Ο Κλεισθένης γεννήθηκε το 570 π.Χ από αριστοκρατική οικογένεια και καταγόταν από το γένος των Αλκμεωνιδών. O Κλεισθένης καταγόταν από το γένος των Αλκμεωνιδών και ήταν γιος του Μεγακλέους, αρχηγού των Παραλίων, δηλαδή της μεσαίας τάξης. Ο Μεγακλής εξορίστηκε μαζί με ολόκληρη την οικογένειά του από την Αθήνα όταν ο Πεισίστρατος επέβαλε την τυραννίδα του. Μητέρα του Κλεισθένους ήταν η Αγαρίστη, θυγατέρα του επίσης Κλεισθένους, τυράννου της Σικυώνος. Σε αντίθεση με τον παππού του που ήταν τύραννος, ο ίδιος υιοθέτησε πολιτικά δημοκρατικές αντιλήψεις. Θεωρείται ο «πατέρας» της δημοκρατίας αφού από το 508-507 π.Χ. έθεσε τις βάσεις για τη δημοκρατική μεταρρύθμιση της Αθήνας. Η πολιτική πορεία του Κλεισθένη και κατά επέκταση η προσωπική του ζωή ήταν αρκετά δύσκολη.
Όταν ο Πεισίστρατος ανέλαβε την εξουσία της Αθήνας ως τύραννος εξόρισε τους πολιτικούς αντιπάλους του και τους Αλκμεωνίδες. Μετά τον θάνατο του Πεισιστράτου, το 527 π.X., και την προσπάθεια των δύο γιων του και διαδόχων του, του Ιππάρχου και του Ιππία, να προσδώσουν στο τυραννικό καθεστώς κάποια νομιμοφάνεια, ο Κλεισθένης επέστρεψε στην Αθήνα και εξελέγη επώνυμος άρχων. Λίγα χρόνια αργότερα οι διάδοχοι του Πεισίστρατου, Ίππαρχου και Ιππία εξορίζουν και πάλι τον Κλεισθένη.
Το 514 π.Χ ο Αρμόδιος και ο Αριστογείτονας δολοφονούν τον Ίππαρχο με αποτέλεσμα ο Ιππίας να σκληρύνει ακόμα περισσότερο την στάση του προς τον λαό της Αθήνας. Αυτό οδήγησε τον Κλεισθένη να ζητήσει από το Μαντείο των Δελφών να πείσει τους Σπαρτιάτες να τον βοηθήσουν να απελευθερώσει την Αθήνα από την τυραννία. Πράγματι το ιερατείο του Μαντείου των Δελφών, το οποίο χρωστούσε υποχρέωση στους Αλκμεωνίδες επειδή το 548 π.X. είχαν βοηθήσει αποτελεσματικά στην ανοικοδόμηση του κατεστραμμένου από πυρκαϊά ιερού, ήλθε σε συνεννόηση με τους Σπαρτιάτες. Ο βασιλιάς τους Κλεομένης A’ έφερε στρατό στην Αττική και μαζί με τις δυνάμεις των αντιπάλων τού Ιππία, με επικεφαλής τον Κλεισθένη, πολιόρκησαν την Ακρόπολη όπου είχε ταμπουρωθεί ο Ιππίας και τον ανάγκασαν να παραδώσει την εξουσία. Ο Ιππίας έφυγε και αρκετοί οπαδοί του θανατώθηκαν.
