Το εξώφυλλο του βιβλίου από τη Σοφία Αυγουστή, Β1
Έργο της Γεωργίας Αναγνωστοπούλου, Β1
Ευδοξούλα
Η Ευδοξούλα είναι μια γυναίκα που έχει βιώσει πολλές δυσκολίες και απώλειες στη ζωή της, αλλά παρ” όλα αυτά παραμένει δυνατή και συνεχίζει να έχει αντοχή. Η θέλησή της να μην επιστρέψει στην πατρίδα της αποδεικνύει την αποφασιστικότητά της να δημιουργήσει μια νέα ζωή μακριά από το παρελθόν. Μέσα από το ράψιμο, βρίσκει έκφραση και ευκαιρίες για ανανέωση και δημιουργία, αφού η τέχνη αυτή της επιτρέπει να ανακαλύπτει την ομορφιά και την ελπίδα στην καθημερινότητά της. Με την αισιοδοξία και την αγάπη της για τη ζωή, αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και διατηρεί το ηθικό της ψηλά. Με τη στήριξη που παρέχει στους γύρω της, όπως στον Δρόσο, και την αφοσίωσή της στη δημιουργία, η Ευδοξούλα αντιπροσωπεύει τη δύναμη του ανθρώπινου πνεύματος και τη δύναμη της αγάπης και της ελπίδας, που μπορούν να ξεπεράσουν κάθε δυσκολία.
Μπάρμπα-Ιορδάνης
Ο μπάρμπα-Ιορδάνης είναι ένας ευαίσθητος χαρακτήρας γεμάτος ανθρωπιά. Παρά την απομόνωση και τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει, διατηρεί έναν πυρήνα ευγένειας και αγάπης για τους γύρω του. Η αγάπη του για τη μουσική και το κανονάκι αντικατοπτρίζει τη βαθιά συναισθηματική του φύση και τη διάθεσή του να εκφράζει τα συναισθήματά του μέσα από τη μουσική. Παράλληλα, ο πόνος και η απώλεια που έχει υποστεί δεν τον έχουν καταστρέψει εντελώς, αλλά τον κάνουν να προσπαθεί να βρει τρόπους για να παρηγορήσει τον εαυτό του και τους αγαπημένους του. Η προσπάθειά του να παίζει μουσική για να ανακτήσει τη χαμένη του ευτυχία είναι συγκινητική και αντιπροσωπεύει έναν τρόπο να ξεπεράσει τις τραυματικές εμπειρίες που έχει βιώσει.
Γιώργος Τερζής, Β3
Ο Δρόσος, ο κεντρικός ήρωας, προσπαθεί να μάθει να ζει σύμφωνα με τα νέα δεδομένα και παρά το νεαρό της ηλικίας του, είναι ένα παιδί που αγαπάει και ενδιαφέρεται για την αδερφή του και θέλει να περνάει όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο μαζί της, αφού είναι η μόνη οικογένειά του. Παράλληλα εκδηλώνει και μια καχύποπτη συμπεριφορά προς την Δόμνα- μια άγνωστη ως τότε γυναίκα που τους φροντίζει και λέει πως είναι παιδιά της για να μπορούν να μένουν σ΄ένα από τα θεωρεία – αφού μερικές φορές νιώθει ότι δεν προσπαθεί να τον βοηθήσει να βρει τους γονείς του, αν και στο τέλος την καταλαβαίνει και την νοιάζεται. Ο Δρόσος δεν μπορεί να παίξει ανέμελα όπως τα άλλα παιδιά, είναι επιφυλακτικός μαζί τους, ακόμα και με το Σάββα, ένα νεαρό προσφυγόπουλο που δουλεύει στην αγορά για να βοηθήσει την οικογένειά του. Από την αρχή της γνωριμίας τους ο Σάββας είναι φιλικός και υποστηρικτικός, σε αντίθεση με τον Δρόσο. Όταν κάποια στιγμή η αδερφή του εξαφανίζεται μυστηριωδώς και βρίσκεται σε απόγνωση, κάποιοι από τους ενοίκους του θεάτρου θα προσπαθήσουν να τον βοηθήσουν να βρει την αδελφή του και την αλήθεια. Με αυτούς τους ανθρώπους ο Δρόσος θα αναπτύξει σχέσεις ζωής.
Αρετή
Η Αρετή, η μικρή αδερφή του Δρόσου, είναι πιο ανέμελη και ονειροπόλα, καθώς καθ’
όλη την παραμονή τους στο θέατρο, το παρομοιάζει με κουκλόσπιτο. Είναι επίσης πιο
κλειστός χαρακτήρας, επειδή παραμένει κλεισμένη σ´ ένα μπαούλο. Τέλος, όπως φαίνεται
από διάφορες αναμνήσεις του Δρόσου για εκείνη, ήταν ένα ατίθασο παιδί που αγαπούσε
τις αγορίστικες δραστηριότητες, παρά το γεγονός ότι ήταν αρκετά λεπτοκαμωμένη.
Κουκορέμπα Χρυσούλα, Β3
