ΚΑΛΑΝΤΑ 

Τα κάλαντα είναι ένα από τα σημαντικότερα έθιμα Του τόπου μας. Πολλά παιδιά λένε τα κάλαντα την παραμονή των Χριστουγέννων, της Πρωτοχρονιάς και των Φώτων.

ΚΑΛΑΝΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

Καλήν ημέραν άρχοντες,

Κι αν ει-κι αν είναι ορισμός σας,

Χριστού την Θεία γέννηση,

να πω –να πω στο αρχοντικό σας.

Χριστός γεννάται σήμερον,

εν Βη-εν Βηθλεέμ τη πόλη ,

οι ουρανοί αγάλλονται,

χαίρει-χαίρει η φύσις όλη.

Εν τω σπηλαίω τίκτεται,

εν φα-εν φάτνη των αλόγων,

ο βασιλεύς των ουρανών,

και ποι-και ποιητής των όλων.

Σε αυτό το σπίτι που ήρθαμε,

πέτρα-πετρά να μη ραγίσει,

και ο νοικοκύρης του σπιτιού,

χίλια-χίλια χρόνια να ζήσει

 

ΚΑΛΑΝΤΑ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑΣ

Αρχιμηνιά και αρχιχρονιά

Ψηλή μου δεντρολιβανιά

κι αρχή καλός μας χρόνος.

Εκκλησιά και άγιος θρόνος.

Αρχή που βγήκε ο Χριστός

Άγιος και πνευματικός

Στη γη να περπατήσει

Και να μας καλοκαρδίσει.

Άγιος Βασίλης έρχεται

Κι όλους τους καταδέχεται

Aπ;o την Καισαρεία

Συ “σαι αρχόντισσα ,κυρία.

Βαστά εικόνα και χαρτί

Ζαχαροκάντιο ζυμωτή,

Χάρτι και καλαμάρι

Δες και με το παλικάρι.

Το καλαμάρι έγραφε

Τη μοίρα μου την έλεγε

Και το χαρτί ομίλει,

Άγιε μου Άγιε Βασίλη.

 

                 ΚΑΛΑΝΤΑ ΦΩΤΩΝ

 Σήμερα τα Φώτα κι οι φωτισμοί

Και χαρές μεγάλες  και αγιασμοί.

Κατώ στον Ιορδάνη τον ποταμό,

Κάθεται η Κυρά μας η Παναγιά.

Σπάργανα βαστάει ,κερί  κρατεί

Και τον Αη Γιάννη παρακαλεί .

Αγιε Γιάννη ,Αφέντη και Βαπτιστή,

Δύνασαι βαπτίσεις Θεού παιδί

Δύναμαι και θέλω και προσκυνώ

Και τον Κύριο μου παρακαλώ.

Να ανέβω πάνω στον ουρανό,

Να μαζέψω ρόδα και λίβανο.

Άγιε  Γιάννη Αφέντη και Βαπτιστή,

Έλα να βαπτίσεις Θεού παιδί.

Να αγιαστούν οι κάμποι και τα νερά ,

Να αγιαστεί κι ο αφέντης με την κυρά.

Σφάξαμε τον πετεινό, είδαμε τα φώτα ,

Δώστε μας το μπαξίσι μας , να πάμε σε άλλη πόρτα

Σταυρούλα Λυμπέρη, Β2 .

Δημιουργός: Μαργαρίτα Κούρλα

ΚΑΛΙΚΑΝΤΖΑΡΟΙ

Οι καλικάντζαροι είναι κάποια μικρά πλασματάκια τα οποία βγαίνουν από τη γη για να πειράξουν τους ανθρώπους και να τους ανακατέψουν τα σπίτια, διότι είναι άτακτοι και τους αρέσουν τα παιχνίδια. Οι καλικάντζαροι ζουν στον Κάτω Κόσμο και τρέφονται με φίδια, σκουλήκια. Παρουσιάζονται ως «κακομούτσουνοι» και «σιχαμένοι». Επίσης, μοιάζουν σαν νάνοι με μαλλιά μικρά και ατημέλητα, κόκκινα μάτια και δόντια πιθήκου. Φορούν έναν σκούφο στο κεφάλι τους και παπούτσια σιδερένια η τσαρούχια. Οι καλικάντζαροι είναι πολύ ευκίνητοι, ανεβαίνουν στα δένδρα, πηδούν από στέγη σε στέγη σπάζοντας κεραμίδια και κάνοντας μεγάλη φασαρία. Επιπλέον, άμα βρουν ευκαιρία κατεβαίνουν από τις καμινάδες στα σπίτια και μαγαρίζουν τα πάντα.

Κατά τη διάρκεια του Δωδεκαήμερου οι καλικάντζαροι παραμονεύουν να βρουν πόρτα ανοιχτή, ή καμία τρύπα η καμινάδα σβηστή, για να χωθούν στα σπίτια. Τότε, ανακατεύουν τα πράγματα, μαγαρίζουν τις τροφές και χορεύουν έξαλλα. Τέλος, ο αρχαιολόγος Κωνσταντίνος Ρωμαίος υποστηρίζει ότι οι καλικάντζαροι είναι κυρίως νεκρικοί δαίμονες, επειδή ακριβώς τις ημέρες του Δωδεκαήμερου, σύμφωνα με αρχαία ήδη πίστη, εμφανίζονται στη Γη οι ψυχές των πεθαμένων.

Ελένη Λυμπέρη, Β2 .