Η ανάπτυξη της βιομηχανίας στις περιοχές της κεντρικής Μακεδονίας και ιδιαίτερα στο ανατολικό Βέρμιο δεν είναι τυχαία. Υπήρχε στον χώρο αυτό της Μακεδονίας μακρά παράδοση, τόσο στην υφαντική και κλωστική, όσο και σε άλλα είδη χειροτεχνίας. Ως τα τέλη του 18^ου αιώνα η βιοτεχνία ακμάζει σ’ ολόκληρη τη Μακεδονία και μέχρι το 1800 υπάρχουν στην περιοχή  αυτή πάνω από 10.000 αργαλειοί. Στις πόλεις της περιοχής αυτής από νωρίς γίνεται εκμετάλλευση του άφθονου ενεργειακού δυναμικού των υδατοπτώσεων με τη λειτουργία, από την αρχή ακόμα του 19^ου αιώνα, μικρών εργαστηρίων μεταξουργίας, υφαντουργίας  και νημάτων. Οι  μονάδες αυτές προήλθαν από τους νερόμυλους, οι οποίοι, με την προσθήκη πρωτόγονων μηχανημάτων, χρησιμοποίησαν τη δύναμη του νερού σε λαναριστήρια, σε πριονιστήρια, σε νηματουργεία και υφαντήρια. Ωστόσο δεν είναι προς  το παρόν τουλάχιστον δυνατόν να υποστηρίξουμε ότι η μεταγενέστερη ανάπτυξη στην περιοχή στηρίχθηκε στη μετεξέλιξη των  ίδιων αυτών εργαστηρίων.

Οφείλεται μάλλον στη χρησιμοποίηση των πλεονεκτημάτων της περιοχής, της δωρεάν κινητήριας δύναμης και των χαμηλότατων ημερομισθίων, καθώς και στην παράδοση του τόπου. Αυτά, σε συνδυασμό με τις ευεργετικές διατάξεις του Τανζιμάτ [1839] και του Χάτι- Χουμαγιούν [1856], που θεωρητικά τοποθετούσαν τους  ραγιάδες στο ίδιο  επίπεδο με τους μουσουλμάνους, όπως, επίσης  η αύξηση του εισαγωγικού δασμού σε 11% για έτοιμα προϊόντα και ο νόμος  που ψηφίστηκε στα 1908, σύμφωνα με τον οποίο εξασφαλίσθηκε η  ατέλεια στην εισαγωγή  μηχανημάτων και πρώτων υλών, βοήθησαν ώστε να δοθεί  κάποια ώθηση  στην ανάπτυξη των βιομηχανικών  δραστηριοτήτων.

Η αλήθεια είναι ότι σ΄αυτόν  τον τόπο, που έχει μάνα τη γαλαντόμο Αράπιτσα, γεννήθηκε, μεγάλωσε και ανδρώθηκε η Βαλκανική βιομηχανία. Είναι αυτή, που έχοντας για παιδιά της την Κλωστοϋφαντουργία, τη Μεταξουργία, την Οινοποιία, την Αλευροβιομηχανία και τη Δασική εκμετάλλευση, ανέδειξε τη Νάουσα σε στολίδι του ντουνιά.

Η βιομηχανία της Νάουσας αποτέλεσε για την περίοδο από τον περασμένο αιώνα μέχρι και τον Μεσοπόλεμο ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο σε εθνικό , αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο. Αυτή τη βιομηχανία την έστησαν άνθρωποι πλούσιοι που διέθεσαν κεφάλαια, οράματα, μόρφωση αλλά και άνθρωποι φτωχοί που διέθεσαν τον εαυτό τους στους χώρους δουλειάς. Όλοι αυτοί οι επώνυμοι και ανώνυμοι δουλευτές της πατρίδας μας, ο καθένας από το δικό του μετερίζι, κατάφεραν και στόλισαν τη μικρή μας πόλη με ό,τι καλύτερο υπήρχε στην Ευρώπη. Έτσι, κατάφερε ο τόπος , σε πολύ λίγα χρόνια μετά το μεγάλο χαλασμό του 1822, όχι μόνο να ορθοποδήσει , αλλά και να φτάσει σε σημείο που τίποτα δεν είχε να ζηλέψει από μια μεγαλούπολη.