Ετσι έληξε η τυραννίδα των Πεισιστρατιδών το 510 π.X. και επανεμφανίστηκαν στην Αθήνα τα δύο πολιτικά ρεύματα που υπήρχαν πριν από το καθεστώς του Πεισιστράτου: η παράταξη των Παραλίων, με αρχηγό τον Κλεισθένη, και η παράταξη των Πεδινών, δηλαδή της αριστοκρατικής τάξης, με αρχηγό τον Ισαγόρα, ο οποίος με την υποστήριξη των αριστοκρατών, που δεν είχαν θιγεί από τους τυράννους, καθώς και μεγάλης μερίδας των αγροτών, που δεν εμπιστεύονταν τους Αλκμεωνίδες, εξελέγη επώνυμος άρχων. Ο Κλεισθένης, αντιδρώντας στην εκλογή του Ισαγόρα, πρότεινε σειρά πολιτειακών μεταρρυθμίσεων που είχαν μεγάλη απήχηση στον λαό. Ο Ισαγόρας τότε, μη έχοντας νόμιμα μέσα για να εμποδίσει την υπερψήφιση των μέτρων του Κλεισθένους, ζήτησε και αυτός τη βοήθεια των Σπαρτιατών. Οι Σπαρτιάτες, με την απειλή των όπλων, υποχρέωσαν τους Αθηναίους να εξορίσουν τον Κλεισθένη υπενθυμίζοντάς τους το μίασμα της οικογένειάς του από το Κυλώνειον άγος (632 π.X.), όταν οι Αλκμεωνίδες είχαν σφαγιάσει στο ιερό της Αθηνάς στην Ακρόπολη τους οπαδούς του παρ’ ολίγον τυράννου Κύλωνος.
Το 508 π.X. ο Κλεισθένης εξορίστηκε. Τον δρόμο της εξορίας πήραν μαζί του και 700 αθηναϊκές οικογένειες. Όταν όμως ο Ισαγόρας επιχείρησε να επιβάλει ολιγαρχικό καθεστώς αντικαθιστώντας τη Βουλή με 300 δικούς του ανθρώπους, οι Αθηναίοι εξεγέρθηκαν, έδιωξαν τους Σπαρτιάτες και τους οπαδούς τού Ισαγόρα – ο ίδιος μόλις που γλίτωσε τη ζωή του – και κάλεσαν τον Κλεισθένη.
Ο Κλεισθένης, ως «προστάτης του Δήμου», μπήκε το 507 π.X. στην Αθήνα θριαμβευτής μαζί με τους υπόλοιπους εξορίστους. Με την επιστροφή του στην Αθήνα ο Κλεισθένης θέτει ένα σύνολο μεταρρυθμίσεων από το οποίο γεννιέται η Αθηναϊκή δημοκρατία Αλλά προτού μπορέσει να βάλει σε εφαρμογή το μεταρρυθμιστικό του πρόγραμμα είχε να ξεκαθαρίσει την κατάσταση με τους Σπαρτιάτες, οι οποίοι εξακολουθούσαν να θέλουν να επιβάλουν τον Ισαγόρα και ετοιμάζονταν να εκστρατεύσουν κατά της Αττικής. Ο βασιλιάς τους Κλεομένης με μεγάλο στρατό έφθασε στην Ελευσίνα, ενώ ταυτόχρονα επιτέθηκαν κατά της Αττικής οι Βοιωτοί και οι Χαλκιδείς. Στο μεταξύ όμως οι βασιλείς της Σπάρτης, που ήταν δύο, όπως προέβλεπε το πολίτευμά της, ο Κλεομένης και ο Δημάρατος, διαφώνησαν ως προς την επίθεση κατά της Αθήνας και έτσι η εκστρατεία εγκαταλείφθηκε. Οι Αθηναίοι, από την άλλη, αποφασισμένοι να εκδικηθούν τους Χαλκιδείς, πέρασαν στην Εύβοια και τους κατατρόπωσαν. Οι κτηματικές περιουσίες των αριστοκρατών Χαλκιδέων κατασχέθηκαν και ο Κλεισθένης τις μοίρασε με κλήρο σε 4.000 Αθηναίους. Αυτοί αποτέλεσαν τους πρώτους «κληρούχους», οι οποίοι, παρά τη μετεγκατάστασή τους, διατήρησαν τα πολιτικά τους δικαιώματα..
