Γράφει η Τηλιγάδη Φωτεινή, μαθήτρια του Ε1
Το περιστατικό που μου διηγήθηκε ο μπαμπάς μου έγινε το Νοέμβριο του 1940. Στην περιοχή του Νομού Ιωαννίνων πολεμούσε ο παππούς μου ο Θοδωρής με το 2/29 Σύνταγμα Ευζώνων.
Στην αρχή του Νοεμβρίου δέχτηκαν επίθεση από τους Ιταλούς του Ντούτσε, ήταν χιλιάδες οι Ιταλοί με αεροπλάνα και πολλά όπλα. Οι Έλληνες ήταν με ελαφρύ οπλισμό και βάρος 15-20 κιλά.
Ύστερα από σκληρές μάχες οι Έλληνες νίκησαν και κυνήγησαν τους Ιταλούς μέχρι το Τεπελένι και την Κορυτσά.
Πριν την είσοδο των Ελλήνων στρατιωτών στην Κορυτσά οι Ιταλοί πέταξαν τα όπλα τους και έφυγαν φοβισμένοι. Μετά την είσοδο των Ελλήνων οι κάτοικοι της πόλης βγήκαν στους δρόμους πανηγυρίζοντας.
Τότε όλη η Ελλάδα γιόρταζε. Στο τέλος ξεκίνησαν την επίθεσή τους και οι Γερμανοί Έτσι ο παππούς μου γύρισε από τον πόλεμο μέχρι την Άρτα με τα πόδια.
Μετά από λίγο καιρό ο παππούς με το άλογό του πήγε στον πόλεμο. Τότε τον βρήκαν οι Γερμανοί και τον σκότωσαν. Τότε η γιαγιά μου που ήταν 10-12 χρονών δούλευε στα χωράφια και όταν έμαθε ότι σκοτώθηκε ο μπαμπάς της ήθελε να πάει να τον πάρει. Οι Γερμανοί φύλαγαν τους νεκρούς και δεν μπορούσε να τον πάρει. Μετά από μία εβδομάδα κατάφεραν να πάρουν τον νεκρό και η γιαγιά μου μέχρι πέρυσι που πέθανε μισούσε τους Γερμανούς.
