καθώς ήρθα στην Κομοτηνή. Η πόλη, όμορφη, πολυπολιτισμική και γραφική δε λέω, αλλά όπως και άλλες πόλεις, συχνά γίνεται ένα απέραντο εργοτάξιο! Κάθε μέρα ξεφυτρώνει και ένα συνεργείο που σκάβει… πότε για φυσικό αέριο, πότε για οπτικές ίνες, έε και όλο και κάποιος παλιός σωλήνας ύδρευσης ή αποχέτευσης θα σπάσει!
Συχνά, η διαδρομή μου προς και από το σπίτι στο σχολείο είναι πραγματικά μία περιπέτεια. Σήμερα είναι κλειστός ο ένας δρόμος, αύριο κάποιος άλλος και ούτω καθεξής. Βέβαια, αυτό έχει και τα θετικά του, γιατί έτσι ανακαλύπτω και μαθαίνω την πόλη μας, ως νεοφερμένος που είμαι!
Όμως, η σκόνη, η φασαρία και η ταλαιπωρία από τα καθημερινά διαφορετικά συνεργεία είναι γεγονός. Παντού υπάρχουν «ανοιχτά μέτωπα» εργασιών, που αναστατώνουν την καθημερινότητά μας και μάλλον και αυτήν των πουλιών. Μπορεί τα πουλιά να πετούν σαν τρελά και εμείς οι πολίτες αυτής της πόλης να «στραβώνουμε», όμως με λίγη ακόμη υπομονή και κατανόηση θα απολαύσουμε ξανά μια όμορφη και σύγχρονη πόλη.
Κιόρογλου Άγγελος, Γ4
Τα λόγια είναι περιττά
Κάθε πόλη, σε κάθε γωνιά του πλανήτη, έχει τα δικά της προβλήματα. Νομίζετε ότι η δική μας πόλη, η πανέμορφη και γραφική, κατά τα άλλα, ΚΟΜΟΤΗΝΗ, θα ήταν η εξαίρεση στον κανόνα; Όχι βέβαια! Όπως «δεν λείπει ο Μάρτης από την Σαρακοστή», έτσι και η Κομοτηνή φιλοδοξεί να κερδίσει ένα βραβείο και για τα πολλά σκουπίδια αλλά και για τις πολλές λακκούβες σε δρόμους και κατεστραμμένα πεζοδρόμια…
Ας ξεκινήσω από τα σκουπίδια! Ένα είναι το σίγουρο: δεν είμαστε όλοι ικανοί στο μπάσκετ για να βρίσκουμε τον στόχο στο καλάθι με την μπάλα μας… Για αυτό, το περιτύλιγμα από την τυρόπιτα που μόλις φάγαμε ή το κουτάκι από το αναψυκτικό που μόλις ήπιαμε, ακόμα και η μπανανόφλουδα από την πεντανόστιμη μπανάνα μπορούν, χωρίς αμφιβολία, να ριχτούν με ασφάλεια στα ειδικά καλαθάκια για τα σκουπίδια. Ευτυχώς, υπάρχουν πολλά και σε διάφορα σημεία και, προσέξτε: δεν είναι απλά διακοσμητικά χώρου!
Θα ήθελα λοιπόν να μου εξηγήσει κάποιος: γιατί βλέπουμε τόσα σκουπίδια γύρω μας; Μήπως θα έπρεπε να προπονηθούμε λίγο στην καλαθοσφαίριση και να ρίχνουμε ό,τι μας περισσεύει «μέσα στο καλάθι» και όχι έξω από αυτό;
Συνεχίζω με τις λακκούβες! Όλοι θα τις έχετε συναντήσει σε κάποιο δρόμο ή σε κάποιο προβληματικό πεζοδρόμιο. Μπορεί να είναι μικρές, όπως μια ατομική πίτσα ή και μεγάλες, όπως ίσως η… τρύπα του όζοντος! Ίσως δε να είχατε την απίστευτη τύχη να ξεπλύνετε τα βρώμικα παπούτσια σας μέσα σε αυτές κάποια βροχερή μέρα, τρέχοντας να προστατευτείτε από τη βροχή
Ακούω κάποιους να διαμαρτύρονται για τις λακκούβες;;;; Μέγα λάθος! Οι λακκούβες προσφέρουν δωρεάν πλύσιμο παπουτσιών ή και παντελονιών, αν περάσει κάποιο γρήγορο αυτοκίνητο και σε καταβρέξει χωρίς ντροπή! Να ευχαριστήσουμε λοιπόν τους συμπολίτες μας για την υπέροχη δωρεάν υπηρεσία που μας προσφέρουν…
Ελπίζουμε κι ευχόμαστε στο μέλλον ο δήμος μας να μας προστατέψει από τέτοιες «πρωτοποριακές τεχνικές», για τη βελτίωση της καθημερινότητάς μας, ώστε να εμπνεύσουμε κι άλλες πόλεις να μας μιμηθούν, για τους σωστούς λόγους…
ΤΣΙΑΡΑ ΓΕΩΡΓΙΑ Γ4
«Ο Θησαυρός»
Έχει μήνες τώρα, που στην πόλη μου υποψιάζομαι ότι παίζεται «το κυνήγι του χαμένου θησαυρού»!... Σε κάθε δρόμο, σε κάθε γωνία και μονοπάτι έχει τρύπες. Σκάβουν ατελείωτα και κλείνουν τις τρύπες και μετά ξανασκάβουν, ξανανοίγουν και ξανακλείνουν. Μια γενική αναστάτωση επικρατεί και δημιουργεί νεύρα σε όλους μας. Άνθρωποι με κίτρινα μπουφάν βάζουν κορδέλες στους δρόμους, για να δείξουν στους πολίτες ότι δεν μπορούν να παρκάρουν τα αυτοκίνητα τους. Φαίνεται ότι από εκεί θα περάσει «το κυνήγι»… Όλοι αναρωτιούνται και αγωνιούν από πού θα περάσουν, για να πάνε στη δουλειά τους, όπως και εγώ που πηγαίνω στο σχολείο. Άσε που, ανησυχούν μήπως πέσουν μέσα στις τρύπες, που υποτίθεται ότι βρίσκεται «ο θησαυρός»…
Ήταν απόγευμα και κάνοντας μια βόλτα, βλέπω μπροστά μου έναν ηλικιωμένο κύριο που μόλις είχε πέσει μέσα σε μια τρύπα και πάλευε να βγάλει το ένα πόδι, μήπως και μπορέσει να σκαρφαλώσει στο πεζόδρομο. Έτρεξα να βοηθήσω, γιατί κατάλαβα ότι οι άνθρωποι με τα κίτρινα μπουφάν, που είχαν ανοίξει οι ίδιοι την τρύπα, δεν έδωσαν καμία σημασία στον κύριο. Ήταν περισσότερο απασχολημένοι με το πού θα ανοίξουν την επόμενη τρύπα, παρά με το πώς θα βοηθήσουν το άνθρωπο. Ένας μάλιστα άρχισε να του φωνάζει, λες και φοβήθηκε ότι θα του ζητήσει μερίδιο από … τον θησαυρό…
Έχει τελικά θησαυρούς η πόλη μας; Νομίζω πως ναι! Ποιος όμως θα τους ανακαλύψει; Πάντως ένα είναι σίγουρο: Όταν κάποτε τελειώσει αυτό το «παιχνίδι» θα έχουμε το προνόμιο να ζούμε σε μια πόλη πιο όμορφη και πιο φιλική για τους κατοίκους της…
Λιόλιος Παναγιώτης, Γ4
