Η Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων των Ζώων, υιοθετήθηκε από τη Διεθνή Ένωση Δικαιωμάτων των Ζώων και άλλες οργανώσεις στο Λονδίνο, τον Σεπτέμβριο του 1977 και υπογράφηκε στο Παρίσι, τον Οκτώβριο του 1978. Περιλαμβάνει 14 άρθρα και στηρίζεται στην εξής αρχή:  Όπως όλοι οι άνθρωποι έχουν φυσικά δικαιώματα, έτσι και κάθε ζώο έχει συγκεκριμένα δικαιώματα και ο σεβασμός των ζώων από τους ανθρώπους είναι αδιαχώριστος με τον αντίστοιχο σεβασμό ανθρώπου προς άνθρωπο.

Σήμερα, σχεδόν 50 χρόνια μετά την υπογραφή της διακήρυξης, τα αδέσποτα ζώα στη χώρα μας είναι χιλιάδες και η ζωή τους εξαρτάται από ανθρώπους που τα συμπονούν και από την τύχη… Καθημερινά ακούμε για περιπτώσεις ενεργητικής κακοποίησης, με θύματα γάτες, σκύλους, ακόμα και γαϊδουράκια, τα οποία βασανίζονται ή δολοφονούνται! Και ειλικρινά αναρωτιέμαι αν ποτέ θα μάθουμε τον πραγματικό αριθμό αυτών των περιστατικών… Ταυτόχρονα όμως, τα ίδια τα ζώα υφίστανται πολύ συχνότερα παθητική κακοποίηση, δηλαδή παραμέληση, με τη μορφή μόνιμης αλυσόδεσης, στέρησης τροφής και νερού ή κτηνιατρικής περίθαλψης, εγκατάλειψης, ή έκθεσης σε αντίξοες καιρικές συνθήκες, καταστάσεις οι οποίες προέρχονται σπάνια από άγνοια… Όλοι μας,γενικά, ξέρουμε πολύ καλά τι οφείλουμε να κάνουμε και πώς να συμπεριφερθούμε στα ζώα… Απλά, η αντίληψή μας τα έχει ορίσει ως υποδεέστερα και απαξιωμένα και το φαινόμενο είναι τόσο συχνό, που το έχουμε συνηθίσει και δεν αντιδρούμε. Η ουσία, ωστόσο, παραμένει η ίδια: το ζώο υποφέρει.

Έχει λοιπόν μεγάλη σημασία  το Δίκαιο των Ζώων να απασχολήσει κάθε πολίτη, τα επόμενα χρόνια, καθώς ήδη βιώνουμε την κλιματική κρίση και οι σύγχρονες κοινωνίες θα αναγκαστούν να προστατεύσουν τα ζώα και το περιβάλλον, αν θέλουν να επιβιώσουν. Την αλλαγή δεν μπορούν να  τη φέρουν μόνο οι νόμοι, όσο κι αν αυστηροποιηθούν! Χρειάζεται και η δική μας φωνή και συνεισφορά!

                                                                             Δανάη Μωυσιάδη (Β΄2)