Τέχνη: Η Γλώσσα της Ανθρωπότητας
της Ναταλίας Βάδη
Μόνο με Τέχνη θα μπορούσαμε να περιγράψουμε την Τέχνη. Μόνο η ίδια θα μπορούσε να διηγηθεί, πλήρως, την επίδρασή της στην ιστορία και στους ανθρώπους. Και αυτό συμβαίνει, διότι Τέχνη είναι το κομμάτι εκείνο της ψυχής μας που κοιτάζουμε με ειλικρίνεια· είναι η αλήθεια μας που μοιραζόμαστε με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Κανένα άλλο μέσο δε θα μπορούσε να καλύψει τις χαράδρες μίας τέτοιας παραδοχής. Κανένα άλλο μέσο δε θα μπορούσε να την περιγράψει, παρά μόνο η ίδια η επιτομή του ανθρώπινου, ωμού συναισθήματος: η Τέχνη.
Τέχνη ονομάζουμε το προϊόν μίας κραυγής της ψυχής μας· είναι ο τρόπος εκείνος με τον οποίο επιλέγουμε να ερχόμαστε σε επαφή με την αλήθεια μας. Έτσι, η Τέχνη πιάνει το χέρι όσων το έχουν ανάγκη και γίνεται ένα δημιουργικό βήμα ώστε εκείνοι να καλωσορίσουν τα συναισθήματά τους, απαλύνοντας έτσι τον πόνο, τον φόβο, τη ματαίωση, τη μοναξιά ή υμνώντας την αγάπη και τον έρωτα, το θάρρος, την προσπάθεια, τη θέληση, την ελευθερία.
Η Τέχνη δημιουργεί αμφίδρομες σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων, φέρνοντας στο φως την απροκάλυπτη φύση τους και τη μοιράζεται μεταξύ τους. Χάρη στην Τέχνη μπορεί κανείς να δώσει ζωή σε ένα άψυχο αντικείμενο, το οποίο στη συνέχεια θα εξιστορήσει τα πάθη της ψυχής του δημιουργού. Παράλληλα, είναι δυνατό κάποιος να παρακινήσει τον κόσμο με τους προβληματισμούς του, πυροδοτώντας έτσι επαναστάσεις και αλλαγές, ενώ θα μπορούσε κάποιος να βρει καταφύγιο και παρηγοριά στα δημιουργήματα των άλλων, σε μία προσπάθεια να εκφραστεί και ο ίδιος μέσα από εκείνους. Όποιος, όμως, κι αν είναι ο ρόλος της Τέχνης για τον κάθε άνθρωπο, αυτή αποτελεί μοναδική αξία και αναντικατάστατο αγαθό για την ανθρωπότητα.
Θα μπορούσαμε να γεμίζουμε σελίδες και σελίδες μιλώντας για την Τέχνη. Ο κάθε άνθρωπος θα είχε και κάτι διαφορετικό να πει για εκείνη, και αυτό ακριβώς την κάνει τόσο ξεχωριστή. Η Τέχνη αποτελεί κοινή, διεθνή γλώσσα για τους ανθρώπους – μία διάλεκτο από την καρδιά – αλλά ταυτόχρονα μεταφράζεται πολύ διαφορετικά για καθέναν από εμάς. Η ποικιλομορφία αυτή διαφοροποιεί τη μία ζωή από την άλλη, ενώ ταυτόχρονα μας υπενθυμίζει ότι όλοι οι άνθρωποι χρησιμοποιούμε τα ίδια χρώματα για να ζωγραφίσουμε στον καμβά μας. Κι όμως, καταλήγουμε με τελείως διαφορετικά και άκρως μοναδικά έργα που φέρουν ξεχωριστές αποχρώσεις και συνδυασμούς.
Και κάπως έτσι, μας είναι ξεκάθαρο πια πως μόνο με Τέχνη θα μπορούσαμε να περιγράψουμε την Τέχνη, αφού μιλώντας για αυτή αναφερόμαστε σε ένα αναπόσπαστο, βαθιά συναισθηματικό κομμάτι της ύπαρξης, το οποίο δε θα μπορούσε παρά να μας ολοκληρώνει, φέρνοντάς μας παράλληλα πιο κοντά, να στολίζει τους πολιτισμούς μας και να εμπλουτίζει τον κόσμο μας με ελπίδα, με πίστη, με αγάπη, με μοίρασμα.
