της Μαρίας Ρεφενέ
Ανήμερα Πρωτοχρονιάς του 2022, ξημερώματα. Όπως πάντα έτσι κι εκείνη την Πρωτοχρονιά σηκώθηκα το πρωί, περίπου κατά τις 8:00, για να δω εάν ο Άγιος Βασίλης έφαγε τα μελομακάρονα και μου έφερε το δωράκι που του ζήτησα. Όμως, ενώ τα μελομακάρονα είχαν φαγωθεί, το δώρο… απουσίαζε! Απόρησα και, για να πω την αλήθεια, απογοητεύτηκα λιγάκι… «Τι έγινε με τον Άγιο Βασίλη φέτος; Με ξέχασε;» σκέφτηκα.
Ωστόσο, είχα μια προαίσθηση ότι κάτι ασυνήθιστο θα συμβεί την ημέρα εκείνη! Ξαφνικά, χτύπησε το κουδούνι και ο ήχος του διέκοψε τις σκέψεις μου! Ξαφνιάστηκα! «Μπα, ποιος μας θυμήθηκε πρωί πρωί;» αναρωτήθηκα. Κοίταξα από το μάτι της πόρτας, αλλά δεν φαινόταν κανείς και, για να είμαι ειλικρινής, φοβήθηκα λιγάκι, γιατί νόμιζα πως ήταν κανένας κλέφτης! Θα μου πείτε κι εσείς, όμως, «αν ήταν κάποιος κλέφτης, θα χτύπαγε το κουδούνι;». Παράλογη σκέψη, πράγματι, αλλά είπαμε!… Κάτι «περίεργο» πλανιόταν στην ατμόσφαιρα εκείνη την ημέρα…
Εν τω μεταξύ σηκώθηκαν και οι γονείς μου, πλησίασαν την πόρτα και μου είπαν ενθαρρυντικά: «Άνοιξε, άνοιξε!». Τους κοίταξα απορημένη και σκέφτηκα: «Τι έπαθαν σήμερα; Πάντοτε μου έλεγαν να μην ανοίγω την πόρτα χωρίς να βεβαιωθώ ποιος είναι από πίσω!» Τους άκουσα, όμως, άνοιξα και… τι να δω; Ήταν η κολλητή μου φίλη που έμενε μαζί με την οικογένεια της στην Σουηδία! Είχα να την δω τέσσερα ολόκληρα χρόνια!
Κλάμα και γέλιο έγιναν ένα! Δεν ξέρω για πόση ώρα μείναμε σφιχταγκαλιασμένες σαν να μην το πιστεύαμε ότι επιτέλους συναντιόμασταν! Αυτό ήταν και θα είναι το πιο ξεχωριστό κι αγαπημένο πρωτοχρονιάτικο δώρο της ζωής μου!
