Πρόσφατα διαβάσαμε μερικά βιβλία της Σύρμως Μιχαήλ και όταν μάθαμε ότι είναι φίλη του δασκάλου μας αποφασίσαμε να της πάρουμε μια διαδικτυακή συνέντευξη. Κάθε ομάδα της Ε΄ τάξης έγραψε 5 ερωτήσεις και τις έστειλε με mail στη συγγραφέα. Μετά από λίγες μέρες πήραμε τις απαντήσεις και την ευχαριστούμε πολύ. Εδώ είναι και το γράμμα που μας έστειλε:
»
Αγαπητά μου παιδιά
Τι όμορφα που συναντιόμαστε έστω μέσω του υπολογιστή μας! Έμαθα από τον δάσκαλο σας ότι διαβάσατε κάποια βιβλία μου και χάρηκα πολύ. Ξέρετε, οι συγγραφείς γράφουμε για τον εαυτό μας αλλά μας αρέσει όταν αυτά που γράφουμε αρέσουν και στους άλλους. Όπως εσείς έτσι κι εγώ, όταν ήμουν παιδί, διάβαζα. Διάβαζα τα βιβλία του σχολείου βέβαια αλλά και παραμύθια, ιστορίες, κόμικς, μυθιστορήματα. Και φυσικά προτιμούσα τα τελευταία. Όταν όμως αργότερα έγινα δασκάλα κατάλαβα ότι και τα βιβλία του σχολείου μπορεί να είναι συναρπαστικά αν έχουμε συναρπαστικούς δασκάλους. Δεν ξέρω τι βιβλία προτιμάτε ένα όμως μπορώ να σας πω με σιγουριά. Είτε σας αρέσουν οι περιπέτειες, είτε τα αστυνομικά, τα θρίλερ, είτε τα βιβλία με συναισθήματα, ακούστε κάτι που διάβασα πρόσφατα για τις συνέπειες της ανάγνωσης. Έδειξε λοιπόν η έρευνα ότι οι αναγνώστες λογοτεχνίας αναπτύσσουν μεγαλύτερη ενσυναίσθηση προς τους άλλους ανθρώπους. Τι σημαίνει αυτό; Ότι καθώς διαβάζετε μια ιστορία, βάζετε προσωρινά τους εαυτούς σας στη θέση των ηρώων- χαρακτήρων ή αλλιώς μπαίνετε στα παπούτσια του άλλου. Επομένως, όσο πιο πολλές ιστορίες διαβάζετε, τόσο πιο πολλά παπούτσια δοκιμάζετε και μαθαίνετε πώς είναι να περπατάτε μ’ αυτά. Σας στέλνω λοιπόν τις καλύτερες ευχές μου και σας εύχομαι καλούς «περιπάτους».
Η ομάδα «Παιδιά και τσακάλια» ή αλλιώς Fan Σύρμω Μιχαήλ ρωτάει:
- Ποιο είναι το αγαπημένο σας βιβλίο; (ένα δικό σας και ένα από άλλον συγγραφέα)
Να διαλέξω δικό μου βιβλίο; Αα όχι είναι πολύ δύσκολο. Το κάθε ένα είναι ένα κομμάτι μου και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο.
Για βιβλία άλλων συγγραφέων θα σας πω δυο. Ένα από τα νεανικά μου χρόνια κι ένα από τα τωρινά. Το πρώτο είναι Ο Τρυποκάρυδος του Τομ Ρόμπινς και το δεύτερο το Μαγικό Βουνό του Τόμας Μαν.
2. Σε ποιο πανεπιστήμιο σπουδάσατε;
Σπούδασα στην Ακαδημία Ιωαννίνων και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.
3. Πόσων χρονών αποφασίσατε να ξεκινήσετε την καριέρα σας ως συγγραφέας παιδικών βιβλίων;
Έγραφα κάποιες σκέψεις μου από τα μαθητικά μου χρόνια όμως έγραψα κάτι με αρχή, μέση και τέλος δηλαδή ένα ολοκληρωμένο έργο, πολύ αργότερα,όταν ήμουν γύρω στα 35. Και αν αυτό με κάνει συγγραφέα, να σας πω ότι τότε αποφάσισα να στείλω ένα κείμενο μου σε έναν εκδοτικό οίκο. Έγινε δεκτό κι έτσι έγινε η αρχή.
4. Έχετε παιδιά και αν ναι, πόσα;
Ναι, έχω δύο παιδιά, τον Ηλία και τον Γιώργο.
5. Ποιο είναι το αγαπημένο σας φαγητό και η αγαπημένη σας ταινία;
Λατρεύω το φαγητό και μ’ αρέσει να μαγειρεύω. Αν πρέπει να διαλέξω κάτι θα πω ότι τρελαίνομαι για τα θαλασσινά.
Και μια από τις αγαπημένες μου ταινίες; Το «Σινεμά Ο Παράδεισος»
Η ομάδα «Πειρατές της μάθησης» θέλει να μάθει:
1.Για ποιον λόγο γίνατε συγγραφέας;
Γιατί μου αρέσει πολύ να αποτυπώνω με λέξεις τον τρόπο που εγώ καταλαβαίνω τον κόσμο. Οι λέξεις έχουν δύναμη, παιδιά, και μας βοηθούν να ξεκαθαρίζουμε τις σκέψεις μας.
2. Σε ποιον εκδοτικό οίκο τυπώσατε το πρώτο σας βιβλίο;
Στις Εκδόσεις Παπαδόπουλος.
