Τι θα έλεγαν ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης για τη γλώσσα των νέων;

αρθρογραφεί η Βάλια Τσιτηρίδου 

Αναμφίβολα, όταν μιλάμε για τη γλώσσα των νέων, αναφερόμαστε στον ιδιαίτερο τρόπο ομιλίας που χρησιμοποιούν οι νέοι κατά την εφηβική και μετεφηβική τους ηλικία. Η γλώσσα αυτή δεν αποτελεί ένα αυτοτελές γλωσσικό σύστημα, καθώς οι νέοι προσαρμόζουν την ομιλία τους ανάλογα με την περίσταση. Συνεπώς, δεν μπορούμε να μιλάμε για μια ενιαία και αποκλειστική γλώσσα.

Οι νέοι διαμορφώνουν τον δικό τους τρόπο έκφρασης επειδή θέλουν να ταυτιστούν με τον τρόπο επικοινωνίας των συνομηλίκων τους. Αυτό οφείλεται στη φυσική τους ανάγκη για επανάσταση και στην επιθυμία τους να απορρίψουν οτιδήποτε θεωρούν ξεπερασμένο. Παράλληλα, επιδιώκουν να υιοθετήσουν ένα εκφραστικό στυλ που ταιριάζει στην ηλικία τους και αντανακλά τα ενδιαφέροντά τους. Αξίζει να σημειωθεί ότι συχνά προσπαθούν να δημιουργήσουν έναν κώδικα επικοινωνίας που δεν είναι άμεσα κατανοητός από τους ενήλικες, κάτι που τους βοηθά να επισημάνουν τη διαφορά τους από τα παιδιά και τους μεγαλύτερους.

Το νεανικό λεξιλόγιο χαρακτηρίζεται από την αλλαγή στη σημασία λέξεων, τη δανειοδότηση κυρίως από την αγγλική γλώσσα και την τροποποίηση ελληνικών λέξεων. Επιπλέον, τα emoji παίζουν σημαντικό ρόλο, διευκολύνοντας την επικοινωνία τους με τρόπο που συχνά δεν γίνεται κατανοητός από τους ενήλικες.

Η γλώσσα των νέων προκαλεί έντονο ενδιαφέρον και αποτελεί αντικείμενο συζήτησης τόσο για τους ίδιους τους νέους όσο και για τους ενήλικες. Η πλειοψηφία των ενηλίκων, ιδιαίτερα γονείς και εκπαιδευτικοί, την αντιμετωπίζει με κριτική διάθεση. Παράλληλα, η στάση των ΜΜΕ και των ανθρώπων του πνεύματος ποικίλλει. Από την πλευρά τους, οι νέοι θεωρούν ότι η γλώσσα τους αντανακλά απόλυτα τα ενδιαφέροντα και τον τρόπο σκέψης τους. Υποστηρίζουν ότι η γλώσσα αυτή διακρίνεται για την ευθύτητά της και δεν απειλεί τη γλώσσα των ενηλίκων.

Συνοψίζοντας, αξίζει να τονιστεί ότι η γλώσσα των νέων δεν είναι αποκλειστικά ελληνικό φαινόμενο. Σε όλο τον κόσμο, οι νέοι κάθε εποχής δημιουργούν τον δικό τους κώδικα επικοινωνίας, τον οποίο εγκαταλείπουν σταδιακά με την ενηλικίωσή τους, προσαρμοζόμενοι στους γλωσσικούς κανόνες των μεγαλύτερων.