Ποιήματα – σκέψεις για το 1ο γυμνάσιο του Κορδελιού Θεσσαλονίκης
Οι σκέψεις μας μαζί σας…
Ένα αμείλικτο «ΓΙΑΤΙ;» σας/ μας βασανίζει….
Οι λέξεις είναι λίγες για να εκφράσουμε την συμπαράσταση στο πένθος σας για την αδικοχαμένη ψυχή του Παναγιώτη που έχασε τη ζωή του στα Τέμπη. Είναι πολύ λυπηρό να σκεφτόμαστε ότι ένα τόσο νέο παιδί έπεσε θύμα ενός τραγικού δυστυχήματος, ενώ ολόκληρη η ζωή μόλις ανοιγόταν μπροστά του. Ευχόμαστε να αναπαυθούν αυτές οι ψυχές και να δικαιωθούν, καθώς και να γνωρίζουν πως έχασαν το σώμα τους νωρίς, αλλά η μνήμη τους θα τιμάται και δεν θα ξεχαστεί.
Αγατσίκογλου Αναστασία Γ1
Στα Τέμπη ο ουρανός ήταν σκοτεινός και ο αέρας παγωμένος,
ένας θόρυβος στριφογύριζε, κάτι φοβερό είχε συμβεί, δεν το καταλάβαινε κανείς.
Όταν έγινε γνωστό, η καρδιά μας ένιωσε σπαραγμό.
Το δυστύχημα στα Τέμπη μας άφησε βαθιά πληγή.
Οι Αθώοι άνθρωποι έχασαν την δικιά τους τη ζωή σε μια στιγμή.
Η λύπη μας τεράστια,
Οι σκέψεις μας στους συγγενείς.
Για όλους αυτούς που χάθηκαν ενός λεπτού σιγής.
Τα δάκρυα κύλησαν σαν ποτάμι από τα μάτια,
οι καρδιές πόνεσαν για τις ανθρώπινες ζωές που χάθηκαν απότομα και άδικα
αφήνοντας τους αγαπημένους τους στον πόνο.
Μα πάρα την θλίψη και τον πόνο που βαραίνει,
η ελπίδα και η αλληλεγγύη μέσα μας δεν πεθαίνει!
Θα θυμόμαστε για πάντα αυτούς που τη ζωή τους έχασαν,
Θα συνεχίσουμε να προχωράμε… πιο δυνατά!
Θα μείνει ο πόνος στις καρδιές και στις ψυχές μας,
Θα τους κρατήσουμε στην μνήμη μας με αγάπη.
Κωνσταντίνα Γεροντίδου Γ1
Χριστίνα Μήτσιου Γ1
Η κοιλάδα των Τεμπών
των αθώων νεκρών
που μέσα στις ράγες χάθηκαν
τα μηνύματα ποτέ δεν στάλθηκαν.
Όλα τα όνειρα από τα νέα παιδιά
Χάθηκαν έτσι ξαφνικά.
Ένα αιματοβαμμένο βαγόνι
Θα περιπλανιέται
ζητώντας δικαιοσύνη.
Βότση Κωνσταντίνα Β2
Ζαγορίτη Ηλιάνα Β2
Γώγη Ειρήνη Β2
Είθε οι ψυχές των εκλιπόντων τώρα να αναπαυθούν εν ειρήνη.
Είθε η μνήμη τους να είναι παρηγοριά και να μας ελευθερώσει.
Και ας υποσχεθούμε να μάθουμε από αυτή τη ζοφερή ιστορία.
Η κοιλάδα των Τεμπών μονάχα τη δικαιοσύνη αποζητά.
Αδαμίδης Γιώργος Γ4
Μια θύμηση
Καρφώνω τώρα πιο συχνά το μάτι
σε μια θύμηση. Εσείς. Λάμπετε, εικόνα.
Γυμνό αστόλιστο μέτωπο με κάτι
προσταχτικό που το ’κανε κορόνα.
Στην ασκήμια μπροστά και στην απάτη,
σα να είχατε ανοιγμένο ολέθρου αγώνα,
σα να ’ριχνε μια φλόγα στη δροσάτη
χάρη σας μιας εκδίκησης γοργόνα.
Η όψη σας οργή σπιθοβολούσε,
μα η φωνή σας ψυχή παραδαρμένη
το δάκρυο μες στα μάτια μου καλούσε.
Α! κι από τότε που έκλαψα μαζί σας,
αισθάνομαι σαν κάτι να με δένει
με τη μοίρα και με την ύπαρξή σας.
Κωστής Παλαμάς
Η συντακτική ομάδα του 4ου Γυμνασίου Κοζάνης
Αγαπητή Ματίνα, αγαπητά μέλη της συντακτικής ομάδας, σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για τη συμπαράστασή σας στο πένθος του σχολείου μας. Τα ποιήματα και οι σκέψεις σας για τον Παναγιώτη είναι μία παρηγορία για όλους μας. Επιπλέον αποτελούν δείγματα της ευαισθησίας σας όχι μόνο απέναντι στο γεγονός της απώλειας αλλά και στα σοβαρά προβλήματα που πρέπει να λυθούν στη χώρα, για να έχει αυτή η νέα γενιά ένα καλύτερο μέλλον.
Σας ευχαριστούμε και πάλι και είμαστε περήφανοι που σας έχουμε συνεργάτες και φίλους μας.
Με εκτίμηση
Ζωή Τακαβάκογλου
υπεύθυνη της ψηφιακής εφημερίδας
του 1ου Γυμνασίου Κορδελιού Θεσσαλονίκης
Αγαπητή μου Ζωή,
κύριο μέλημα όλων ημών των εκπαιδευτικών είναι να οπλίσουμε τα παιδιά μας με εφόδια για να αντιμετωπίσουν τη μελλοντική τους ζωή όσο γίνεται καλύτερα. Το ελάχιστο που μπορούσαμε να κάνουμε για αυτή τη δύσκολη στιγμή είναι η συμπαράστασή μας. Τα λόγια αυτές τις στιγμές είναι περιττά αλλά να ξέρετε ότι όλοι μας σας νιώθουμε, σας σκεφτόμαστε και συμπάσχουμε. Εμείς σας ευχαριστούμε πολύ για αυτή τη συνεργασία και ευελπιστούμε να συνεχιστεί.
ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ! Να μην ξεχνάμε!
Αγαπημένοι μας συνεργάτες και κυρίως φίλοι, σας ευχόμαστε καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!
Με εκτίμηση
Ζορμπά Ματίνα
υπεύθυνη της ηλεκτρονικής εφημερίδας
του 4ου Γυμνασίου Κοζάνης
Εξαιρετικά τα ποιήματα όλων των μαθητών και μαθητριών!
Η ευαισθησία που βγαίνει από αυτά δινει ακόμα πιο έντονα το αίσθημα της συμπόνιας που ένιωσαν στις καρδούλες τους…
Μπράβο!!!