Στις 31 Ιανουαρίου 2022 η Ε΄ τάξη είχε τη χαρά να φιλοξενήσει τον κύριο Πλούταρχο Μίχο. Ήταν ένας από τους εργάτες που δούλεψαν στο εργοστάσιο ΕΡΙΑ και με μεγάλη προθυμία μας μίλησε για τα χρόνια εκείνα και τις συνθήκες εργασίας σ’ αυτό.

Ο κ. Πλούταρχος εργαζόταν σ’ αυτό για 25 χρόνια. Στο εργοστάσιο δούλευαν 850 άτομα από τη Νάουσα και τις γύρω περιοχές, σε τρεις βάρδιες το 24ωρο. Δούλευαν καθημερινά 8 ώρες και μόλις περνούσαν οι 4 ώρες δουλειάς, έκαναν ένα διάλειμμα 15 λεπτών. Αλλά τα μηχανήματα δε σταματούσαν να δουλεύουν, τα πρόσεχε ένας συνεργάτης τους.

Οι συνθήκες εργασίας δεν ήταν εύκολες. Δούλευαν άντρες, γυναίκες και παιδιά, τα οποία δήλωναν ψεύτικη ηλικία για να τα πάρουν. Και πολλές φορές, όταν πήγαινε η επιθεώρηση εργασίας, αυτά κρύβονταν πίσω από τα βαρέλια.

Αντιμετώπιζαν προβλήματα ακοής από τον θόρυβο των μηχανών, προβλήματα όρασης από έλλειψη επαρκούς φωτισμού, καθώς και αναπνευστικά προβλήματα από τη σκόνη των πρώτων υλών, τις υψηλές θερμοκρασίες και την πολλή υγρασία.

Το εργοστάσιο αυτό ήταν πάρα πολύ διάσημο σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη για τις κουβέρτες που έκανε. Το εργοστάσιο έπαιρνε συνθετικό μαλλί από διάφορα μέρη του κόσμου όπως την Αγγλία, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Το τελικό προϊόν – οι κουβέρτες, μεταφέρονταν με φορτηγά σε Θεσσαλονίκη, Αθήνα και Γερμανία. Οι κουβέρτες ήταν ανάρπαστες λόγω της ποιότητας, της αντοχής, της υφής, των σχεδίων τους.

Ο μισθός που έπαιρναν οι εργάτες ήταν ικανοποιητικός και έφτανε για να συντηρήσει κάποιος την οικογένειά του. Οι σχέσεις μεταξύ εργατών και αφεντικών ήταν καλές και φιλικές. Οι εργάτες σέβονταν και τιμούσαν τα αφεντικά τους και τα αφεντικά για να τους το ανταποδώσουν, τους πήγαιναν εκδρομές πότε στην Ελλάδα και πότε στο εξωτερικό.

Κλείνοντας την αφήγησή του, μας είπε, ότι μακάρι να συνέχιζαν να δούλευαν τα κλωστοϋφαντουργεία της Νάουσας, γιατί έτσι η νεολαία θα έμενε στον τόπο της και δεν θα αναγκαζόταν να φύγει για δουλειά στο εξωτερικό.

Ευχαριστούμε θερμά τον κύριο Πλούταρχο για όλες αυτές τις πληροφορίες που μοιράστηκε μαζί μας για την ιστορία των εργοστασίων της πόλης μας και μας έκανε να ευχηθούμε να ξαναζωντανέψουν και πάλι.