Η ελληνική γλώσσα και η σχέση της με τις ξενικές

Άρθρο της Αθηνάς Παπαγιάννη

Η άποψη πως η ελληνική γλώσσα υφίσταται αλλοιώσεις εξαιτίας της εισόδου πολλών λέξεων ξενικής προέλευσης αποτελεί μία από τις πιο κοινότυπες απόψεις που ενστερνίζεται ένα μεγάλο μέρος των ομιλητών της ελληνικής γλώσσας. Η ανεξέλεγκτη είσοδος ξένων, κυρίως αγγλικών λέξεων, δημιουργεί πολλά ερωτήματα αναφορικά με την ακεραιότητα της ελληνικής γλώσσας. Ωστόσο,  η ελληνική γλώσσα διατρέχει άμεσο κίνδυνο αλλοίωσης και αντικατάστασης από την αγγλική;

Πρώτα από όλα, η ελληνική γλώσσα από τις απαρχές της ιστορίας, οφείλει την σημερινή της μορφή σε πολλαπλές επιρροές ξένων γλωσσών τόσο στην γραμματική και στο συντακτικό της, όσο και στο λεξιλόγιο της. Η επιτακτική ανάγκη εξέλιξης των γλωσσών ώστε να συμβαδίζουν με την αντίστοιχη εποχή τους, οδήγησε στην προθήκη και μετέπειτα ένταξη ξένων λέξεων, οι οποίες ανταποκρίνονταν στις ανάγκες της ελληνικής γλώσσας ανά τους αιώνες. Έτσι ένα σύνηθες φαινόμενο της σημερινής εποχής είναι η ελληνοποίηση αρκετών ξενικών λέξεων οι οποίες αφορούν την τεχνολογία αλλά κι άλλες πτυχές της ζωής των ανθρώπων. Η ελληνική γλώσσα αλληλοσυμπληρώνεται με αρκετές ξένες γλώσσες, οι οποίες υιοθέτησαν και αυτές πολλές ελληνικές λέξεις σε επιστήμες όπως η ιατρική. Ωστόσο, η υπερβολική αλληλεπίδραση των γλωσσών μπορεί να επιφέρει ανεπιθύμητες αλλοτριώσεις στην γλώσσα, καθώς ένα μεγάλο ποσοστό αναφομοίωτων λέξεων εισάγεται στην καθημερινή ομιλία των ανθρώπων.

Μία πιθανή λύση για να αποφευχθεί η αλλοτρίωση που μπορεί να προκύψει, είναι η καλλιέργεια σεβασμού προς τις δύο γλώσσες, μέσω της σωστής  εκμάθησής τους. Με αυτόν τον τρόπο το άτομο κατανοεί τις ανάγκες των διαφορετικών γλωσσών, ενώ χρησιμοποιεί ελεγχόμενα τις δύο γλώσσες.

Συνοψίζοντας, η εισαγωγή ξένων λέξεων σε μία γλώσσα δεν αποτελεί απειλή για την ακεραιότητα της γλώσσας, αφού οι γλώσσες διατηρούν τα ιδιαίτερα στοιχεία τους και παράλληλα εμπλουτίζονται με νέες λέξεις. Η σχέση της εξέλιξης μίας γλώσσας με την ένταξη νέων λέξεων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αμφίδρομη, διότι το ένα θα μπορούσε να επιτευχθεί μέσω του άλλου κι αντίστροφα. Επομένως, η ελληνική γλώσσα δεν διατρέχει άμεσο κίνδυνο από τις υπόλοιπες ξένες γλώσσες.

Φωτογραφία από Gerd Altmann από το Pixabay