Σάββατο, 16 Σεπτεμβρίου, βρίσκω τον εαυτό μου να ανηφορίζει τον λόφο του Λυκαβηττού, για να παρακολουθήσει, για πρώτη φόρα ,μια συναυλία!  Να κάτι που δεν θα περίμενα ποτέ να κάνω σε τόσο μικρή ηλικία και μάλιστα, παρακολουθώντας ένα συγκρότημα, το οποίο έμαθα μόλις λίγους μήνες πριν, τους Πυξ Λαξ .

Μέχρι τις εννιά, το αμφιθέατρο και η αρένα είχαν γεμίσει… Σε αυτό το κατάμεστο λοιπόν  θέατρο, κάτω από τα αστέρια, οι Πυξ Λαξ , με την εξαιρετική τους μπάντα, ανέβηκαν στη σκηνή κι επικράτησε ο απόλυτος ενθουσιασμός!

“Ποιος έχει λόγο στην αγάπη”, “Αν θα μπορούσα τον κόσμο να άλλαζα”, “Μοναξιά μου όλα” και άλλες διαχρονικές επιτυχίες του συγκροτήματος ακούστηκαν εκείνη τη βραδιά! Βέβαια εκτός από όλους μαζί, ως συγκρότημα,  τους απολαύσαμε και ξεχωριστά, με τις προσωπικές τους επιτυχίες, όπως το “Μια ζωή μέσα στους δρόμους”, του  Μπάμπη Στόκα και το “Αφιερωμένο”, του Φίλιππου Πλιάτσικα. Μετά από κάποια τραγούδια, Πυξ Λαξ και κοινό είχαμε γίνει ένα! Όσο περνούσε η ώρα, όλο και περισσότεροι αφήναμε τις θέσεις μας και κατεβαίναμε  στην αρένα! Άτομα όλων των ηλικιών, χοροπηδούσαν ρυθμικά στα τραγούδια που έχουν σημαδέψει γενιές και γενιές… Κάποιοι  μάλιστα, όταν άκουσαν τους στίχους ενός τραγουδιού, έβγαλαν τα μπλουζάκια τους και τα πέταξαν στον αέρα! Στις δώδεκα η συναυλία έληξε με τους πάντες όρθιους, να ζητωκραυγάζουν, ζητώντας ένα ακόμα τραγούδι και οι Πυξ Λαξ να μη μας χαλάνε χατίρι!

Αφήνοντας το θέατρο και κατηφορίζοντας τον λόφο, όλοι μας βρισκόμασταν σε μια  ευφορία! Τίποτα δεν βασάνιζε το μυαλό μας! Το μόνο που υπήρχε  ήταν  ο Μπάμπης, ο Φίλιππος, η μπάντα τους κι εμείς, μια μεγάλη παρέα! Ήταν μια μαγική βραδιά η οποία θα μου μείνει αξέχαστη!!

Δανάη Μωυσιάδη (Β΄2)