Οι Σεληνίτες
Στο μάθημα της αρχαίας ελληνικής γλώσσας της Β΄ γυμνασίου διδαχθήκαμε ένα απόσπασμα από την Άληθῆ Ἱστορία του Λουκιανού και εμπνευστήκαμε και δημιουργήσαμε τα δικά μας κόμικς…
Καλὸς δὲ παρὰ Σεληνίταις νομίζεται, ἤν πού τις φαλακρὸς ᾖ. Καὶ μὴν καὶ γένεια φύουσιν μικρὸν ὑπὲρ τὰ γόνατα. Καὶ ὄνυχας ἐν τοῖς ποσὶν οὐκ ἔχουσιν, ἀλλὰ πάντες εἰσὶν μονοδάκτυλοι. Καὶ ἐπειδὰν ἢ πονῶσιν ἢ γυμνάζωνται, γάλακτι πᾶν τὸ σῶμα ἱδροῦσιν, ὥστε καὶ τυροὺς ἀπ’ αὐτοῦ πήγνυνται. Τοὺς δὲ ὀφθαλμοὺς περιαιρετοὺς ἔχουσι καὶ πολλοὶ τοὺς σφετέρους ἀπολέσαντες παρ’ ἄλλων χρησάμενοι ὁρῶσιν. Τινὲς δὲ καὶ πολλοὺς ἀποθέτους ἔχουσιν, οἱ πλούσιοι. Κάτοπτρον δὲ μέγιστον κεῖται ὑπὲρ φρέατος οὐ πάνυ βαθέος. Ἂν μὲν οὖν εἰς τὸ φρέαρ καταβῇ τις, ἀκούει πάντων τῶν ἐν τῇ γῇ λεγομένων, ἐὰν δὲ εἰς τὸ κάτοπτρον ἀποβλέψῃ, πάσας μὲν πόλεις, πάντα δὲ ἔθνη ὁρᾷ. Τότε καὶ τοὺς οἰκείους ἐγὼ ἐθεασάμην καὶ πᾶσαν τὴν πατρίδα, εἰ δὲ κἀκεῖνοι ἐμὲ ἑώρων, οὐκέτι ἔχω εἰπεῖν. Ὅστις δὲ ταῦτα μὴ πιστεύει οὕτως ἔχειν, ἄν ποτε καὶ αὐτὸς ἐκεῖσε ἀφίκηται, εἴσεται ὡς ἀληθῆ λέγω.
Λουκιανός, Ἀληθὴς Ἱστορία 1.23-26 (διασκευή)
Όμορφος κατά τη γνώμη των Σεληνιτών θεωρείται, αυτός που είναι φαλακρός. Και μάλιστα και γένια αφήνουν να φυτρώσουν λίγο πάνω από τα γόνατα. Και νύχια στα πόδια δεν έχουν, αλλά όλοι είναι μονοδάκτυλοι. Και όταν κοπιάζουν ή γυμνάζονται, ιδρώνουν παράγοντας γάλα σε όλο τους το σώμα, ώστε και τυριά πήζουν από αυτό. Έχουν μάτια πρόσθετα και πολλοί αν τα χάσουν χρησιμοποιώντας αυτά που παίρνουν από άλλους βλέπουν. Μερικοί μάλιστα, οι πλούσιοι, έχουν και πολλά αποθηκευμένα για ώρα ανάγκης. Και ένας πολύ μεγάλος καθρέφτης βρίσκεται πάνω από ένα πηγάδι όχι πολύ βαθύ. Αν όμως κάποιος κατέβει στο πηγάδι ακούει όλα όσα λέγονται στη γη, αν πάλι κοιτάξει προσεκτικά τον καθρέφτη, βλέπει όλες τις πόλεις και τα έθνη. Τότε εγώ είδα και τους συγγενείς μου και όλη μου την πατρίδα, εάν όμως και εκείνοι με έβλεπαν, δεν μπορώ καθόλου να το πω. Όποιος όμως δεν πιστεύει ότι αυτά έτσι έχουν, αν κάποτε και ο ίδιος φτάσει εκεί, θα μάθει ότι λέω την αλήθεια.
Αφήστε το σχόλιο σας στο "«ας γελάσω…»"