Τα θεμέλια της δημοκρατίας
Το 508 π.Χ έως και το 507 π.Χ ο Κλεισθένης εφάρμοσε ένα σύστημα μεταρρυθμίσεων το οποίο αποτέλεσε τους πυλώνες της Αθηναϊκής δημοκρατίας. Τα μέτρα του είχαν βάση την ισηγορία και την ισονομία. Κατάργησε το προγενέστερο σύστημα κοινωνικής διαίρεσης και δημιούργησε δέκα τεχνητές φυλές με στόχο την αποτροπή της πάλης των τάξεων. Με το νέο πολιτειακό σύστημα καταργήθηκαν οι θεσμοί των γενών και των φυλών που αποτελούσαν τη βάση της κοινωνικής διαίρεσης. H νέα πολιτειακή δομή βασιζόταν στην τοπογραφία. Οι κάτοικοι μετονομάστηκαν με βάση τον δήμο στον οποίο ανήκαν και έτσι έπαψε να υπάρχει ταξική πάλη ανάμεσα σε παλιούς Αθηναίους και τους νεοπολίτες. Η ονοματολογία τους αφορούσε ήρωες της Αθήνας αντικαθιστώντας τις τέσσερις παλαιές ιωνικές φυλές. Οι τέσσερις παλαιές ιωνικές φυλές (Αιγικορείς, Οπλητες, Γελέοντες, Αργαδείς) αντικαταστάθηκαν με δέκα τεχνητές φυλές που πήραν τα ονόματά τους από «επωνύμους», δηλαδή συγκεκριμένους, ήρωες της Αττικής, όπως ο Ερεχθεύς, ο Αιγεύς, ο Αίας κτλ. Ο βωμός με τους ανδριάντες των Επωνύμων Ηρώων βρισκόταν στην Αγορά.
Η κάθε μία από τις δέκα φυλές χωρίστηκε σε τρεις κατηγορίες ονόματι τριττύες. Η πρώτη τριττύα αφορούσε την πόλη (το άστυ), η δεύτερη τις μεσόγειες περιοχές και η τρίτη τις παράλιες περιοχές. Παράλληλα, κατανεμήθηκαν και οι δήμοι. Οι δήμοι γύρω από το άστυ ήταν οι μεγαλύτεροι. Μπορούσε, λόγου χάρη, ένας δήμος να αποτελείται μόνο από μία τριττύα ενώ αλλού μία τριττύα μπορούσε να περιλαμβάνει οκτώ ή και εννέα δήμους. Με την μέθοδο των τριττύων, χώρισε την Αττική σε μεγάλο αριθμό δήμων και οι κάτοικοι απέκτησαν επώνυμο με βάση τον δήμο όπου ήταν εγγεγραμμένοι. Σκοπός αυτού του σχεδίου ήταν να διαχωριστεί η τοπική δύναμη των φυλών. Παράλληλα χώρισε την Αττική σε εκατό δήμους με αυτούς γύρω από την πόλη να είναι οι μεγαλύτεροι. Πολιτογράφησε όλους τους μέτοικους και απελεύθερους κατοίκους της Αττικής με αποτέλεσμα να αποκτήσουν δικαιώματα Αθηναίου πολίτη.
Επίσης, η φορολόγηση κάθε πολίτη και κατ’ επέκταση τα πολιτικά του δικαιώματα εξαρτιόταν από το ετήσιο εισόδημα του. Οι τάξεις που όρισε ήταν οι Πεντακοσιομέδιμνοι, οι Ιππείς ή αλλιώς Τριακοσιομέδιμνοι, οι Ζευγίτες ή αλλιώς Διακοσιομέδιμνοι και οι Θήτες. Επιπλέον πολιτογράφησε όλους τους μέτοικους και απελεύθερους με αποτέλεσμα να αποκτήσουν δικαιώματα αθηναίου πολίτη. Στην εκλογή βουλευτών δεν είχαν δικαίωμα μόνο οι Πεντακοσιομέδιμνοι όπως ίσχυε προγενέστερα αλλά πλέον και οι Ιππείς και οι Ζευγίτες. Η κατώτερη οικονομικά τάξη δηλαδή οι Θήτες δεν είχαν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι απέκτησαν όμως το δικαίωμα του εκλέγειν.
