Ιφιγένεια Θωμάκου Β1
Ο Αλέξανδρος ήταν 19 χρονών όταν επιβιβάστηκε στο τρένο με προορισμό την Γερμανία. Στην παρακάτω συζήτηση-συνέντευξή, μέσω Skype, περιγράφει τα αρχικά προβλήματα και τις δυσκολίες που αντιμετώπισε στην ξενιτιά.
-Καλημέρα ξάδελφε! Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω ακόμα και από απόσταση. Είσαι έτοιμος για την συνέντευξη;
-Καλημέρα ξαδέλφη! Αν και θα μου είναι στενάχωρο να ξαναφέρω στην μνήμη μου εκείνες τις στιγμές, θα βάλω τα δυνατά μου ώστε να σου δώσω όσο πιο πολλές πληροφορίες.
-Ωραία, ας αρχίσουμε. Λοιπόν, πώς και γιατί πήρες την απόφαση να μεταναστεύσεις στην Γερμανία;
-Ήταν μία από τις δυσκολότερες αποφάσεις της ζωής μου. Έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα πατρίδα μου και μία καλύτερη ζωή. Ο κύριος λόγος της μετανάστευσής μου ήταν η οικονομική κρίση που με ανάγκαζε να μένω μέρες χωρίς φαγητό. Ήταν δύσκολα! Βλέπεις, η δουλειά μου και ο μισθός μου δεν κάλυπταν τι βασικές μου ανάγκες και το επάγγελμα μου δεν ήταν σε ζήτηση. Οπότε ένα πρωί αποφάσισα να φύγω μακριά με απώτερο σκοπό μου ένα καλύτερο και ασφαλέστερο μέλλον!
-Τι δυσκολίες αντιμετώπισες όταν έφτασες στην Γερμανία;
-Όταν έφτασα στην Γερμανία πίστευα πως όλα τα προβλήματά μου σύντομα θα είχαν λυθεί και πως θα έκανα μια καινούρια αρχή. Αλλά, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα περίμενα. Οι άνθρωποι στην Γερμανία ήταν αφιλόξενοι και λόγω της οικονομική κρίσης στη χώρας μου με αντιμετώπιζαν με έναν παράξενο και ανεξήγητο τρόπο. Με χαρακτήριζαν κακομοίρη και μου έλεγαν να γυρίσω πίσω στην χώρα μου.
-Σου ήταν εύκολο να προσαρμοστείς στον ξένο αυτό τόπο;
-Ήταν πιο δύσκολο απ΄ όσο νόμιζα! Η κουλτούρα και οι συνήθειες των Γερμανών ήταν πολύ πιο διαφορετικές από τις δικές μας. Ακόμα και τα σπίτια ήταν φτιαγμένα με διαφορετικέ μεθόδους. Οι παραδόσεις, τα έθιμα και ιδίως η γλώσσα έκαναν την προσαρμογή μου ακόμα πιο δύσκολη. Μου πήρε αρκετούς μήνες για να συνηθίσω την καινούρια μου ζωή.
-Κατάφερες να πετύχεις κάποιους στόχους για τους οποίους ξενιτεύτηκες;
-Μπορώ να πως με σιγουριά ότι η Γερμανία μου πρόσφερε αυτό που δεν μπορούσα να έχω στην Ελλάδα, την οικονομική άνεση. Τώρα μπορώ να κοιμάμαι με την σιγουριά ότι την επόμενη μέρα θα έχω φαΐ στο πιάτο μου. Όμως η ξενιτιά μου στέρησε ένα σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, την οικογένεια και τους φίλους μου. Ακόμα και σήμερα σκέφτομαι πόσο ωραία θα ήταν αν στις δύσκολες στιγμές, στην αρρώστια και στην μοναξιά, είχα δίπλα μου τους δικούς μου ανθρώπους, να με αγαπάνε και να κάνουν την κάθε μου μέρα καλύτερη!
-Ευχαριστώ πολύ, ξάδελφε, γι’ αυτή τη συνέντευξή σου! Πραγματικά, οι απαντήσεις σου μας έκαναν να νιώσουμε τη ζωή στην ξενιτιά!