3. Αντί για συγγραφέας τι άλλο θα θέλατε να γίνετε;
Θα ήθελα να γίνω τουλάχιστον άλλα 45 πράγματα. Όπως εξερευνήτρια, αρχιτέκτονας, τενίστρια, οινοποιός, ιδιοκτήτρια ουζερί..κι άλλα πολλά!
4. Από όλα τα βιβλία που γράψατε ποιο σας άρεσε πιο πολύ;
Δεν μπορώ να διαλέξω. Στ’ αλήθεια σας το λέω.
5. Ποιο ήταν το πρώτο σας βιβλίο;
Είναι το «Ώστε εγώ είμαι ο παράξενος, ε!» που μιλάει για την περιπέτεια ενός ιππόκαμπου. (Αυτό το βιβλίο παιδιά, έχει μια αφιέρωση. Ξαναδείτε την!!)
«Οι φύλακες της γνώσης» αναρωτιούνται:
- Τι είδους βιβλία γράφετε;
Τα βιβλία μου που έχουν εκδοθεί μέχρι τώρα είναι ιστορίες για παιδιά -αλλά και για μεγάλα παιδιά- και οι πρωταγωνιστές τους είναι ζώα. Χρησιμοποιώ τα ζώα για να μιλήσω όχι μόνο για αυτά αλλά και για να πω πράγματα που με απασχολούν και με προβληματίζουν και που έχουν σχέση με τη ζωή μας ως άνθρωποι.Τ
2. Τι έχετε σπουδάσει και σε ποιο μέρος;
Σπούδασα δασκάλα στην Ακαδημία Ιωαννίνων και Βιολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στο ίδιο πανεπιστήμιο έκανα και το μεταπτυχιακό μου.
3.Τα βιβλία που γράφετε βασίζονται στη φαντασία ή σε πραγματικά γεγονότα;
Θα σας πω μια μικρή ιστορία. Όταν έγραφα το βιβλίο μου για τις νυχτερίδες, είχα διαβάσει πολύ για αυτές, για τη ζωή τους, τη βιολογία τους, τις συνήθειες τους. Μια μέρα βρέθηκα σ’ ένα μέρος κι άκουσα να μιλούν για ένα ερειπωμένο χωριό εκεί κοντά που οι κάτοικοι του είχαν μεταναστεύσει όλοι στην Αμερική. Αμέσως σκέφτηκα: «είμαι σίγουρη ότι εκεί θα συναντήσω νυχτερίδες» και ξεκίνησα να πάω. Κατέβηκα από το αυτοκίνητο και περπάτησα στους δρόμους του χωριού. Μπήκα σ’ ένα μισογκρεμισμένο σπίτι κι εκεί, πράγματι, καμιά δεκαριά νυχτερίδες κρεμόταν ανάποδα από το ταβάνι. Ήταν σαν να με περίμεναν! Το χωριό λοιπόν στο οποίο κατέφυγαν οι νυχτερίδες, όπως και το χωριό απ’ όπου ξεκίνησαν στον κάμπο, ναι, είναι πραγματικότητα. Όμως ούτε άκουσα νυχτερίδες να μιλάνε για τον Μπάτμαν, ούτε να λύνουν αστυνομικές υποθέσεις. Εκεί είναι που μπαίνει η φαντασία!
4.Ποιο βιβλίο σας άρεσε περισσότερο από αυτά που γράψατε και ποιο σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Το βιβλίο που με δυσκόλεψε περισσότερο ήταν «Ο πιο γλυκός χορός». Όχι για κάποιο άλλο λόγο αλλά επειδή αυτό το βιβλίο έπρεπε να ολοκληρωθεί μέσα σε ορισμένο χρόνο που μου είχε ζητήσει ο εκδότης.
5. Τι άλλο σας ενδιαφέρει να κάνετε εκτός από το να γράφετε;
Μου αρέσει πολύ να διαβάζω, να περπατάω, να κολυμπάω, να μαγειρεύω, να πίνω καφεδάκι με τους φίλους μου, να ταξιδεύω.
Και «Οι ανώνυμοι σκακιστές» είναι περίεργοι για
1.Πώς είναι η εμπειρία να γράφετε βιβλία;
Ααα ..είναι πάρα πολύ ωραία! Είναι σαν να μπαίνεις σε μια βάρκα για να φτάσεις σ’ ένα νησί. Αλλά δεν ξέρεις τη διαδρομή. Και καμιά φορά ούτε το νησί!
2. Πώς αποφασίσατε να γράψετε βιβλία ενώ το επάγγελμά σας είναι δασκάλα;
Το να είμαι δασκάλα είναι το επάγγελμα μου και τη θεωρώ μια απ’ τις καλύτερες δουλειές του κόσμου. Το να γράφω είναι κάτι που δεν με υποχρεώνει κανείς να κάνω, να όμως που το κάνω, μάλλον επειδή με κάνει να αισθάνομαι πολύ όμορφα.
3. Από αυτά τα βιβλία που έχετε γράψει ποιο είναι το αγαπημένο σας;
Τα είπαμε παραπάνω.
4. Σε ποια τάξη διδάσκετε;
Φέτος, διδάσκω στην Δ’ τάξη. Έχω 17 μαθητές και είναι πολύ καλά παιδάκια.
5. Είναι καλός φίλος ο κύριος Νίκος;
Παααάρα πολύ καλός! Τον γνωρίζω εδώ και 32 χρόνια κι αν και δεν τον βλέπω και πολύ συχνά είναι πάντα πολύ αγαπημένος φίλος μου.