Τα μέλη της Βουλής αυξήθηκαν από τετρακόσια σε πεντακόσια αφού κάθε χρόνο εκλέγονταν πενήντα βουλευτές από κάθε φυλή. Κάθε χρόνο από κάθε φυλή εκλέγονταν 50 βουλευτές και έτσι τα μέλη της Βουλής από 400 αυξήθηκαν σε 500. Οι 50 βουλευτές της κάθε φυλής «πρυτάνευαν» για το ένα δέκατο του έτους (το αττικό έτος το αποτελούσαν 12 σεληνιακοί μήνες και 354 ημέρες), δηλαδή για 35 ή 36 ημέρες. Επίσης, οι βουλευτές έπαψαν να εκλέγονται μόνο από την τάξη των πεντακοσιομεδίμνων και εκλέγονταν πλέον και από τους τριακοσιομέδιμνους και τους ζευγίτες. Μόνο η τέταρτη τάξη, οι θήτες, του τιμοκρατικού συστήματος που είχε καθιερώσει ο Σόλων, δεν είχαν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι, απέκτησαν όμως το δικαίωμα του εκλέγειν.
Από τις σημαντικότερες αρμοδιότητες της Βουλής ήταν η κατάρτιση των προβουλευμάτων – των νομοσχεδίων – που επρόκειτο να συζητηθούν και να ψηφισθούν από την Εκκλησία του Δήμου. Ενίσχυσε τις αρμοδιότητες της Εκκλησίας του Δήμου όπου πλέον είχε την δυνατότητα να επικυρώνει ή να απορρίπτει αποφάσεις του Άρειου Πάγου που αφορούσαν καταδίκη σε θανατική ποινή.
Για την προστασία τους πολιτεύματος από την τυραννίδα αντικατέστησε τον επώνυμο άρχοντα από την κορυφή της πολιτείας ο οποίος είχε διάρκεια θητείας ενός έτους και θα μπορούσε να αποτελέσει κίνδυνο για το πολίτευμα. Στην θέση του όρισε ένα απλό βουλευτή από τους πεντακόσιους όπου άλλαζε κάθε ημέρα και εκλεγόταν με κλήρο.
Μία από τις πιο σημαντικές αρμοδιότητες της Βουλής ήταν η κατάρτιση των νομοσχεδίων που επρόκειτο να συζητηθούν και να ψηφισθούν από την Εκκλησία του Δήμου. Ενίσχυσε τις αρμοδιότητες της Εκκλησίας του Δήμου με το να έχει δικαίωμα επικύρωσης ή ακύρωσης μιας απόφασης του Άρειου Πάγου που αφορούσε θανατική ποινή.
Τέλος, δημιούργησε την διαδικασία του οστρακισμού με στόχο την προστασία του πολιτεύματος από μια επερχόμενη τυραννία. Οι πολίτες της Αθήνας μπορούσαν να γράψουν πάνω σε ένα σπασμένο κομμάτι αγγείου το όνομα κάποιου που θεωρούσαν οι ίδιοι ότι αποτελεί απειλή για την δημοκρατία. Αν οι ψήφοι έφθαναν συνολικά τις έξι χιλιάδες τότε αυτός ο πολίτης εξοριζόταν από την Αθήνα χωρίς όμως να χάσει τα πολιτικά του δικαιώματα και την περιουσία του, καθώς θα μπορούσε να γίνει ανάκληση της εξορίας του με την ίδια διαδικασία ή όταν θα τελείωνε η ποινή του να επιστρέψει πίσω στην Αττική.
Μετά την καθιέρωση και εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων του ο Κλεισθένης απομακρύνθηκε από την πολιτική ζωή. Δυστυχώς, δεν υπάρχει κάποια αρχαία πηγή που να αναφέρει για τον θάνατο του.
Ομαδική εργασία του τμήματος Α5 στο μάθημα της Πολιτικής Παιδείας
