Διδασκαλία αντωνυμιών

ΤΖΟΥ ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΟΔΗΛΑΤΑ

Ζωγραφική: Γεωργία Τζουνάκου

Διδασκαλία αντωνυμιών

 

Ποίηση; Όχι, δεν έχω τέτοια τέχνη!

Ποίηση; Όχι, η τέχνη με αποφεύγει επιμελώς και εντέχνως…

Μόνο φθόγγοι, κακογραμμένοι φθόγγοι

που πασχίζουν να μπουν σε μια σειρά

να χωρέσουν στο ασφυκτικό περιθώριο των λέξεων

και μετά πάλι λέξεις που αγωνίζονται ασθμαίνοντας

να παραταχθούν και να παρελάσουν σε σχηματισμούς

με μοναδικό σκοπό να εκφράσουν σκέψεις και αισθήματα.

Ατέρμονα, θυελλώδη, χαοτικά, αφηρημένα αισθήματα,

που πηγάζουν από μόνο μια αντωνυμία, την προσωπική, πολύ προσωπική: εγώ….

«Εγώ», «εσύ», «εμείς» ή μήπως η σωστή σειρά είναι:

«εμείς», «εσύ», «εγώ»;

Ας αρχίσει η παρέλαση λοιπόν, πάρτε θέση, αγαπητοί θεατές, μαθητές…

 

Αγώνας δρόμου είναι η ζωή, ο αγώνας της μιας ανάσας,

Αγώνας σε δρόμο ανηφορικό, όπως είπε ο μεγάλος Κρητικός, ανηφόρα το χρέος μας,

εκεί πρέπει να φτάσουμε, πιο ψηλά.

Αγώνας να προφτάσουμε το χρέος του Αδάμ και της Εύας να αποπληρώσουμε.

Αγώνας που ενώ εμείς τρέχουμε, όλα και όλοι περνάν από μπροστά μας,

σαν να είμαστε ακίνητοι, καθηλωμένοι, Σίσυφοι.

 

 

ΣΦΙΓΓΑ

Σχέδιο: Βάλια Λαντέρκι-Μπίσδα

Αλλά και πάλι πρέπει να αγωνιζόμαστε, καθώς παρελαύνουν μπροστά στα μάτια σας,

που διψάνε για ουρανό, σημαντικοί και απειροασήμαντοι.

Κάποιους από αυτούς τους ονομάσατε δασκάλους…

Κάποιοι από δαύτους σας αγάπησαν και τους αγαπήσατε, σας φώναξαν, σας στεναχώρησαν, αλλά στεναχωρήθηκαν και οι ίδιοι.

Κάποιοι λατρεύουν τους τύπους, άλλοι κρατάνε την ουσία.

Όλοι  όμως πάσχισαν και πασχίζουν για το χρέος σας, τον δικό σας ανήφορο

Εσείς τρέχετε, αλλά και αυτοί λαχανιάζουν στο «εμείς» να σας εντάξουν.

Εμείς: προσωπική αντωνυμία, το εγώ στον πληθυντικό, όχι τόσο προσωπική.

Είπαμε, μαθητούδια μου,  δικός σας πόνος η ανηφόρα, δικιά μας έγνοια να σας μάθουμε να ανεβαίνετε, σαν κατσίκια, χωρίς να γκρεμοτσακιστείτε.

Πολλές φορές θα είμαστε εκεί και ας μην το ξέρετε, ακόμα και αν δεν είμαστε εκεί.

Καλό δρόμο, καλό αγώνα, σύντροφός σας η αγάπη και η γνώση.

Να θυμάστε την αντωνυμία α΄ προσώπου στον πληθυντικό.

Το εμείς δίνει χαμόγελα στις ανηφοριές τού εγώ.

 

Άμουση και άμετρη προσπάθεια του ΜΚ

Top