Ο Θεόδωρος Λαναράς, κοινός πρόγονος των δύο κλάδων της οικογένειας Λαναρά, στα μέσα του 19^ου αιώνα προμήθευε με έρια οικογένειες που λανάριζαν και έκλωθαν σπίτια. Οι γιοι του ήταν ο Χριστόδουλος και Γεώργιος Λαναράς. Οι γιοι του Χριστόδουλου Λαναρά , Σταύρος, Θεόδωρος, Θωμάς, Περικλής και Κωνσταντίνος, ασχολήθηκαν με τη νηματουργία, ιδρύοντας μία σειρά από βιομηχανικές  μονάδες. Η οικογένεια το 1909 συμμετείχε στην ίδρυση του εριουργείου Λαναρά – Κύρτση & Σία. Το 1928 ιδρύθηκε η εταιρεία  Εριοκλωστήρια Πεννιέ  Αφων  Χριστοδούλου Λαναρά για την παραγωγή  μάλλινων  νημάτων υψηλής ποιότητας. Το 1930  μέρος της επιχειρηματικής δραστηριότητας της οικογένειας  μεταφέρθηκε  στην  Αθήνα, ενώ η Κατοχή  και ο  Εμφύλιος  ανέστειλαν την ανοδική  πορεία  των επιχειρήσεων. Το 1949 ξεκίνησε η ανεξάρτητη διοίκηση των εταιρειών από μέλη της οικογένειας. Το εριουργείο Λαναρά-Κύρτση & Σία πέρασε στη διοίκηση του Θεόδωρου Λαναρά και τα Εριοκλωστήρια Πεννιέ στους Σταύρο και Θωμά Λαναρά. Το 1960 η νέα γενιά  ανέλαβε τη διοίκηση των εταιρειών. Ο γιος του Σταύρου, Χριστόδουλος  Λαναράς, ίδρυσε  την εταιρεία  Κλωστήρια  Ναούσης  το 1963, την πλειοψηφία της οποίας  αργότερα  απέκτησε  ο ξάδερφός του, Χρήστος Λαναράς,γιος του Θωμά. Οι δεκαετίες 1970  αποτέλεσαν  περίοδο ακμής  με τη δημιουργία  ενός μεγάλου ομίλου  επιχειρήσεων από τον Χρήστο Λαναρά. Ο Θωμάς ανέλαβε τα ηνία των επιχειρήσεων  το 1998 και μέχρι  τα μέσα της δεκαετίες του 2000. Το 1922 ο Θεόδωρος Λαναράς  γιος του Γεωργίου, μαζί με τα αδέρφια του Σπύρο και  Ζαφείρη Λαναρά και άλλους μετόχους, ίδρυσαν το εριουργείο Λαναρά-Γκούτα & Σία – ΒΕΤΛΑΝΣ. Μετά τη δολοφονία του Θεόδωρου Λαναρά το 1944, το εργοστάσιο έκλεισε. Το 1949 ο Γρηγόρης Λαναράς ,σε ηλικία  21 ετών έθεσε ξανά σε λειτουργία το εργοστάσιο της «Παλιάς ΒΕΤΛΑΝΣ».